Βρίθει εξομολογήσεων και αποκαλύψεων η αυτοβιογραφία της Σάρον Στόουν, κυρίως για τις εμπειρίες της ως μιας γυναίκας ηθοποιού μέσα σε ένα περιβάλλον όπου το σεξ θεωρούνταν το αυτονόητο διαβατήριο για την επιτυχία. Στο βιβλίο της με τίτλο «Είναι ωραίο να ζεις δύο φορές», η σταρ του «Βασικού Ενστίκτου» καταθέτει τις επώδυνες αναμνήσεις της, τόσο από τα παρασκήνια του Χόλιγουντ και τα ήθη που επικρατούσαν εκεί, όσο και από το οικογενειακό της περιβάλλον. Ιδιαίτερα οι αναφορές της Σάρον Στόουν στην κακοποίηση που υπέστη η ίδια και η αδελφή της από τον παιδεραστή παππού της, συγκλονίζουν.
Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα απομνημονεύματα της Σάρον Στόουν, που μόλις κυκλοφόρησαν:
Ο σκηνοθέτης-αρπακτικό
«Είμαι περήφανη για την επιτυχία που είχα στη δουλειά μου. Μου ανήκει, την κέρδισα με την αξία μου. Δεν ήταν κορυφαίες όλες μου οι ταινίες ή οι ρόλοι μου στην τηλεόραση, όμως εγώ πάντα έδινα τον καλύτερό μου εαυτό. Ελπίζοντας σε μια προαγωγή. Και πάντα κάτι κέρδιζα: Από ρούχα έως τα δίδακτρα για το σχολείο των παιδιών μου, όταν τα πράγματα σκούραιναν. Κάθε δουλειά μου είχε κάτι γλυκό, ακόμη και εάν δεν έσπασε τα ταμεία ή ακόμη και όταν αποδεικνυόταν εντελώς αποτυχημένη. Ακόμη και με τους χειρότερους σκηνοθέτες, όπως εκείνον που δεν δεχόταν να συνεργαστεί με εμένα επειδή αρνιόμουν να καθίσω στα πόδια του για να με σκηνοθετήσει. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να είναι κατηγορούμενος από το κίνημα #MeToo. Με ανάγκαζε να πηγαίνω στο γύρισμα κάθε μέρα, επί εβδομάδες. Ετοιμαζόμουν κανονικά, με χτένιζαν, με έβαφαν, φορούσα τα ρούχα του ρόλου, εκείνος όμως δεν με χρησιμοποιούσε στο γύρισμα, επειδή δεν του καθόμουν. Και, ναι, ήταν μια παραγωγή με προϋπολογισμό πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, στην οποίαν θα πρωταγωνιστούσα εγώ».
Υποχρεωτικό σεξ με τον συμπρωταγωνιστή
«Στα συμβόλαια που υπέγραφα, φρόντιζα να υπάρχει όρος ότι θα είχα λόγο στην επιλογή των άλλων ηθοποιών. Κανείς δεν έδινε σημασία. Κάποιες φορές προς μεγάλη μου απογοήτευση. Και κάποιες φορές εις βάρος της ταινίας. Κάποτε υπήρχε ένας παραγωγός, ο οποίος μου εξηγούσε γιατί θα έπρεπε να πηδιέμαι με έναν συμπρωταγωνιστή μου, ώστε να αποκτήσουμε χημεία μεταξύ μας που να φαίνεται στην ταινία. Επειδή εκείνος, στα νιάτα του, είχε κάνει έρωτα με την Άβα Γκάρντνερ στο γύρισμα μιας ταινίας και είχε γίνει μεγάλη επιτυχία! Και μόνο που σκεφτόμουν ότι αυτός ο τύπος ήταν στο ίδιο δωμάτιο με την Άβα Γκάρντνερ, μου έρχεται συγκοπή. Ύστερα συνειδητοποίησα ότι κι εκείνη ήταν αναγκασμένη να τον ανέχεται και να προσποιείται ότι της φαινόταν ενδιαφέρων.
