“Γνωρίζουμε σίγουρα περισσότερα για το ιδανικό περιβάλλον κατοικίας της τίγρης της Σιβηρίας, από ό,τι για εκείνο του ανθρώπου […] Η αρχιτεκτονική έχει πάθει εμμονή με τη φόρμα, ενώ αυτό που πρέπει να τη νοιάζει είναι η αλληλεπίδρασή της με τη ζωή […]
Για να γίνουν οι κάτοικοι των πόλεων ξανά ευτυχισμένοι, πρέπει να θυμηθούμε ότι ο άνθρωπος είναι ζώο που περπατάει […] Είμαι όμως αισιόδοξος ότι τα πράγματα βελτιώνονται κι ότι η εποχή των αρχιτεκτόνων, που περιπλανιούνται στον κόσμο και ρίχνουν από ψηλά τους ουρανοξύστες, σαν να ήταν κουτσουλιές πουλιών, τελειώνει.
Η εποχή των πόλεων που είναι ωραίες μόνο όταν τις βλέπεις από το αεροπλάνο κι όχι όταν τις ζεις, τελειώνει. Οι άνθρωποι ζητούν πιο πολύ περιεχόμενο[…] Τα τελευταία 50 χρόνια προσπαθούμε να κάνουμε το αυτοκίνητο ευτυχισμένο και αυτό το βλέπω κι εδώ στη Θεσσαλονίκη. Η συγκυρία είναι καλή για αλλαγές […] Οι κρίσεις είναι ιδανικές περίοδοι για να βελτιωθεί η λειτουργία μιας πόλης. Και κάθε πόλη μπορεί να σωθεί”.
Ο άνθρωπος που αναφέρει τα παραπάνω δεν μιλάει θεωρητικά. Είναι ένας “μπαρουτοκαπνισμένος” αρχιτέκτονας, που έχει βάλει την υπογραφή του σε μια σειρά από μεταμορφώσεις πόλεων παγκοσμίως, ώστε να γίνουν πιο ανθρώπινες. ‘Εχει κάνει την Κοπεγχάγη καλύτερη, “έδιωξε” τα αυτοκίνητα από το Μπρόντγουεϊ στη Νέα Υόρκη και τώρα βάζει στοίχημα να κάνει τη Μόσχα “ανθρώπινη πόλη” σε 12 μήνες.
Ο Δανός αρχιτέκτονας και αστικός σχεδιαστής Γιαν Γκιλ (Jan Gehl) μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ με την ευκαιρία παρουσίας του στη Θεσσαλονίκη για την πραγματοποίηση διάλεξης, ύστερα από πρόσκληση του περιοδικού Parallaxi και σε συνεργασία με την ελληνική ΜΚΟ “Cities for Cycling” (CFC) και την πρεσβεία της Δανίας στην Ελλάδα.