*Γεώργιος Προκοπίου
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 αναμφίβολα αποτελεί για το έθνος μας, μια από της λαμπρότερες και ενδοξότερες στιγμές της νεότερης Ελληνικής ιστορίας.
Το Ελληνικό ηρωικό ΟΧΙ που με στεντόρεια φωνή ήχησε στο κόσμο, δεν ήταν μόνο ένα ΟΧΙ στο τελεσίγραφο των Ιταλών φασιστών, ούτε ένα ΟΧΙ για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Εκείνο το ΟΧΙ, ήταν η άρνηση στην υποδούλωση των διαχρονικών αξιών της Δημοκρατίας και της αξίας της ανθρώπινης υπόστασης.
Οι Έλληνες αψηφώντας τα στρατηγικά συγκριτικά πλεονεκτήματα του εχθρού, ρίχθηκαν στη μάχη όχι μόνο υπέρ βωμών και εστιών, αλλά η είσοδος τους στο πόλεμο αποκτούσε ένα παγκόσμιο οικουμενικό μήνυμα. Μαχόμενοι οι Έλληνες στρατιώτες μας, υπερασπίζονταν την πανανθρώπινη αξία, το αγαθό της ελευθερίας, τις αρχές και αξίες του Ελεύθερου Δημοκρατικού κόσμου.
Ογδόντα χρόνια από τότε, αυτές οι αξίες παίρνουν και πάλι ουσία. Κατά τον ίδιο τρόπο που ο Χίτλερ και η τότε ναζιστική Γερμανία, αφέθηκαν με τις πολιτικές κατευνασμού να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη, έτσι και σήμερα γινόμαστε μάρτυρες ενός déjà vu, με πρωταγωνιστές τον νεοσουλτάνο Ερτογάν και μια προκλητική Τουρκία.
Εκείνο που παρατηρούμε, ειδικότερα το τελευταίο διάστημα, είναι μια Τουρκία και έναν Ερτογάν, ολοένα και περισσότερο, να επιζητεί έναν ηγεμονικότερο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και έναν ηγετικό ρόλο στα Ισλαμικά κράτη. Ολόκληρη η Ευρώπη παρακολουθεί ως απλός παρατηρητής την επεκτατική βουλιμία του Ερτογάν, σε ξηρά και σε θάλασσα, ο οποίος αγνοώντας και παραβιάζοντας κάθε μορφής Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, καθώς και του Δικαίου της Θάλασσας, προχωρεί με θράσος στην εφαρμογή των μεθοδεύσεων του, δημιουργώντας κλίμα αστάθειας στην περιοχή. Είναι φανερό ότι ο Ερτογάν απλώνει το χέρι παντού (Κύπρο, Ελλάδα, Συρία, Λιβύη, Ναγκόρνο Καραμπάχ), προσπαθεί να αποτελέσει τον εκφραστή και ηγέτη του Ισλαμικού κόσμου και δεν σταματά στιγμή να προκαλεί με τα λόγια και τις πράξεις του, με τελευταίο παράδειγμα το άνοιγμα του παραλιακού μετώπου της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου.
Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ η Κύπρος πίεσε για την επιβολή κυρώσεων προς την Τουρκία, ωστόσο οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων αρκέστηκαν σε φραστικές επισημάνσεις, προειδοποιώντας την Άγκυρα για λήψη μέτρων, εάν συνεχιστούν οι μονομερείς της ενέργειες.
Η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, υπό τας περιστάσεις, πρέπει να αποτελεί επιτακτική ανάγκη για Κύπρο και Ελλάδα, έτσι ώστε να επανέρχεται η Τουρκία σε τάξη. Η πολιτική κόστους όμως, δεν μπορεί να αποτελέσει την κατ΄ εξοχήν στρατηγικής μας. Μπορεί να είναι μέρος αυτής. Μεταξύ άλλων όπως, η ενίσχυση την άμυνας μας, η σύναψη στρατιωτικών συμφωνιών με αλλά γειτονικά κα μη κράτη, η ενίσχυση και διεύρυνση των σχέσεων του κράτους μας με άλλα κράτη σε διάφορους τομείς (ενέργεια, τεχνολογία, καινοτομία, εμπορικές σχέσεις κα), η διεύρυνση της επιρροής μας σε διάφορα λόμπυ και κέντρα λήψεως αποφάσεων στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Εβραϊκό κλπ), η προσπάθεια επανέναρξης των συνομιλιών και πολλά άλλα. Οπόταν η πολιτική κόστους είναι σημαντική, όμως δεν μπορεί να αναδειχθεί αυτούσια, ως η μόνη στρατηγικής της πλευράς μας. Άλλωστε η επιβολή κυρώσεων στην Άγκυρα, δεν εξαρτάται μόνο από εμάς.
Ως γνωστό οι 27 χώρες της ΕΕ, λειτουργούν με βάση τα συμφέροντα τους. Η Γερμανία για παράδειγμα, προεδρεύουσα χώρα του Συμβουλίου της ΕΕ, η οποία αποτέλεσε τον πρωτεργάτη της απόφασης για μη επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, έχει τεράστιες εμπορικές συναλλαγές με την Τουρκία πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Επίσης, περίπου 4 εκατομμύρια Τούρκοι ζουν στην Γερμανία και οι πλείστοι από αυτούς έχουν δικαίωμα ψήφου.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση για Ελλάδα και Κύπρο να ζητάμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, συμπόνια και στήριξη για τα προβλήματα των χωρών μας. Θα πρέπει να εμπλέξουμε και να εντάξουμε την επεκτατική πολιτική του Ερτογάν, ως πρόβλημα του Δυτικού κόσμου. Τρανό παράδειγμα, είναι το γεγονός ότι η Γαλλία και ο Πρόεδρος Μακρόν, έχουν λάβει τα μηνύματα των καιρών και ήδη έχουν αλλάξει στάση απέναντι στη Τουρκία.
Θα πρέπει λοιπόν, να αφυπνίσουμε, να κινητοποιήσουμε και να φέρουμε προ των ευθυνών τους και τις υπόλοιπες χώρες του Ελεύθερου κόσμου, πριν να είναι αργά, έτσι ώστε να αντιληφθούν ότι τέτοιες συμπεριφορές απάθειας και πολιτικές κατευνασμού, σίγουρα θα επιφέρουν τα ίδια αποτελέσματα που έφεραν τον Χίτλερ στην εξουσία, με τις τραγικές συνέπειες που επέφερε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Συνεπώς, 80 χρόνια μετά την ένδοξη 28η Οκτωβρίου 1940, το έθνος μας καλείτε να υπενθυμίσει, να αναζωπυρώσει και να αναδείξει εκ νέου, τα αισθήματα και τα ιδανικά που ενέπνευσαν τα τότε Δημοκρατικά κράτη, έτσι ώστε να αναχαιτίσουμε τον νεοοθωμανισμό και να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε έναν σύγχρονο επεκτατικό εχθρό, προς όφελος και πάλι όλου του Ελεύθερου κόσμου.
*Βουλευτής Λάρνακας
Συνεργασίας Δημοκρατικών Δυνάμεων