Στρατηγικός στόχος πάντα της Τουρκίας από το 1960 που δημιουργήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, ήταν η αποδόμηση της και αντικατάσταση της με ένα νέο μόρφωμα που θα εξυπηρετούσε τον στρατηγικό της στόχο. Αυτός καθορίζεται στην έκθεση εθνικής πολιτικής που συνέταξε ο καθηγητής Νιχάτ Εριμ το 1956, δηλαδή της επανάκτησης ολοκλήρου της Κύπρου. Πρώτο βήμα της Τουρκίας προς την κατεύθυνση διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν με το Τουρκοκυπριακό πραξικόπημα του 63-64, όταν οι Τουρκοκύπριοι αποχώρησαν από τη δομή της Κυπριακής Δημοκρατίας με σκοπό να προκαλέσουν την κατάρρευση της. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν κατέρρευσε τότε, λόγω του ψηφίσματος με αρ. 186/4-3-1964 του Συμβουλίου Ασφαλείας για την εγκατάσταση ειρηνευτικής δύναμης στην Κύπρο.
Η Τουρκία συνέχισε να παρεμβάλλει εμπόδια στην λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας σε διεθνή φόρα αλλά και να καθοδηγεί την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων στην μη εξεύρεση λύσης που θα επέτρεπε την επανένταξη τους στις δομές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έκτοτε με την εισβολή του που είχε πραγματοποιήσει το 1974 έχει εντείνει ακόμα περισσότερο της προσπάθειες της. Στις συνομιλίες που ακολούθησαν μετά την τουρκική εισβολή, και που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, δυστυχώς η δική μας πλευρά δεν μελέτησε ποτέ τον αντίπαλο της ,την Τουρκία, ούτε και διδάχθηκε καθόλου από την αξία της εθνικής πολίτικης για το Κυπριακό που χάραξε ο Νιχάτ Εριμ, μήτε χάραξε εθνική πολιτική για την αντιμετώπιση των συνεπειών της εισβολής, οικονομικών, πολιτικών, ή στρατηγικής για απελευθέρωση.
Έκτοτε ο κάθε εκλεγμένος πρόεδρος, εφάρμοζε το δικό του σχέδιο δράσης στις συνομιλίες, με αποτέλεσμα το κυπριακό ζήτημα από καθαρό θέμα εισβολής και κατοχής ,να έχει οδηγηθεί έντεχνα από την Τουρκία, σε ενδοκοινοτική διαφορά. Η δε αναφορές της Τουρκίας ότι θα υποβοηθήσει τις συνομιλίες να φθάσουν σε λύση, έχουν μόνο αποτέλεσμα να παίρνει τα εύσημα από την λεγόμενη διεθνή κοινότητα. Αν είναι ποτέ δυνατόν, η χώρα δημιουργός του προβλήματος, κατάφερε να μείνει εκτός συνομιλιών, προβάλλοντας ως υπεύθυνους να χειριστούν ακόμα και το θέμα της κατοχής τους Τουρκοκυπρίους. Δυστυχώς, είναι μία πραγματικότητα, ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί τους Τουρκοκυπρίους σαν εμπροσθοφυλακή για να επιτύχει τους στόχους της, άσχετα αν οι συμπατριώτες μας έχουν γίνει ξανά μειοψηφία ,όχι μόνο έναντι των Ελληνοκυπρίων, αλλά και έναντι των εκατοντάδων χιλιάδων τούρκων εποίκων που μετάφερε η Τουρκία για να αλλοιώσει τον δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού.
Μέσα στα πλαίσια των συνομιλιών, τα τελευταία χρόνια γινόταν λόγος για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, πιο γνωστά με τα αρχικά ΜΟΕ. Αυτή θεωρία των ΜΟΕ έχει ενταθεί από το 2013 με την ανάληψη της προεδρίας από τον κύριο Αναστασιάδη, στην οποία δίνει πρωταρχική σημασία, εμπλέκοντας έντεχνα προς τούτο και την Αμερικανική πλευρά. Είναι είδη γνωστές οι συναντήσεις του Υπουργού Εξωτερικών κυρίου Κασουλίδη με τον Αμερικανό ομόλογο του, πάντα σε καλό κλίμα, καθώς και η συνάντηση του προέδρου Αναστασιάδη με τον Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα, επίκειται επίσης και επίσκεψη του Αμερικανού Αντιπροέδρου στην Κύπρο. Βέβαια η αντικατάσταση της υποχρέωσης της Τουρκίας να παραδώσει το Βαρώσι στα Ηνωμένα Έθνη βάση του ψηφίσματος 550 σε ΜΟΕ ίσως αποδεικτή μεγάλο λάθος.
Το Σωματείο Ελεύθερη Ενιαία Καρπασία πιστεύει ότι το πρώτο καλύτερο ΜΟΕ που θα μπορούσε να θέσει η δική μας πλευρά είναι η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από το κατεχόμενο Ευρωπαϊκό Κυπριακό έδαφος. Το δεύτερο ΜΟΕ, που πάντα πρότασσε το Σωματείο μας αφορά την επιστροφή όλων των νομίμων κατοίκων της Καρπασίας στα πατρώα εδάφη, κάτι που οφείλει όλος ο Κυπριακός Ελληνισμός να στηρίξει για τους εξής λόγους :
Α) Στην Καρπασία, οι δεκατέσσερις χιλιάδες από τις είκοσι χιλιάδες κατοίκους της παρέμειναν συνειδητά εκεί, φύλακες των πατρογονικών εστιών και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μετά την δεύτερη φάση της εισβολής. Δεν την εγκατέλειψαν αλλά αναγκάστηκαν με βάση το μυστικό σχέδιο της Τουρκίας «Εritre Programi” ή Σχέδιο Διάλυσης να την εγκαταλείψουν σταδιακά. Παραμένουν όμως εκεί τριακόσιες τόσες ηρωικές Ελληνικές ψυχές, που σαν σύγχρονοι Σπαρτιάτες φυλάνε την τιμή και την εθνική μας αξιοπρέπεια στα στενά της Καρπασίας. Δηλαδή στην Καρπασία υπάρχει ακόμα Ελληνική ζωή.
Β) Την επιστροφή των κατοίκων της Καρπασίας επικαλείται και διαφυλάττει η Συμφωνία της Γ’ Βιέννης που υπογράφηκε μεταξύ των Γλαύκου Κληρίδη και Ραούφ Ντενκτάς στης 2 Αυγούστου 1975.
Γ) Στη Χερσόνησο της Καρπασίας βρίσκεται το μεγαλύτερο θρησκευτικό προσκύνημα του Κυπριακού Ελληνισμού, η Ιερά Μονή του Αποστόλου Ανδρέα.
Πέτρος Θ. Ασσιώτης
Πρόεδρος Σωματείου Ελεύθερης Ενιαίας Καρπασίας