Την ίδια ώρα που μιλούμε για τροπολογίες στο νομοθετικό πλαίσιο των αποκρατικοποιήσεων, προκειμένου η Βουλή να μπορέσει να παρακολουθήσει ωφέλιμα την όλη διαδικασία, έχοντας έγνοια και για το μέλλον των εργαζομένων στους οργανισμούς αυτούς, θα πρέπει να κάνουμε μια τοποθέτηση και για τις απεργιακές κινητοποιήσεις.
Δεν χωράει συζήτηση ως προς το ότι οι εργαζόμενοι έχουν πάντοτε το δικαίωμα να διεκδικούν και να προασπίζονται τα δικαιώματά τους. Κάποτε, για το σκοπό αυτό, μπορεί και να ασκούν πίεση χρησιμοποιώντας τη δύναμη που δίνει στην παραγωγική διαδικασία η δική τους εργασία.
Στην περίπτωση απεργίας σε μονοπωλιακούς κρατικούς οργανισμούς κοινής ωφελείας περισσότερο από την άρνηση της εργασίας τους, οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν τις υποδομές, τις εγκαταστάσεις και τις λειτουργίας ουσιωδών υπηρεσιών και έτσι επηρεάζουν ασύμμετρα το καταναλωτικό κοινό, το σύνολο των πολιτών.
Με λύπη και περισυλλογή αντικρίζουμε σήμερα τη διογκούμενη δυσφορία του συνόλου των πολιτών, καταναλωτών, επιχειρήσεων, ευαίσθητων εγκαταστάσεων ιατρικής περίθαλψης κ.ο.κ.
Περιμένουμε οι συνδικαλιστικοί ηγέτες να προσμετρήσουν σοβαρά το γεγονός ότι ολόκληρη η κοινωνία μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση “ομηρίας” εξαιτίας ζητημάτων για τα οποία δεν έχει ούτε άμεσο λόγο ούτε ευθύνη.
Εν ολίγης, σεβαστό το δικαίωμα της απεργίας, αλλά εξίσου σεβαστό το δικαίωμα του συνόλου των πολιτών, της κοινωνίας και της οικονομίας να μην στερείται ουσιωδών υπηρεσιών και να υφίσταται τέτοιου είδους τιμωρία.
httpv://www.youtube.com/watch?v=14gP3bMrz1M&feature=youtu.be