Καταλήψεις, απεργίες και όλο και λιγότερα κονδύλια για την Παιδεία υποβαθμίζουν συνεχώς το επίπεδο της ελληνικής εκπαίδευσης με αποτέλεσμα οι Έλληνες μαθητές, να είναι λιγότερο καταρτισμένοι σε σχέση με τους ευρωπαίους συνομηλίκους
τους. Κι αυτό θα ήταν λεπτομέρεια, σε μια προηγούμενη γενιά. Για την επόμενη όμως θα σημαίνει επαγγελματική απομόνωση.
Εν έτει 2012, οι μαθητές στη χώρα μας βρίσκονται περίπου 2 χρόνια πίσω σε σχέση με τους μαθητές άλλων χωρών της Ε.Ε.
Όπως δείχνουν τα στοιχεία του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), ο Έλληνας μαθητής υστερεί κατά περίπου 2 χρόνια έναντι του Φιλανδού μαθητή αντίστοιχης ηλικίας και 1 χρόνο έναντι του Γάλλου.
Η σχετική συγκριτική έκθεση του ΟΟΣΑ που γίνεται κάθε 3 χρόνια και αφορά στις δεξιότητες των μαθητών ανά χώρα- μέλος του Οργανισμού αποκαλύπτει ότι η χώρα μας βρίσκεται σημαντικά κάτω από το μέσο όρο σεδεξιότητες των μαθητών σε: Μαθηματικά, Επιστήμες, Ανάγνωση, Εύρεση και ανάκληση πληροφοριών, Αξιοποίηση και ενσωμάτωση γνώσεων.
Επίσης, σημαντικά κάτω από το μέσο όρο είναι και τα ποσοστά των αριστούχων στη χώρα μας. Και φυσικά έχουμε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά “εξαγωγής” σε άλλες χώρες των αρίστων που βγάζουμε.
Φυσικά, τα νούμερα αυτά δεν αποδεικνύουν ότι κάποιοι γεννιούνται με περισσότερο και κάποιοι με λιγότερο IQ. Όμως, οι δυνατότητες που προσφέρει το εκπαιδευτικό σύστημα άλλων χωρών είναι απείρως υψηλότερες.
Και μπορεί οι μισθοί των καθηγητών στην Ελλάδα, σε απόλυτες τιμές, να είναι κάτω από το μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ, όμως, η μισθολογική δαπάνη ανά μαθητή πάνω από το μέσο όρο διότι οι δάσκαλοι – καθηγητές εργάζονται πολύ λίγες ώρες σε μικρότερες τάξεις από τους συναδέλφους τους άλλων χωρών.
Το μεγαλύτερο μέρος δε της δαπάνης για την εκπαίδευση κατευθύνεται σε μισθούς και ένα πολύ μικρότερο σε εξοπλισμό των σχολείων και υλικοτεχνική υποδομή.
Ενώ παραμένουμε μια από τις τελευταίες χώρες που δεν έχειεφαρμόσει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.