Αβέρωφ: Οσάκις μπήκε ανάμεσα μας το σαράκι της εθνικής διχόνοιας κλάψαμε επί εθνικών ερειπίων
Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ και υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αβέρωφ Νεοφύτου, στο μνημόσυνο του ήρωα της ΕΟΚΑ Σταύρου Στυλιανίδη,τόνισε ότι ο πόθος για να απελευθερώσουμε τον τόπο μας παραμένει προτεραιότητα και για να τον πετύχουμε πρέπει να παραμερίσουμε τις διαφορές μας, δίνοντας μήνυμα “εθνικής ομοψυχίας και πατριωτικής υπευθυνότητας”.
“Οσάκις μπήκε ανάμεσά μας το σαράκι της εθνικής διχόνοιας κλάψαμε επί εθνικών ερειπίων”, είπε, προσθέτοντας ότι ο Αττίλας δεν ξεχώρισε αριστερούς και δεξιούς, κεντρώους και σοσιαλιστές. Ο κ. Νεοφύτου είπε ότι είναι κρίμα κάθε Κυριακή να πηγαίνουμε στις εκκλησιές να κάνουμε τα μνημόσυνα των ηρώων “αλλά την ίδια ώρα να μην πιάνουμε το μήνυμα της θυσίας τους”.
Επιμνημόσυνος λόγος του Προέδρου κ. Αβέρωφ Νεοφύτου στο μνημόσυνο του ήρωα της ΕΟΚΑ Σταύρου Στυλιανίδη
Σεβαστό ιερατείο,
Έντιμοι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών,
Κύριοι πρόεδροι και μέλη των διοικητικών συμβουλίων των σωματείων, συνδέσμων και οργανώσεων των αγωνιστών ΕΟΚΑ 55-59,
Σεβαστοί συγγενείς του ήρωα,
Κυρίες και κύριοι,
Έχοντας πλήρη συναίσθηση του ιστορικού μας χρέους, αποδίδουμε σήμερα τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε ένα παλληκάρι της ΕΟΚΑ, σε έναν ήρωα του κυπριακού ελληνισμού, τον Σταύρο Στυλιανίδη. Ο Σταύρος Στυλιανίδης φώναξε στεντόρεια το «παρών» του στο προσκλητήριο του αγώνα, καταβάλλοντας το υπέρτατο τίμημα για τον ηρωισμό και τον πατριωτισμό του: την ίδια του τη ζωή.
Ο Σταύρος Στυλιανίδης έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στο πάνθεον των ηρώων μας. Στον ουράνιο και αιώνιο θόλο εκείνων που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για να δουν την πατρίδα μας ελεύθερη. Χωρίς κατακτητές να την περπατούν, μόνο άνθρωποι ελεύθεροι και ανεξάρτητοι. Γέννημα θρέμμα της Γιαλούσας και έχοντας χάσει τον πατέρα του βρέφος ακόμη, μπήκε στη βιοπάλη της ζωής για να στηρίξει την οικογένειά του. Τη μάνα και την αδελφή του.
Όμως παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο αέρας της λευτεριάς φύσηξε στην ψυχή του και του έδωσε το πρόσταγμα. Ο Σταύρος εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ όπου και εκπαιδεύτηκε στην κατασκευή βομβών και ναρκών. Δικής του κατασκευής ήταν ο εκρηκτικός μηχανισμός που τοποθετήθηκε κάτω από το κρεβάτι του κυβερνήτη Χάρτινγκ κατά την απόπειρα εναντίον του.
Το Μάιο του 1956 είχε υπό την ευθύνη του τα χωριά Λυθροδόντα, Μαθιάτη, Αγία Βαρβάρα, Αλάμπρα, Νήσου και άλλα. Παράτολμος, γενναίος, θαρραλέος, δεν δίστασε στιγμή να μπει στην πρώτη γραμμή κάθε μάχης, κάθε διεκδίκησης. Όπως το έκανε όταν και πέτυχε με τους συναγωνιστές του να αποσπάσουν, για τους σκοπούς του αγώνα, όπλα και εφόδια από το γαλλικό απόσπασμα που έδρευε στην Κύπρο, κοντά στο χωριό Πυρόι, κατά τη διάρκεια της κρίσης στο Σουέζ το 1956.
Kυρίες και κύριοι,
Η θυσία του Αυξεντίου που σφράγισε και αυτή τον αγώνα μας για ελευθερία, βρίσκει τον Σταύρο σε θέση ευθύνης. Αναλαμβάνει σαν έτοιμος από καιρό, υποτομεάρχης την περιοχή των χωριών Κλήρου-Μαλούντας-Δευτεράς και υπεύθυνος των ανταρτικών ομάδων του τομέα Ορεινής.
Φαγητό του είναι ο αγώνας, νερό του η απελευθέρωση της Κύπρου μας και η φλόγα στην ψυχή του μεταλαμπαδεύει τη φωτιά στα κορμιά των συναγωνιστών του.
