«Οι καταστροφολόγοι μπερδεύτηκαν για άλλη μια φορά φέτος», γράφει ο Σάιμον Νίξον σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στη Wall Street Journal. Όπως έγραψε, παρά την ηχηρή ήττα του Ματέο Ρέντσι στο δημοψήφισμα, το ευρώ υποχώρησε αλλά μετά ανέκαμψε, ενώ τα ιταλικά ομόλογα και οι μετοχές των τραπεζών μετά βίας κινήθηκαν.
Ο αρθρογράφος εκτιμά πως ένας από τους λόγους γι’ αυτή την αντίδραση ήταν το γεγονός πως οι αγορές είχαν προβλέψει την ήττα του Ρέντσι. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι το δημοψήφισμα, όπως και το δημοψήφισμα για το Brexit και οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές, δεν αλλάζει κάτι από μόνο του.
Ωστόσο, ο κύριος λόγος που η Ευρώπη δε βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε αναταραχή, σύμφωνα με τον Νίξον, είναι ότι τα προβλήματα της Ιταλίας, προς το παρόν αναμένεται να περιοριστούν στην Ιταλία. Επιπλέον, πρόκειται για παλιά ζητήματα που είναι γνωστά και τα οποία αντανακλούν μια μακρόχρονη κρίση εγχώριας διακυβέρνησης.
Ο αρθρογράφος επισημαίνει πως η Ιταλία δεν είναι η μοναδική χώρα της οποίας το οικονομικό μοντέλο εκτέθηκε με την παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά είναι μεταξύ των χωρών που άργησαν να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις. Κράτη όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Κύπρος, τα οποία έχουν κάνει τις πιο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στο κράτος πρόνοιας, το τραπεζικό τους σύστημα και τις αγορές εργασίας και προϊόντων, έχουν σημειώσει και την ισχυρότερη ανάκαμψη.
Κατά τον αρθρογράφο η πιο άμεση δοκιμασία για την ικανότητα της ευρωζώνης να παίρνει αποφάσεις δεν είναι η Ιταλία, αλλά η Ελλάδα. Η Ιταλία θα γίνει πρόβλημα της ευρωζώνης μόνο αν αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια, το οποίο δείχνει απίθανο καθώς η ΕΚΤ συνεχίζει να αγοράζει τα ομόλογά της. Αλλά ο κίνδυνος μιας νέας ελληνικής κρίσης είναι πραγματικός, εκτός κι αν η ευρωζώνη μπορέσει να βρει έναν τρόπο να «σπάσει» το μακρόχρονο αδιέξοδο μεταξύ Ελλάδας, Γερμανίας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επάνω στην επόμενη φάση της ελληνικής διάσωσης, σύμφωνα με τον Νίξον.
Η ευρωζώνη δεν θα ξέρει πόση ελάφρυνση χρέους χρειάζεται η Ελλάδα, μέχρι η Αθήνα και οι πιστωτές της να συμφωνήσουν στους μακροπρόθεσμους στόχους για τον προϋπολογισμό, καθώς και στις πολιτικές που χρειάζονται για να επιτευχθούν αυτοί. Αν δεν συμφωνηθεί κάτι άμεσα, πριν η ευρωζώνη εισέλθει στον παρατεταμένο κύκλο εθνικών εκλογών που έρχεται, η επόμενη ευκαιρία μπορεί να μην προκύψει πριν το καλοκαίρι. Και η Ελλάδα μέχρι τότε πιθανώς θα αντιμετωπίζει και πάλι πρόβλημα ρευστότητας, υπονομεύοντας το πρόγραμμα διάσωσης.
Όπως καταλήγει ο αρθρογράφος, «κανείς δε θέλει άλλο ένα αποτυχημένο ελληνικό πρόγραμμα», ιδιαίτερα καθώς η γεωπολιτική σημασία της χώρας αυξάνεται.