Κατηγορεί την ελληνική πλευρά πως έχει κάνει τα πάντα για τα διαφοροποιηθεί από τους εταίρους της, μιλάει άλλη γλώσσα που ο Σόιμπλε δεν καταλαβαίνει.
Έντονη κριτική στις μέχρι τώρα κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, ασκεί με άρθρο του στους Financial Times, ο πρόεδρος του ιταλικού ινστιτούτου «Bruno Leoni», Φράνκο Ντεμπενεντέτι.
Κατηγορεί την ελληνική πλευρά πως έχει κάνει τα πάντα για τα διαφοροποιηθεί από τους εταίρους της, μιλάει άλλη γλώσσα που ο Σόιμπλε δεν καταλαβαίνει και, τελικά, εάν έχει τη δημοκρατική βούληση να φύγει από την Ευρωζώνη, η Ευρώπη δεν θα μπορεί να κάνει κάτι άλλο από το να το δεχθεί.
Γράφει συγκεκριμένα:
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως «εάν η Ελλάδα βγει από το ευρώ θα βγει και από την Ευρώπη» όπως υποστηρίζει ο Philip Stephens στο άρθρο του «Η ελληνική «τραγωδία» δεν είναι η μόνη που αντιμετωπίζει η Ευρώπη». Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι «η αποτυχία του ευρώ θα σηματοδοτεί και την αποτυχία της Ευρώπης». Αυτές οι δύο δηλώσεις όμως, δεν συνδέονται. Δεν υπάρχει δηλαδή λόγος να πιστεύει κανείς ότι έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται αποτυχία της ευρωζώνης.
Θα ήταν έτσι εάν τα αίτια ήταν οικονομικοί παράγοντες όπως το υψηλό κόστος, οι ασαφείς μεταρρυθμίσεις, ή ο πολύ υψηλός κίνδυνος. Σε αυτή την περίπτωση, η ευρωζώνη δεν θα θεωρούταν πλέον νομισματική ένωση, αλλά περισσότερο μία περιοχή με σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες. Οι αγορές θα ξεκινούσαν άμεσα την επίθεση στις πιο αδύναμες χώρες, τα spread θα αυξάνονταν και αργά ή γρήγορα θα υπήρχε μία δεύτερη Ελλάδα.
Τα γεγονότα όμως, λένε μία διαφορετική ιστορία. Η Ελλάδα έκανε ό,τι μπορούσε για να θεωρείται πολιτικά διαφορετική από τους Ευρωπαίους εταίρους της: Αρνείται να προβεί σε σοβαρές δεσμεύσεις, προσπαθεί να «παίξει» το Νότο ενάντια στο Βορά, τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ ενάντια στον Γερούν Ντάισελμπλουμ, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ενάντια στην Άγκελα Μέρκελ, απειλεί ότι θα ανοίξει την πόρτα στους τρομοκράτες του Isis, διεκδικεί πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία που αντιστοιχούν στο 10% του ΑΕΠ και τώρα προσπαθεί να δείξει τη συμμαχία της με τη Μόσχα ως εναλλακτική λύση στην Ευρώπη. Εν τω μεταξύ, στις Βρυξέλλες, οι Ευρωπαίοι εταίροι της επίσης εναποθέτουν τις ελπίδες στους σε πολιτικά μέτρα: Την απομάκρυνση του Γιάννη Βαρουφάκη, νέες εκλογές, την αντικατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ με το μετριοπαθές Ποτάμι.
Δεν πρόκειται πλέον για στήριξη, αλλά για οικοδόμηση κράτους. Η Ευρώπη δεν αφορά σε καμία περίπτωση την οικοδόμηση ενός κράτους: δεν υπάρχει Βιετνάμ, Ιράκ, ούτε Αφγανιστάν στην Ευρώπη. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εξελέγη δημοκρατικά και η χώρα μπορεί να αποφασίσει δημοκρατικά ότι θέλει να μιλήσει μία διαφορετική πολιτική γλώσσα. Μία γλώσσα που με ειλικρίνεια ο κ. Σόιμπλε παραδέχθηκε ότι δεν καταλαβαίνει. Δεν υπάρχει κανένας λόγος που η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ για δημοκρατικούς λόγους θα πρέπει να σηματοδοτεί το τέλος του ευρώ και της Ευρώπης. Θα μπορούσε μάλιστα να υποστηρίξει κανείς ακριβώς το αντίθετο. Ότι η μη αποδοχή της δημοκρατικής βούλησης μίας χώρας θα ήταν το τέλος όσων πρεσβεύει η Ευρώπη.