Δεν βρήκαν το χρόνο οι Υπουργοί της κυβέρνηση Χριστοδουλίδη να πάνε στη συζήτηση του φετινού Προϋπολογισμού. Είχαν βαρυφορτωμένο πρόγραμμα το πρωινό της Δευτέρας, είπε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και δεν μπορούσαν να αφιερώσουν χρόνο το απόγευμα. Σε ένα κανονικό Κράτος αυτή η δικαιολογία θα αποτελούσε προσβολή. Στην Κύπρο όμως δείχνει το πώς ο Ν. Χριστοδουλίδης και η κυβέρνηση του αντιλαμβάνονται τον τρόπο διακυβέρνησης του Κράτους – μια ασχολία μερικούς απασχόλησης και ό,τι προκύψει.
Εξ ου και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας απάλλαξε τον εαυτό του και από την υποχρέωση ενημέρωσης του Εθνικού Συμβουλίου δηλώνοντας ευθαρσώς το αμίμητο, ότι αν έχει κάτι να πει θα το έλεγε στους Αρχηγούς δια τηλεφώνου. Δεν ξέρω αν στο μυαλό του Ν. Χριστοδουλίδη γυρόφερνε ο φόβος μπας και κάποιος από τους λειτουργούς του Προεδρικού χρεώσει υπερωρίες αν το Εθνικό Συμβούλιο λάμβανε χώρα κατά τις απογευματινές ώρες, το βέβαιο όμως είναι ότι ο Ν. Χριστοδουλίδης έχει εισάξει νέα ήθη στη διακυβέρνηση του τόπου: ασέβεια στις διαδικασίες, υποτίμηση της πολιτικής και των πολιτικών κομμάτων, υποκατάσταση της ουσίας από την εικόνα. Μια ενδεχομένως αντισυμβατική στάση που ίσως μοιάζει ελκυστική για μια μερίδα της κοινωνίας, διατρέχει όμως ένα πραγματικά κρίσιμο πολιτικό κίνδυνο. Να βρεθεί η χώρα σε κρίσιμες στιγμές απέναντι στην αδυναμία εξεύρεσης συγκλήσεων, διότι ως γνωστό όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες.
Για την ώρα βρίσκει βολικό σύμμαχο τον Δημοκρατικό Συναγερμού που του παρέχει στήριξη άνευ όρων και του δίνει τη δυνατότητα να αυτολιβανίζεται κάνοντας λόγο για ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις. Υπερψήφισε ο ΔΗΣΥ τον Προϋπολογισμό του 2024, με δήθεν πρόσχημα την υπευθυνότητα, ψελλίζοντας κάτι περί διατήρησής του στην αντιπολίτευση και με φύλλο συκής την «έντονη» κριτική που άσκησαν οι αξιωματούχοι του για την αύξηση του κρατικού μισθολογίου.
Ξεχάσαν φαίνεται οι του Συναγερμού τι έκαναν τη δεύτερη θητεία Αναστασιάδη. Τότε οι ανελαστικές δαπάνες δεν αποτελούσαν πρόβλημα για τη ηγεσία του Συναγερμού. Αύξησαν κατά εφτά χιλιάδες τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ξεπερνώντας στο σύνολο τις 67 χιλιάδες, ιστορικά το υψηλότερο επίπεδο απασχόλησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, πολύ πιο πάνω και από τα επίπεδα απασχόλησης πριν από την οικονομική κρίση του 2013. Όταν το κάνουν άλλοι απειλείται η βιωσιμότητα της οικονομίας, όταν το κάνουν αυτοί δεν δημιουργεί πρόβλημα.
Επομένως το πραγματικό πρόβλημα για το Συναγερμό δεν είναι ότι αυξάνεται το κρατικό μισθολόγιο. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι δεν το αυξάνουν αυτοί. Για να μπορούν να κάνουν και το διαμοιρασμό των θέσεων.
Αυτά αφήνει πίσω της η συζήτηση του προϋπολογισμού για το 2024.
Κατά τα άλλα στα οικονομικά θέματα συνεχίζει από εκεί που έμεινε το 2023. Με αναρίθμητες στρατηγικές αναφορές επί χάρτου για στόχους, μέτρα και δράσεις αλλά με χαμηλή υλοποίηση επί του πρακτέου. Αφήνοντας τη χώρα χωρίς ουσιαστικές δημόσιες επενδύσεις σε τομείς όπως η ενέργεια, το περιβάλλον, η υγεία, οι μεταφορές και διογκώνοντας τις ανισότητες από ένα πλούτο που δημιουργείται εντός ή έρχεται με επενδύσεις από το εξωτερικό αλλά καταλήγει στο 1% της κοινωνίας, αφήνοντας τους υπόλοιπους να αγωνίζονται για να τα βγάλουν πέρα.
Γνώριμη συνταγή για τον κ. Χριστοδουλίδη, τον καλύτερο μαθητή του Ν. Αναστασιάδη.
του Χάρη Πολυκάρπου
Μέλος Π.Γ ΑΚΕΛ – Επικεφαλής Τομέα Οικονομίας ΑΚΕΛ