Ο Ντίνος Μιχαηλίδης, ένας από τους 5 κατηγορούμενους στην υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος από τις προμήθειες για το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδος επί υπουργίας Άκη Τσοχατζόπουλου, άρχισε σήμερα, περίπου 7 μήνες από την έναρξη της δίκης, την απολογία του, αρνούμενος όλες τις κατηγορίες, και διαψεύδοντας σχεδόν όλα όσα κατατέθηκαν εναντίον του στην μέχρι τώρα ακροαματική διαδικασία.
Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών αρνήθηκε ότι είχε οποιαδήποτε «στενότερη σχέση» με τον καταδικασθέντα πλέον, για την ίδια κατηγορία της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, πρώην υπουργό Άμυνας της Ελλάδος, πέραν εκείνης για «καθαρά υπηρεσιακούς λόγους», όπως είπε. «Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο».
Ανέφερε ότι δεν συνομίλησε ποτέ μαζί του για εξοπλιστικά θέματα και κατηγορηματικά δήλωσε ότι «δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να του δώσω ούτε λεφτά, ούτε επιταγές, για οποιονδήποτε λόγο».
Είπε ακόμα πως δεν πήγε ποτέ στο γραφείο του Τσοχατζόπουλου επί της οδού Κόμνα Ντράγκα, στην Αθήνα, όπου βρέθηκαν και οι επίμαχες σημειώσεις του για τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόταν για το ξέπλυμα των χρημάτων που λάμβανε από τις μίζες των εξοπλιστικών. Ανέφερε ότι τον επισκέφθηκε 2 ή 3 φορές – δεν θυμάται ακριβώς – στο άλλο του γραφείου επί της οδού Ομήρου, μόνος του, χωρίς την συνοδεία του Νίκου Ζήγρα, όπως κατέθεσε ο εξάδελφος του Τσοχατζόπουλου, εξεταζόμενος ως μάρτυρας κατηγορίας των Ντίνου και Μιχάλη Μιχαηλίδη.
Εκεί, στο γραφείο επί της οδού Ομήρου στο κέντρο της Αθήνας, είπε ότι είδε 2-3 φορές «στον προθάλαμο» τον Νίκο Ζήγρα.
Ο πρώην υπουργός παραδέχτηκε ότι συναντήθηκε πρώτη φορά με τον Ζήγρα στο ξενοδοχείο 4 Seasons της Λεμεσού, έπειτα από τηλεφωνική παράκληση του Τζοχατζόπουλου «να δεις έναν εξάδελφό μου που βρίσκεται στη Κύπρο και να τον εξυπηρετήσεις».
Κατά τη συνάντηση εκείνη – είπε – ο Ζήγρας του ζήτησε να μεσολαβήσει για την πρόσληψη της κόρης του στο παράρτημα της Τράπεζας Κύπρου στη Θεσσαλονίκη, και επίσης να του εξηγήσει όλη τη διαδικασία, καθώς και το κόστος, σύστασης εξωχώριας εταιρείας στην Κύπρο.
Για το πρώτο θέμα, της κόρης Ζήγρα, ο κ. Μιχαηλίδης δεν είπε εάν ασχολήθηκε. Για το δεύτερο, της σύστασης offshore εταιρειών, είπε ότι τον παρέπεμψε στον γιο του, Μιχάλη, που είχε αναλάβει και αυτήν την δραστηριότητα στην εταιρεία του Dinos Michaelides Consultants, στη Λεμεσό. Οι δύο τους, συμπλήρωσε, συναντήθηκαν άλλη μέρα σε καφετέρια της Λεμεσού.
Μία εκ των δικαστών, η κ. Δημοσθένους, αναρωτήθηκε πως ένας υπουργός και βουλευτής να δέχεται να συναντάται με έναν άγνωστό του άνθρωπο, που «κάτι ήθελε να σας ζητήσει», σε ένα ξενοδοχείο για καφέ, και όχι στο πολιτικό του γραφείο;
«Συνηθίζεται στη Κύπρο», απάντησε ο κ. Μιχαηλίδης, «οι πρώτες συναντήσεις γνωριμίας να γίνονται σε καφέ».
