Ο αρθρογράφο του Bloomberg, Μαρκ Γκίλμπερτ γράφει ότι: «Αυτό που πρέπει να κάνει η Τρόικα είναι να διαγράψει μεγάλο μέρος του χρέους της Ελλάδας από τα 322 δισεκατομμύρια ευρώ. Ναι, είναι μια φρικτή λύση, δεδομένου ότι το κόστος διαγραφής θα πέσει στις πλάτες των φορολογούμενων της Ευρωπής, αλλά είναι η καλύτερη εναλλακτική λύση που υπάρχει στον ορίζοντα.
Όπως αναφέρει ο Μαρκ Γκίλμπερτ: «Η απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου να προκαλέσει εκλογές, απορρίπτοντας τον προεδρικό υποψήφιο του Αντώνη Σαμαρά, ρίχνει ξανά την Ευρώπη σε αναταραχή», και συνεχίζει, «κι όμως, η Ευρώπη μπορεί να αποτρέψει την πλήρη άνθιση αυτής της υπαρξιακής κρίσης γνωρίζοντας πως η Ελλάδα δεν αυτοτραυματίζεται, αλλά βιώνει έναν πραγματικό πόνο, τη στιγμή μάλιστα που η κόπωση από τη λιτότητα είναι ένα ζήτημα που αντιμετωπίζεται σε πολλά μέλη της Ευρωζώνης».
Προσθέτει ότι αν αναλάβει τη διακυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας, τότε οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις προθέσεις του χαλάρωμα των περικοπών των κρατικών δαπανών, έτσι ώστε να σταματήσει η «ανθρωπιστική κρίση» στην Ελλάδα. Επομένως η λύση είναι: «να υπάρξει μια υπαναχώρηση της Ευρώπης, αντί να περιμένει την Ελλάδα να βγει από το ευρώ. Το χρέος της χώρας είναι μη βιώσιμο, επομένως θα πρέπει να της συγχωρεθεί ένα μέρος της. Η οικονομική τρύπα στην οποία έχει πέσει η Ελλάδα είναι βαθιά».
Προς επίρρωση των επιχειρημάτων του, ο Γκίλμπερτ θυμίζει την καταστατική αρχή που διέπει την Ευρώπη, έτσι όπως αυτή μορφοποιήθηκε στο Μάαστριχτ το 1992. Καμία χώρα δεν μπορεί να έχει χρέος που θα υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ της. «Στην Ελλάδα το χρέος είναι τρεις φορές μεγαλύτερο. Οι ηγέτες της ΕΕ το γνωρίζουν αυτό, αλλά οι προηγούμενες αποτυχίες τους να τιμωρήσουν τα ελλείμματα της Γερμανίας και της Γαλλίας, καθιστούν την όποια απόφαση αδύνατη».
Τέλος Γκίμπερτ αναφέρει: «Η επικείμενη εκλογική μάχη θα αναζωπυρώσει την αναταραχή και θα απειλήσει το ευρώ. Το πρόγραμμα επενδύσεων που ανακοίνωσε πρόσφατα ο Γιούνκερ (ύψους 35 δισ. ευρώ), είναι μια σιωπηρή αναγνώριση, από πλευράς ΕΕ, ότι πρέπει να κάνει περισσότερο για να τονώσει την ανάπτυξη εντός της Ευρωζώνης. Αυτό το συναίσθημα πρέπει να αντικατοπτρίζεται και στις μελλοντικές συζητήσεις που θα έχουν οι διεθνείς δανειστές με τους μελλοντικούς ηγέτες της Ελλάδας, τη στιγμή μάλιστα που η κούραση του εκλογικού σώματος αυξάνεται επιίνδυνα λόγω της λιτότητας».