Θου Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου.
Μα είναι δυνατόν; Η Εξόδιος ακολουθία υπό την «σκέπη» της ημίγυμνης;
Μεγάλη Παρασκευή στη Λάρνακα και η εκκλησία του Αγίου Λαζάρου ασφυκτιά κατάμεστη από πιστούς και μη. Στο προαύλιο η μπάντα του δήμου λαμβάνει θέσεις και ο κόσμος που κατακλύζει τα γύρω στενά περιμένει καρτερικά. Άλλοι ήσυχοι με χέρια σταυρωτά, άλλοι καπνίζοντας, άλλοι κουτσομπολεύοντας.
Η περιφορά του επιταφίου έχει καταντήσει στις μέρες μας το “event” της Μεγάλης Εβδομάδας. Πάνε οι εποχές που κρατούσαμε το κεράκι μας και ακολουθούσαμε τον επιτάφιο σιωπηλοί και αθόρυβα γύρω από το νεκροταφείο του χωριού. Τώρα κρατάμε τα κινητά μας και σουλατσάρουμε ανάμεσα σε βιτρίνες καταστημάτων σχολιάζοντας τις εκπτώσεις.
Κάπως έτσι πραγματοποιήθηκε και φέτος η περιφορά του επιταφίου κάθε ενορίας στη Λάρνακα για να συναντηθούν όλοι τους στο κέντρο της πόλης απ’ όπου σε μια εξέδρα οι παπάδες θα έψαλλαν τα Εγκώμια.
«Όλα καλά και Άγια» μέχρι εκείνη τη στιγμή που ενώ ακούγαμε το «η ζωή εν τάφω» η τεράστια μαρκίζα πάνω από την εξέδρα γύρισε τις περσίδες της για να μας αποκαλύψει τα «πλούσια ελέη» μοντέλου γνωστής εταιρείας εσωρούχων (βλ. φώτο).
Και κάπου εκεί είπα «θέλεις να αγιάσεις και δε σε αφήνουν». Και μη χειρότερα…
Ν.Π