Σχετικά πάντα με τον Νίκο Ζήγρα, που είναι ο άνθρωπος ο οποίος πέτυχε να μειωθεί η ποινή του πρωτοδίκως στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου σε 6 μήνες φυλάκισης για να καταθέσει στους ανακριτές «κι άλλα στοιχεία» για το τεράστιο σκάνδαλο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ο Ντίνος Μιχαηλίδης είπε κατηγορηματικά ότι ο πρώτος εξάδελφος του Τσοχατζόπουλου κατέθεσε «ψεύτικα στοιχεία εναντίον του για να εξαγοράσει την ελευθερία του».
Υπογράμμισε ότι ουδέποτε παρέδωσε στον Ζήγρα χρήματα με λεφτά «που κουβάλησα δήθεν από την Κύπρο στην Αθήνα με βαλίτσα», και αναρωτήθηκε «πως είναι δυνατόν εγώ, με τα αξιώματα και την ιστορία που είχα, να έκανα τέτοια πράγματα; Και ερωτώ: τι θα γινόταν αν άνοιγε η βαλίτσα, αν υποθέσω ότι πράγματι την κουβαλούσα εγώ, στο αεροδρόμιο, και χύνονταν έξω όλα τα χρήματα; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά…»
Στην απολογία του ο κ. Μιχαηλίδης εξέφρασε μεγάλη πίκρα και για τον τρόπο που, όπως είπε, τον μεταχειρίστηκε ο κάποτε φίλος και επιχειρηματικός του συνεργάτης, ο Σύριος Φουάντ Αλ Ζαγιάντ, που δικάζεται ερήμην στην ίδια υπόθεση, με την ίδια κατηγορία, αλλά επιπλέον και εκείνης της δωροδοκίας.
Είπε ότι ήταν «καλός πελάτης» του, σε διάφορες δουλειές, πολλές από τις οποίες έκαναν, λέει, από κοινού. Εκείνος, ο πρώην υπουργός, ως διαμεσολαβητής, εκμεταλλευόμενος το πολιτικό του αξίωμα ή και τις γνωριμίες που έκανε εξ αυτού, και ο Αλ Ζαγιάντ ως «ικανός και φιλόδοξος επιχειρηματίες με διασυνδέσεις, και αυτός, σε όλο τον κόσμο, ιδίως στον αραβικό».
Ο κ. Μιχαηλίδης περιέγραψε όλες τις δουλειές που έκαναν μαζί ως νόμιμες, και διευκρίνισε ότι «δεν είχα όμως ανάμιξη με δουλειές που γίνονταν μέσω του γραφείου Dinos Michaelides Consultant όσο ήμουν υπουργός».
Ερωτηθείς τι είδους δουλειές έκανε με τον Αλ Ζαγιάντ, ανάφερε χαρακτηριστικά μία συμφωνία που αυτός επέτυχε με το Ιράκ, επί ημερών Σαντάμ Χουσείν, τον οποίο , είπε, γνώριζε προσωπικά, για την παρασκευή μεγάλης ποσότητας από σόλες σε στρατιωτικά άρβυλα. Από αυτήν την δουλειά, που είπε ότι έκανε μαζί με τον Αλ Ζαγιάντ, έπαιρναν οι δύο τους προμήθεια «από ένα δολάριο το ζευγάρι».
Σε αυτήν την συνεργασία, είπε ο Κύπριος υπουργός, «κερδίσαμε με τον αλ Ζαγιάντ συμβόλαιο για παρασκευή 4 εκατομμυρίων ζευγαριών υποδημάτων».
Ανέφερε ακόμα ότι συνεργάστηκαν μαζί με τον Σύριο επιχειρηματία στο πρόγραμμα Food for Oil που θέσπισε ο ΟΗΕ όταν επιβλήθηκε εμπάργκο κατά του Ιράκ. Είχαν απαγορευτεί οι εξαγωγές πετρελαίου, παρά μόνο εάν γινόταν ανταλλαγή με τρόφιμα για τα ευπαθή τμήματα του πληθυσμού της χώρας που, ακριβώς εξαιτίας του διεθνούς εμπάργκο, ο Ιρακινός λαός υπέφερε από έλλειψη στοιχειωδών προϊόντων για τη σίτιση του.