Μάχη με τη μάχη ο Σταύρος Στυλιανίδης χτυπά τον εχθρό, καταφέρνοντας καίρια χτυπήματα ώσπου τον χτύπησε και η δική του μοίρα. Εδώ που θα καταθέσουμε σήμερα το στεφάνι μας στη μνήμη του, στο Επισκοπειό. Στο κρησφύγετό του το οποίο αναστηλώθηκε ως ένδειξη τιμής από την κυβέρνησή μας. Στις 16 Αυγούστου του 1957 ενώ κατασκεύαζε μια νάρκη, αυτή εξερράγη τραυματίζοντάς τον βαριά και πληγώνοντας δύο συναγωνιστές του. Δύο μέρες μετά υπέκυψε στα τραύματά του. Ξεψυχώντας τα τελευταία του λόγια ήταν: «Πεθαίνω για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα».
Αυτά τα λόγια του Σταύρου Στυλιανίδη είναι ο οδηγός μας. Ο σηματωρός μας για μια Κύπρο ελεύθερη από κατοχικούς στρατούς. Αυτή είναι η επιταγή του λεβέντη Σταύρου Στυλιανίδη και των συντρόφων του όπως του Ανδρέα Θεοφάνους και του Δώρου Ηλία.
Είναι η θυσία του, όπως και έτερων ηρώων της μικρής πατρίδας, που δείχνουν σ’ εμάς σήμερα το πόσο βαρύ πρέπει να νοιώθουμε το χρέος και την ευθύνη απέναντι στην πατρίδα μας. Και το πόσο πρέπει να παραμερίζουμε τους εγωισμούς και τις μικρότητες, για να μπορούμε να εκτελούμε το πραγματικό καθήκον μας.
Ελληνίδες, Έλληνες,
Οι επιμνημόσυνοι λόγοι χρειάζονται να ανασκοπούμε το παρελθόν, να αξιολογούμε το παρόν και προσμετρώντας τις δυνάμεις μας να χαράζουμε την πορεία για το μέλλον της πατρίδας μας. Ανασκοπώντας το παρελθόν αβίαστα εξάγουμε το συμπέρασμα ότι οσάκις μπήκε ανάμεσα μας το σαράκι της εθνικής διχόνοιας κλάψαμε επί εθνικών ερειπίων. Ακόμη βιώνουμε την τραγωδία του 1974 και στο πέρασμα του ο Αττίλας δεν ξεχώρισε αριστερούς και δεξιούς, κεντρώους και σοσιαλιστές. Μαυροφορεμένες μάνες είναι όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων, αγνοούμενοι το ίδιο, πρόσφυγες, αιχμάλωτοι.
Την ίδια ώρα ο πόθος για να απελευθερώσουμε τον τόπο μας παραμένει η πρωταρχική προτεραιότητα μας, όμως για να το πετύχουμε δεν μπορούμε παρά να παραμερίσουμε τις οποιεσδήποτε διαφορές μας. Μπορούμε να συζητούμε για τις διαφορετικές ιδεολογίες μας, για τις διαφορετικές σκέψεις και τακτικές μας. Μα να μην ξεχνάμε. Μία είναι η πατρίδα μας και για το σύνολο του κυπριακού λαού πρέπει τα παθήματα του παρελθόντος και η διχόνοια να μην επαναληφθούν.
Να πάρουμε τα μηνύματα πως χρειάζεται ενωμένοι όλοι να δώσουμε τον αγώνα για να δικαιώσουμε τη θυσία του κάθε αγωνιστή.
Είναι κρίμα κάθε Κυριακή να πηγαίνουμε στις εκκλησιές μας να κάνουμε τα μνημόσυνα των ηρώων μας αλλά την ίδια ώρα να μην πιάνουμε το μήνυμα της θυσίας τους. Περιμένουν την ώρα και το καλύτερο μνημόσυνο για τον Σταύρο Στυλιανίδη και για τον κάθε ήρωα που έδωσε τη ζωή του για την κυπριακή ελευθερία, είναι να μας δει ενωμένους να δίνουμε τον αγώνα για την απελευθέρωση του τόπου μας. Με σύνεση και σωφροσύνη μέσα από τον ειρηνικό διάλογο. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος και πρέπει να προσπαθούμε όλοι ενωμένοι με την στήριξη του διεθνούς παράγοντα να κάμψουμε την τουρκική αδιαλλαξία και να επανενώσουμε τη μοιρασμένη μας πατρίδα.
Για μια πατρίδα ελεύθερη, ειρηνική και ασφαλή χωρίς καμιά διαίρεση και με πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του κάθε πολίτη της. Μια πατρίδα σύγχρονη, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αναπτυγμένη την οικονομία της και το βιοτικό επίπεδο του λαού της.
Είναι ώρα να πορευτούμε με ομοψυχία και με πατριωτική υπευθυνότητα. Όποιες και να είναι οι διαφορές μας, να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις. Αυτή είναι η ιστορική μας ευθύνη, έναντι στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων της Κύπρου.
Για να οικοδομήσουμε το μέλλον που αξίζει στον τόπο μας, ένα μέλλον ειρήνης και ασφάλειας, αυτή είναι η ελάχιστη οφειλή αλλά και δικαίωση στους ήρωές μας.
Αιωνία θα είναι η μνήμη σου, αθάνατε Έλληνα, Σταύρο Στυλιανίδη.