Θεοχαρίδου Κ. Καλυψώ
Δικηγόρος – Νομικός Σύμβουλος
Στην περίπτωση που Διαχειριστής διαχειρίζεται περιουσία ανικάνου προσώπου, ως ο ορισμός και η έννοια διαλαμβάνεται στον οικείο Νόμο, ήτοι Νόμος 23(Ι)/1996, αυτό το οποίο πρέπει να επιδιώκει (εν. ο Διαχειριστής) είναι η εξυπηρέτηση στον καλύτερο δυνατό βαθμό, των συμφερόντων του ανικάνου προσώπου.
Ομοίως, και για τα Δικαστήρια μας τα οποία ασχολούνται με Αιτήσεις Διαχειρίσεων Ανικάνων προσώπων. Ανοίγουμε δε μία παρένθεση στο σημείο αυτό προκειμένου να υπενθυμίσουμε πως, η δικαιοδοσία του κατώτερου Δικαστηρίου (δηλαδή του Πρωτόδικου) δυνάμει του περί Διαχείρισης της Περιουσίας Ανίκανων Προσώπων Νόμου, είναι sui generis, δηλαδή ιδιόμορφο, ιδιαίτερο και, η εξουσία του ασκείται πάντοτε με γνώμονα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του ανίκανου προσώπου και της περιουσίας του {Απόσπασμα από Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, υπό μονομελούς Συνθέσεως}.
Όπως αναφέρθηκε στην Θεμιστοκλέους ν. Λεωνίδου (2005) 1Α ΑΑΔ 417: <Ο περί Διαχείρισης της Περιουσίας Ανικάνων Προσώπων Νόμος του 1996 αποβλέπει στην προστασία της περιουσίας του ανικάνου και κατ’ επέκταση στην ευημερία του.
Ο νόμος, παρέχει στα δικαστήρια σειρά εξουσιών για τον όσο το δυνατό αποτελεσματικό έλεγχο της δράσης του διαχειριστή.
Στη διακριτική εξουσία του δικαστηρίου εναπόκειται η ανάθεση του ελέγχου των λογαριασμών από κατάλληλο πρόσωπο διοριζόμενο από το δικαστήριο (βλ. άρθρο 9(5) του νόμου) καθώς και ο διορισμός ερευνητή με εντολή εξέτασης όλων των περιστάσεων της υπόθεσης προτού το δικαστήριο προχωρήσει στην έκδοση οποιουδήποτε διατάγματος δυνάμει του νόμου (βλ. άρθρο 13 του νόμου).
Η διαδικασία που ακολουθείται σε κάθε περίπτωση, έχει χαρακτήρα ερευνητικό. Η αντιπαράθεση δεν είναι συμβατή με το αντικείμενο και τους σκοπούς του νόμου.
Το δικαστήριο κατά την ενάσκηση των εξουσιών του δεν ενεργεί ως δικαστήριο επίλυσης διαφορών μεταξύ αντιδίκων σε κατ’ αντιμωλία δίκη αφού σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο είναι η κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο προστασία της περιουσίας του ανικάνου προσώπου και η ευημερία του ιδίου και της οικογένειάς του.
Η καθιέρωση πρακτικού και ευέλικτου συστήματος ελέγχου και έρευνας, αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη συστηματική παρακολούθηση της πορείας της διαχείρισης από το δικαστήριο και την έγκαιρη επέμβασή του όπου διαπιστώνονται σημεία κακοδιαχείρισης>.