«Και σ’ αυτό κάναμε δουλειά με τον Αλ Ζαγιάντ. Εγώ πρόσφερα τις επαφές και γνωριμίες μου, και αυτός τις υλοποιούσε», είπε ο κ. Μιχαηλίδης, αναφέροντας ακόμα και μία ακόμη συνεργασία για την προμήθεια μοσχαρίσιου και αρνίσιου κρέατος, αλλά και κοτόπουλου, παρασκευασμένα με την ειδική και αυστηρή μέθοδο Halal, όπως προστάζει το Κοράνι. Αυτό, είπε, έγινε πάλι στο Ιράκ, και αυτός μαζί με τον Σύριο συνεταίρο του, τότε, μοιράζονταν «τη προμήθεια ανά κιλό κρέατος».
Έπειτα από όλα αυτά, ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών απορεί πως μπόρεσε ο τότε φίλος και συνεργάτης του Αλ Ζαγιάντ να στραφεί εναντίον του, καταθέτοντας πριν από μερικές εβδομάδες στο δικαστήριο, μέσω γραπτής δήλωσης (αφού φυγοδικεί στη Δαμασκό) που ανέγνωσε ο δικηγόρος του Θέμης Σοφός, που έλεγε ότι αυτός έδωσε όλες τις επίμαχες επιταγές (που βρέθηκαν σε τρεις τραπεζικούς λογαριασμούς μετά, ένας από αυτούς ανήκων στον Μιχάλη Μιχαηλίδη με πληρεξούσιο τον πατέρα του) στον Ντίνο Μιχαηλίδη, «όχι για να δώσει τα χρήματα στον Τσοχατζόπουλο, αλλά για δικές μας επιχειρηματικές δουλειές».
Ο κ. Μιχαηλίδης ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει, λέει, ότι ο Αλ Ζαγιάντ υιοθέτησε, στην ουσία, τα λεγόμενα του Ζήγρα, που υποστήριξε ότι ο πρώην Υπουργός ήταν το πρόσωπο που παρέδιδε, άλλοτε με βαλίτσες ο ίδιος, άλλοτε μέσω του γιου του, τα χρήματα που αναλογούσαν σε μίζες του Τζοχατζόπουλου από τα εξοπλιστικά. Υποθέτει ότι ο κ. Ζαγιάντ μπορεί να άλλαξε στάση απέναντί του εξαιτίας συμβουλών των δικηγόρων του για να ελαφρύνει τη θέση του, αφού αυτός αντιμετωπίζει και την κατηγορία της δωροδοκίας που, εάν αποδειχθεί, επισείει ποινή έως και ισόβιας κάθειρξης.
Ο Ντίνος Μιχαηλίδης πρόσθεσε ότι ουδέποτε έδωσε, όπως ισχυρίζεται η κατηγορούσα αρχή, ποσό 400.000 δολαρίων στον γιο του Μιχάλη, να το παραδώσει στον Ζήγρα στην Γενεύη, και εκείνος στη συνέχεια, προσθέτοντας, όπως ισχυρίστηκε, άλλα 100.000 δολάρια, τα έδωσε στην πρώην σύζυγο Τσοχατζόπουλου ως αποζημίωση διαζυγίου, που τα κατέθεσε σε θυρίδα άλλης τράπεζας στη Ζυρίχη.
«Όλα αυτά είναι ψέματα», είπε ο κ. Μιχαηλίδης, λέγοντας ότι τα 5.700.000 ελβετικά φράγκα που βρέθηκαν πράγματι στον λογαριασμό του γιου του Μιχάλη στην τράπεζα Bank Hoffman στην Ελβετία, ήταν χρήματα που κατατέθηκαν εκεί από επιταγή που έδωσε εντολή ο Ζαγιάντ να εκδοθεί στο όνομα της εταιρείας Beeston, μέσω του δικού του προσωπικού ελβετικού λογαριασμού.
Αυτά τα χρήματα, πρόσθεσε απολογούμενος ο πρώην υπουργός, αφορούσαν επιστροφή ποσού που έδωσε ο Μιχαλης Μιχαηλίδης στον Ζαγιάντ «για να συμμετάσχουμε σε επιχειρηματικό κατασκευαστικό project στο Λονδίνο με αυτόν, ο οποίος και μας τα επέστρεψε αφού τελικά το project ακυρώθηκε».
