1η Οκτωβρίου 1960: 64 χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας
Η 1η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η ημέρα που γιορτάζεται η Ανεξαρτησία της Κύπρου.
Στη πραγματικότητα όμως, η 16η Αυγούστου είναι η επέτειος της ανακηρύξεως της ανεξαρτησίας της Κύπρου.
Γιορτάστηκε μόνο δύο φορές. Το 1961 και το 1962. Αλλά ο Αύγουστος είναι θερμός μήνας και οι ξένοι διπλωμάτες προτιμούσαν να επισκέπτονται τις πατρίδες τους.
Έτσι το Υπουργικό συμβούλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελούμενο από 7 Ελληνοκυπρίους και 3 Τουρκοκυπρίους υπουργούς, στις 11 Ιουλίου 1963 ομόφωνα αποφάσισε τον ορισμό της 1ης Οκτωβρίου ως Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Κύπρου. Η επέτειος της ανεξαρτησίας, η 16η Αυγούστου, παραμένει απλώς ως ημερολογιακή ιστορική μνήμη. Την υποκατέστησε η 1η Οκτωβρίου, που επέχει πλέον, από το 1963, θεσμικό χσρακτήρα, με τις καθιερωμένες επίσημες τελετές, παρελάσεις, συγκεντρώσεις.
Τα μεσάνυχτα, λοιπόν, της 15ης προς την 16η Αυγούστου 1960 η Αγγλική σημαία υπεστάλη και τη θέση της πήρε η Κυπριακή σημαία,με το χαλκόχρωμο χάρτη της Κύπρου σε λευκό φόντο και με κλωνάρια ελιάς εκατέρωθεν,σύμβολα ειρήνης. Τα σύμβολα υπάρχουν. Η ειρήνη όμως…
Η Κυπριακή Σημαία
Η σημαία της Κύπρου προέκυψε μέσα από διεθνή διαγωνισμό. Οι προϋποθέσεις που είχαν τεθεί τότε ήταν:
Α) στη σημαία να μην εικονίζεται σταυρός ή ημισέληνος
Β) να μην περιέχονται το μπλε και το κόκκινο χρώμα, σύμβολα και τα δυο της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Το σχέδιο που κέρδισε το διαγωνισμό ήταν του Τουρκοκύπριου ζωγράφου Ισμέτ Γκιουνέι.
Στη σημαία προβάλλεται το σχήμα της Κύπρου με πορτοκαλί χρώμα σε άσπρο φόντο. Το πορτοκαλί χρώμα παραπέμπει στο χαλκό, ο οποίος υπήρχε σε αφθονία παλιότερα στο νησί και είχε καθορίσει σε μεγάλο βαθμό, την εξέλιξη και την οικονομία της Κύπρου. Το λευκό χρώμα στο φόντο συμβολίζει την ειρήνη και την ελευθερία.
Κάτω από την Κύπρο δύο πράσινα κλαδιά ελιάς, ενωμένα στις άκρες που συμβολίζουν την ειρήνη μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων της Κύπρου.
Μιας ειρήνης ωστόσο που δεν ήταν γραφτό να διαρκέσει πολύ καθώς εντός της Κύπρου δεν είχε στεριώσει στις δυο πλευρές η αίσθηση της πραγματικής και αγνής συνύπαρξης.
Η ανεξαρτησία που δόθηκε στην Κύπρο ήταν το αποτέλεσμα μακροχρόνιων προσπαθειών. Στα χρόνια 1955-59 διεξάγεται ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) με στόχο την απελευθέρωση από τους Άγγλους και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Αποτέλεσμα του αγώνα ήταν οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου το Φεβρουάριο του 1959.
Η νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα που πήγαζαν από τις αδυναμίες του συντάγματος. Το σύνταγμα αυτό εμπεριέχει διαιρετικά στοιχεία που αποτέλεσαν εξαρχής εμπόδιο στην ομαλή πορεία και εξέλιξη του κράτους και ήταν η αιτία για τις βίαιες συγκρούσεις που ξέσπασαν ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους το 1963. Οι συγκρούσεις αυτές ονομάστηκαν διακοινοτικές ταραχές.
