Πριν από σαράντα χρόνια τέτοια μέρα, στις 14 Αυγούστου 1974, η Τουρκία περνούσε στο δεύτερο στάδιο της επίθεσης ενάντια στην Κύπρο. Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε η επέλαση του «Αττίλα ΙΙ» που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Αμμοχώστου, της ιστορικής πόλης του Ευαγόρα, της καταπράσινης κωμόπολης της Μόρφου και όλων των άλλων περιοχών στο ενδιάμεσο.
Εκμεταλλευόμενη την αποδιοργάνωση και τη σύγχυση που είχαν επικρατήσει εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του ’74 τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, η Τουρκία προχωρούσε στην υλοποίηση από καιρού εξυφαινόμενων επεκτατικών σχεδίων κατά της Κύπρου. Μόνο εμπόδιο που συνάντησε ήταν η ηρωική αντίσταση μαχητών που θυσιάστηκαν εκείνες τις μέρες υπερασπιζόμενοι τα πάτρια εδάφη σε έναν άνισο και προδομένο πόλεμο.
Έκτοτε η Τουρκία όχι μόνο αγνοεί καθημερινά το διεθνές δίκαιο και σωρεία αποφάσεων και ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, αλλά προχωρά συστηματικά και σε νέες εγκληματικές πρακτικές σε βάρος των κατεχόμενων περιοχών της Κύπρου, που ισοδυναμούν με σχέδιο «εθνικής εκκαθάρισης».
Η 40στή επέτειος της κατάληψης μεγάλου μέρους της κυπριακής επικράτειας βρίσκει την Τουρκία ακόμα ένοχη και με καταδίκες στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, να μη συγκατανεύει σε λογική διαπραγμάτευση για πολιτική συμφωνία τερματισμού της κατοχής και αντ’αυτού να προσπαθεί μόνη απέναντι σε όλον τον πολιτικά πολιστισμένο κόσμο να επιβάλει ένα παράνομο κρατίδιο πάνω σε εδάφη που δεν είναι ούτε δικά του ούτε δικά της.
Η Αμμόχωστος εξακολουθεί να περιμένει σαν «πόλη-φάντασμα» και να αποτελεί πρόκληση για όλο τον πολιτισμένο κόσμο και ειδικότερα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας αποτελεί έδαφος. Ενω η πλούσια περιοχή της Μόρφου, όπως και άλλα κατεχόμενα εδάφη, τυγχάνουν παράνομης εκμετάλλευσης και εποικισμού ακόμα, ο οποίος δεν είναι τίποτα λιγότερο από έγκλημα πολέμου.
Απέναντι στην τουρκική άκαμπτη στάση, οι αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος δεν παύουμε να διεκδικούμε και να προσπαθούμε να βρούμε διεθνή στηρίγματα και συμπαράσταση ούτως ώστε επιτέλους η Άγκυρα να λογικευτεί και να προσέλθει σε διαπραγμάτευση με στοιχειώδη καλή θέληση και σεβασμό του συμφωνημένου πλαισίου.
Ειδικότερα ξεχωρίζει η πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας για την Αμμόχωστο, στην οποία πρέπει να επιμείνουμε.
Είναι όμως η ευκαιρία για να εκφράσουμε και το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μας στους ηρωικούς μαχητές, Κύπριους και Ελλαδίτες, που θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα εκείνες τις μέρες, αλλά και σε όλους τους αμάχους που έπεσαν θύματα. Όπως επίσης και στους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες.
Στο όνομα αυτού του χρέους ο Δημοκρατικός Συναγερμός ανανεώνει την υπόσχεση ότι δεν θα πάψει στιγμή να προσπαθεί για τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής και την αποκατάσταση των δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων πολιτών. Στόχος, αλλά και υποχρέωση όλων μας είναι ,μέσα σε συνθήκες όσο το δυνατό μεγαλύτερης ενότητας και συνεργασίας παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές, να προτάξουμε πολιτικές και πρωτοβουλίες που θα αξιοποιούν
– τη σημαντική υπό τις διαμορφούμενες περιστάσεις γεωπολιτική θέση της Κύπρου,
– την ευρωπαϊκή ιδιότητα της χώρας μας και τις τεράστιες δυνατότητες που μπορεί να διανοίξει η ανάδειξη της ευρωπαϊκής διάστασης του Κυπριακού,
– τη νέα σχέση συμμαχίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και, οπωσδήποτε,
– τις δυνατότητες που δίνει η εγγραφή της Κύπρου στο διεθνή ενεργειακό χάρτη.
Με σύνεση, μεθοδικότητα, αλλά και αταλάντευτη αποφασιστικότητα θα επιμείνουμε, συνεργαζόμενοι με όλες τις πολιτικές δυνάμεις ούτως ώστε να φτάσει εκείνη η πολυπόθητη μέρα που στην Αμμόχωστο, τη Μόρφου και όλες τις άλλες κατεχόμενες πόλεις και κοινότητες θα επιστρέψουν οι κτήτορες και θα αποτραβηχτούν οι στρατοί και οι καταχραστές, αλλά και θα επικρατήσουν συνθήκες ειρηνικού βίου και συνεργασίας για προκοπή ανάμεσα σε όλους τους Κυπρίους ανεξάρτητα από εθνότητα, θρήσκευμα ή άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.