«Δεν είχα ποτέ σχέση με την Beeston, και δεν πήρα ποτέ λεφτά από κανέναν για να τα δώσω τάχα στον Τσοχατζόπουλο. Εγω ήμουν πάντα νομοταγής. Ήμουν πάντοτε αιμοδότης του κυπριακού λαού. Πως μπορούσα ποτέ να κάνω οτιδήποτε εις βάρος του; Δυστυχώς, κάποιοι για δικούς τους λόγους θέλησαν να εμπλέξουν εμένα και την οικογένειά μου. Και κάποιοι δεν με πιστευουν σήμερα. Όμως, ευτυχώς οι φίλοι είναι περισσότεροι από τους αντιπάλους μου, και πιστεύω ότι θα λάμψει η αλήθεια», είπε.
Ερωτηματικά δημιουργήθηκαν, εξάλλου σήμερα στο δικαστήριο, με την αποκάλυψη ενός νέου εγγράφου που δείχνει την ύπαρξη μιας ακόμη εταιρείας, με την επωνυμία Platypous, με έδρα το Λουξεμβούργο, που έχει την μορφή «ιδρύματος» στο όνομα της οικογένειας Μιχαηλίδη, και στης οποίας τον τραπεζικό λογαριασμό φέρεται ότι έχουν γίνει καταθέσεις από τον Αλ Ζαγιάντ.
«Οι εισροές προς το Ίδρυμα (σ.σ.: που φέρεται να είναι κοντά στο 1 εκατ. δολάρια), ουδεμία σχέση έχουν με τα ποσά που είναι επίδικα σε αυτήν την υπόθεση», ανέφερε ο συνήγορος του Μιχάλη Μιχαηλίδη, Ηλίας Αναγνωστόπουλος.
Από τη μεριά του, όμως, ο συνήγορος του Αλ Ζαγιάντ, Θέμης Σοφός, λέει ότι «υπάρχει πλειάδα χρηματικών εισροών στην Platypous, συμφερόντων Μιχαηλίδη, από την Beeston, οπότε πως ισχυρίζονται ότι δεν έχουν σχέση με αυτήν;».
Η «σύγκρουση Μιχαηλίδη-Ζαγιάντ» φαίνεται πως έχει αναχθεί σε παράγοντα-κλειδί αυτής της υπόθεσης, που όσο εκτυλίσσεται, μοιάζει «από μόνη της», όπως είπε παράγοντας της δίκης, «να αυτοαποκαλύπτει νέα στοιχεία».
Η υπεράσπιση υπέβαλε αίτημα προς το δικαστήριο να ζητηθεί εκ νέου από τις ελβετικές δικαστικές αρχές να συνδράμουν την ελληνική δικαιοσύνη με άλλα στοιχεία για τους τραπεζικούς λογαριασμούς Ζήγρα και Μιχαηλίδη στην Ελβετία, ώστε από την κίνησή τους «να αποκαλυφθεί επιτέλους η αλήθεια».
Η πλευρά του κ. Αλ Ζαγιάντ φέρεται να μην έχει πει ακόμα τον τελευταίο της λόγο, και αναμένεται με ενδιαφέρον η τοποθέτησή της στο νέο θέμα με την εταιρεία Πλατύπους.
Εν τω μεταξύ, κατά την απολογία Μιχαηλίδη, που θα συνεχιστεί την Τετάρτη, προκύπτουν και ενδιαφέρουσες αναφορές του ιδίου και για αρκετές άλλες διαμεσολαβητικές δουλειές που έκανε στην Κύπρο και σε άλλες χώρες, όπως στην αποτυχημένη τελικά, όπως είπε, πώληση του ξενοδοχείου Meridien της Λεμεσού στον, ως πελάτη του τότε, Αλ Ζαγιάντ.
Πέραν αυτών, είναι σαφές από την σημερινή ακροαματική διαδικασία, ότι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών θα συνεχίσει, απολογούμενος, να δίδει περισσότερο πολιτική διάσταση στην δίκη, παρά ποινική.