Του Ανδρέα Ν. Μασούρα*
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι ολοένα κα περισσότερο γίνεται η διασύνδεση του κυπριακού ζητήματος με την δεινή οικονομική κατάσταση του τόπου. Μια διασύνδεση η οποία επιφέρει δραματικές αλλαγές τόσο στις διαδικασίες επίλυσης του εθνικού μας προβλήματος, αφού στην ουσία αλλάζει η φιλοσοφική βάση του ζητήματος, αλλά το κυριότερο θέμα στην όλη κατάσταση είναι το γεγονός ότι όλες αυτές οι εξελίξεις και οι διπλωματικές αποτυχίες της δικής μας πλευράς οδηγούν και την οικονομία σε επικίνδυνες ατραπούς.
Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος διαφόρων φιλοτουρκικών κέντρων εξουσίας και λήψεως αποφάσεων: Να πολιτικοποιήσουν την οικονομία της Κύπρου για να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη από τον φυσικό μας πλούτο ως αντάλλαγμα μια χαλαρή και μη βιώσιμη λύση του κυπριακού η οποία θα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για την φυσική συνέχεια της Κύπρου ως ανεξάρτητη οντότητα.
Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός, για παράδειγμα, ότι στην τελευταία του έκθεση για το κυπριακό ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αναφέρεται στον φυσικό πλούτο της Κύπρου ο οποίος – όπως υποστηρίζει – θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι θα ωφελήσει και τις δύο κοινότητες. Το χαρακτηριστικό σε αυτή την έκθεση είναι ότι ενώ κάνει άμεση αναφορά στον φυσικό πλούτο και στην διαχείρισή του εντούτοις δεν αναφέρεται καθόλου στις προκλητικές ενέργειες των Τούρκων στη νεκρή ζώνη στο Μάμμαρι και την Ζώδια, ούτε στην παραβίαση του εναέριου χώρου της Κύπρου από τα Τουρκικά στρατιωτικά αεροπλάνα. Κατά τον Μπαν Κι Μουν «οι δύο πλευρές συνεχίζουν να συνεργάζονται καλόπιστα με την UNFICYP».
Την ίδια προσέγγιση για την πολιτικοποίηση της οικονομίας και το αντίστροφο είχε πρόσφατα ο Αμερικανός Πρέσβης στην Κύπρο ο οποίος μετά που αναγνώρισε το δικαίωμα της Κύπρου να αξιοποιήσει τον ενεργειακό πλούτο της Κυπριακής ΑΟΖ στη συνέχεια μίλησε για ισότιμο διαμοιρασμό των ενεργειακών αποθεμάτων μεταξύ των δύο κοινοτήτων στα πλαίσιο λύσης του Κυπριακού.
Αυτό που επιβάλλεται την δεδομένη στιγμή είναι μια ενιαία και συγκροτημένη εθνική στρατηγική η οποία θα εκφραστεί μέσα από το Εθνικό Συμβούλιο και η οποία θα πρέπει να σέβεται την απόφαση του δημοψηφίσματος του 2004 και από την άλλη να βασίζεται πάνω στα γεωστρατηγικά δεδομένα όπως αυτά διαμορφώνονται σήμερα. Το πιο βασικό στοιχείο όμως που θα πρέπει να επιτευχθεί μέσα από μια συγκροτημένη πολιτική είναι η αποσύνδεση της οικονομίας από το κυπριακό και η επανατοποθέτησή του στην ορθή βάση.
*Ακαδημαϊκός. Πρόεδρος Κίνησης Νέων Επιστημόνων Κινήματος Οικολόγων