Είναι πολύ λυπηρό κυρία Ζέτα μου, μετά από τόσα περιστατικά που έχουν γίνει οι λειτουργοί στο Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης να αδιαφορούν τόσο πολύ.
Αναφέρομαι στις τμήμα κοινωνικής ενσωμάτωσης ατόμων με αναπηρία το οποίο τμήμα θα έπρεπε να είναι στη διάθεση του κοινού να βοηθά και να εξυπηρετεί και όχι να δυσκολεύει καταστάσεις.
Τα σχέδια παροχής βοήθειας στα άτομα αυτά, θα έπρεπε να εκτελούνται το συντομότερο και όχι να πέφτουν και αυτά στα δίχτυα της γραφειοκρατίας και της αδιαφορίας.
Άνθρωποι ανάπηροι υποβάλουν αίτημα για παροχή τροχοκαθίσματος γιατί το χρειάζονται. Είναι ανάπηροι 100%, παίρνουν επίδομα αναπηρίας, πόσο δύσκολο είναι να εγκρίνετε την αίτηση τους;
Είναι δυνατόν να περνούν 2 μήνες και ούτε φωνή ούτε ακρόαση και κανένας στο τμήμα εκεί να μην απαντά τα τηλέφωνα;
Είναι δυνατόν να σου στέλνει η λειτουργός του τμήματος κοινωνικής ενσωμάτωσης, ότι για άνθρωπο ανάπηρο, 60 χρονών ο οποίος δικαιούται βοήθεια για απόκτηση τεχνικών μέσων απαιτείται δίπλωμα για ηλεκτρονικούς υπολογιστές για αν εγκριθεί η αίτησή του;
Να τηλεφωνάς κάθε μέρα στη συγκεκριμένη λειτουργό εδώ και ένα μήνα και να μην απαντά κανένας;
Που είναι το κράτος πρόνοιας για τους ανάπηρους;
Οι αδιάφοροι λειτουργοί δεν έπρεπε να εργάζονται σε τμήματα τα οποία αφορούν ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια και στα οποία απιτείται και η απαραίτητη κοινωνική ευαισθησία.
Δεν γίνεται να καταγγέλεις στην αρμόδια υπηρεσία, περιπτώσεις με «ψεύτικα» πιστοποιητικά για στάθμευση σε χώρους αναπήρων, να της στέλνεις στοιχεία και βιντεοταινίες που αποδεικνύουν ότι αυτό το άτομο χαίρει άκρας υγείας και η αρμόδια απλά να αδιαφορεί.
Άνθρωποι που χρειάζονται επειγόντως βοήθεια να μην μπορούν να επικοινωνήσουν με το αρμόδιο τμήμα να ελέγξουν τι γίνεται με τη περίπτωση τους. Αυτή είναι η αντιμετώπιση των ανθρώπων που πραγματικά υποφέρουν;
Αυτό το τμήμα δεν έπρεπε να ονομάζεται τμήμα κοινωνικής ενσωμάτωσης αλλά τμήμα «Κοινωνικής αδιαφορίας».
Κυρία Ζέτα μου, δυστυχώς όσο σκληρά και να εργάζεστε εσείς η ίδια οι λειτουργοί σας αδιαφορούν…
M.M.