Δήλωση του Βουλευτή Λευκωσίας και υποψηφίου Προέδρου του Δημοκρατικού Κόμματος Νικόλα Παπαδόπουλου:
Η σημερινή απόφαση του κακουργιοδικείου Λάρνακας για την έκρηξη στο Μαρί, τον Ιούλιο του 2011, είναι σεβαστή.
Σεβασμός θα πρέπει να επιδειχθεί και στη θυσία των 13 αθάνατων ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος, καθώς και στις μαυροφορεμένες οικογένειές τους που με πόνο και αγωνία ανέμεναν την απόφαση όλον αυτό τον καιρό.
Ο μεγάλος αριθμός των κατηγοριών που αντιμετώπιζαν συνολικά οι έξι κατηγορούμενοι καθώς και το μακροσκελές περιεχόμενο της απόφασης, επιβάλλουν προσεκτική ανάγνωση και ανάλυσή της.
Αναμφισβήτητα όμως, η καταδίκη και ο καταλογισμός ποινικών ευθυνών στον πρώην υπουργό Άμυνας της κυβέρνησης Χριστόφια κ. Κώστα Παπακώστα, επαναφέρει το μείζων ζήτημα των ευθυνών του ιδίου του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και θέτει βασανιστικά το ερώτημα: Γιατί η δίωξη και ο καταλογισμός ποινικών ευθυνών σταματά στον υπουργό;
Θυμίζουμε ότι με βάση το πόρισμα Πολυβίου,
«ήταν ο Πρόεδρος που ήταν υπεύθυνος για τη λήψη των ουσιωδών αποφάσεων επί του θέματος. Ήταν οι αποφάσεις και η πολιτική του Προέδρου που οδήγησαν στη μακρά παραμονή του φορτίου στην Κύπρο, υπό τις απαράδεκτες συνθήκες φύλαξης του».
Όπως σαφώς κρίνει στο πόρισμά του ο κ. Πολυβίου,
«οι ενέργειες, πράξεις και αποφάσεις του Προέδρου ουδόλως ανταποκρίνονται στο ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης από αυτόν επιμέλειας (τόσο για το δημόσιο συμφέρον, για την οικονομία του τόπου αλλά κυρίως για την ασφάλεια των πολιτών της Δημοκρατίας).
Η ουσία του πράγματος είναι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην υπό εξέταση περίπτωση, απέτυχε να μεριμνήσει ή έστω και να λάβει στοιχειώδη μέτρα για την ασφάλεια πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, και ιδιαίτερα στρατιωτών και πυροσβεστών.
Τονίζω, διευκρινίζω και καταλήγω ότι δεν αναφέρομαι απλώς σε θεσμική και εξ αξιώματος πολιτική ευθύνη, που πάντα υπάρχει. Στην προκειμένη περίπτωση, καταλογίζω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σοβαρότατες προσωπικές ευθύνες για το τραγικό συμβάν και τις συνέπειες του».
Είναι για τους πιο πάνω λόγους που τις πολιτικές ευθύνες ο λαός, στη συνείδηση του, τις έχει απονείμει στους πραγματικούς ένοχους, έστω κι αν απουσίαζαν από το κατηγορητήριο.