Το 1967 καταλαμβάνει με πραξικόπημα την εξουσία στην Ελλάδα η Χούντα. Το 1968, με την υποστήριξη της ελληνικής χούντας και με σύνθημα την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, εμφανίζονται παράνομες οργανώσεις, οι οποίες επιτίθενται εναντίον της κυβέρνησης του Μακάριου. Αποκορύφωμα ήταν η ίδρυση και η βίαιη δράση της ΕΟΚΑ Β΄. Η συνομωσία κατέληξε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Το πραξικόπημα έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία στις 20 Ιουλίου 1974 να εισβάλει στην Κύπρο και να καταλάβει το 37% του κυπριακού εδάφους, εκδιώκοντας βίαια από τα σπίτια και τις περιουσίες του το ένα τρίτο περίπου του πληθυσμού.
Οι προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος και απελευθέρωση του τόπου μας, συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Ανεξαρτησία
Το 1960 η Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της. Ο πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.
Ωστόσο, το νέο σύνταγμα δεν λειτούργησε πολύ καλά. Εκείνο που απασχολούσε την Τουρκοκυπριακή κοινότητα ήταν ότι οι Ελληνοκύπριοι επιθυμούσαν ακόμα την Ένωση με την Ελλάδα. Οι Τουρκοκύπριοι έθεταν εμπόδια στη ψήφιση οποιασδήποτε νομοθεσίας. Στο τέλος, ξέσπασαν συγκρούσεις και αυτές είχαν ως αποτέλεσμα οι Τουρκοκύπριοι να ζουν ξεχωριστά από τους Ελληνοκύπριους σε δικές τους περιοχές.
Η Τουρκική Εισβολή
Τον Ιούλιο 1974 η δικτατορική Κυβέρνηση στην Ελλάδα, προσπάθησε να ανατρέψει τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο οποίος κατάφερε να δραπετεύσει ενώ μια βδομάδα αργότερα η Τουρκία εισέβαλε στο νησί.
Η Τουρκία ισχυριζόταν ότι είχε το δικαίωμα να εισβάλει στην Κύπρο με βάση τη Συνθήκη Εγγυήσεων η οποία υπογράφηκε με την ανεξαρτησία της νήσου. Η συνθήκη διασφάλιζε ότι η Κύπρος θα διατηρούσε το Σύνταγμα και την ανεξαρτησία της και θα απέκλειε οποιοδήποτε ενδεχόμενο Ένωσης ή διαίρεσης της. Αλλά όταν ακόμα η νόμιμη Κυβέρνηση επανήλθε, η Τουρκία διατήρησε τα στρατεύματα της στο νησί συνεχίζοντας την κατοχή στα εδάφη που εισέβαλε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ανέλαβε τον έλεγχο περισσότερων εδαφών ακόμα και όταν πραγματοποιούνταν συνομιλίες για εξεύρεση λύσης.
Μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχασε τη ζωή του στη διάρκεια της εισβολής και περισσότερο από χίλιους αγνοείται η τύχη τους. Ένα τρίτο του πληθυσμού περίπου έχασε τις περιουσίες του.
Η Τουρκία μέχρι σήμερα ακόμα ελέγχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Το 1983, ο αρχηγός των Τουρκοκυπρίων, Ραούφ Ντενκτάς, ανακοίνωσε ότι το μέρος του νησιού υπό τουρκικό έλεγχο θα ανεξαρτητοποιείτο. Καμιά χώρα στον κόσμο πλην της Τουρκίας δεν αναγνωρίζει το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εκφράσει άποψη για την υπόθεση της Κύπρου. Στα ψηφίσματα τους γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι όλες οι χώρες πρέπει να σέβονται την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Κύπρου.
Προέδροι της Κυπριακής δημοκρατίας:
Τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο διαδέχθηκαν στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Σπύρος Κυπριανού (1977-1988), ο Γιώργος Βασιλείου (1988-1993), ο Γλαύκος Κληρίδης (1993-2003), ο Τάσσος Παπαδόπουλος (2003-2008). Τον Φεβρουάριο του 2008 πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας εξελέγη ο Δημήτρης Χριστόφιας και τον Φεβρουάριο του 2013 μέχρι το 2023, ο Νίκος Αναστασιάδης και από τον Φεβ ρουάριο του 2023 μέχρι σήμερα ο Νίκος Χριστοδουλίδης.