Σκεφτόμουν ‘εσείς, κύριοι παραγωγοί, επιμένατε να δώσετε το ρόλο σε αυτό τον ηθοποιό, παρόλο που δεν μπορούσε να ολοκληρώσει ούτε μία σκηνή στο δοκιμαστικό. Και τώρα μου λέτε ότι, αν πηδιόμουν μαζί του θα γινόταν αμέσως ένας εξαίρετος ηθοποιός;’ Κανείς δεν είναι τόσο καλός στο κρεβάτι. Πίστευα ότι θα μπορούσαν να έχουν δώσει το ρόλο σε έναν ταλαντούχο συμπρωταγωνιστή μου, κάποιον τέλος πάντων που θα ήταν σε θέση να φέρει εις πέρας μια σκηνή χωρίς να ξεχνάει τις ατάκες του. Πίστευα επίσης ότι ας πηδιόντουσαν μαζί του οι παραγωγοί και εμένα ας με άφηναν έξω από όλα αυτά. Η δική μου δουλειά ήταν να παίζω το ρόλο μου -και αυτό τους είπα. Μόνο που αυτή η στάση δεν με έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή. Με θεωρούσαν δύστροπη. Φυσικά δεν το έκανα με τον συμπρωταγωνιστή μου, γεγονός που του προκάλεσε σύγχυση. Παρόλ’ αυτά, μου την έπεσε άγαρμπα δυο τρεις φορές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, υποθέτω με την ενθάρρυνση των μεγαλοφυών παραγωγών. Είχα κι άλλους παραγωγούς, σε άλλες ταινίες οι οποίοι έμπαιναν στο τροχόσπιτό μου και με ρωτούσαν ‘λοιπόν, αυτόν θα τον πηδήξεις, ναι ή όχι; Να ξέρεις ότι θα ήταν καλύτερα αν τον πήδαγες’. Τους εξηγούσα με υπομονή ότι εγώ δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλά το σεξ, όχι ο αισθησιασμός στην οθόνη, θεωρούνταν δεδομένο στο χώρο μας. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό δεν ίσχυε μόνο στο δικό μας τομέα».
Σάρον, η ανδροφάγος
«Μου βγήκε το όνομα, ότι ‘η Σάρον Στόουν έχει τα περισσότερα κότσια -το έλεγαν όμως με την, άλλη την πιο ακατάλληλη έκφραση- στο Χόλιγουντ’. Δεν είναι τυχαίο που υπήρξα η πρώτη γυναίκα που πήρε αξιοπρεπή αμοιβή, η οποία εξακολουθούσε να είναι πιο χαμηλή από των ανδρών, ήταν όμως πιο υψηλή από οποιασδήποτε άλλης γυναίκας ηθοποιού προηγουμένως. Πολλοί με κατακρίνουν, ότι τρομάζω τους άντρες. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα γι’ αυτό. Γιατί εγώ πολλές φορές ήμουν η μόνη γυναίκα μέσα σε εκατοντάδες άντρες. Εκατοντάδες άντρες κι εγώ. Όταν ξεκίνησα την καριέρα μου, ούτε στο κέτερινγκ δεν έπαιρναν γυναίκες. Το μακιγιάζ και τα μαλλιά μου τα φρόντιζαν άντρες. Μπορεί κανείς να φανταστεί πώς ήταν να είμαι η μόνη γυναίκα στο γύρισμα -και να είμαι η μόνη γυμνή γυναίκα, το πολύ με άλλες δύο κοντά μου, πχ την ενδυματολόγο και το script girl; Πώς είναι δυνατόν να τρομάζω εγώ τους άνδρες;»
Ο παππούς-τέρας
«Υπήρξα μάρτυρας σε αυτό που συνέβαινε, όχι το θύμα. Εγώ ήμουν το οκτάχρονο κορίτσι που έβλεπε πώς ο παππούς μας έκλεβε την αθωότητα της πεντάχρονης αδελφής μου. Στεκόμουν σαν παράλυτη σε εκείνο το άθλιο μέρος, παγιδευμένη από μια γυναίκα που μου έφραζε την έξοδο. Η γιαγιά μου (αφού την έδερνε κάθε μέρα ο διάβολος μέσα σε εκείνο το σπίτι, ο παππούς μου), είχε γίνει κι εκείνη διάβολος. Έβλεπα τον παλιό, ξεχαρβαλωμένο πράσινο καναπέ, εκεί όπου ο παππούς μου έβαζε το μεγάλο, τραχύ του χέρι στο μπλε βελούδινο φόρεμα της αδελφής μου, κάτω από το δαντελένιο στρίφωμα. Έβλεπα τα πόδια της να κρέμονται στον αέρα, τα λευκά της καλτσάκια, τις παχουλές τις παιδικές γάμπες να πιέζονται με δύναμη στον καναπέ. Το πρόσωπό της κόκκινο από την προσπάθεια να μην υποκύψει, τα μάτια της γεμάτα δάκρυα. Κοίταξα έξω από το βρώμικο παράθυρο, σε όλη εκείνη τη σαβούρα που είχε μαζευτεί στην αυλή, το διαλυμένο μπλε αυτοκίνητο, εκεί που ο παππούς μου με είχε πάει για να μου δείξει ‘κάτι μέσα στο παντελόνι του’. Στα ρουθούνια μου έφτανε η μυρωδιά των δικών μου ούρων, καθώς είχα άθελά μου ουρήσει στο πάτωμα του σπιτιού. Η γιαγιά μου με άρπαξε από το σβέρκο και με έσυρε σε ένα άλλο δωμάτιο, γεμάτο με κουτιά και ένα κρεβάτι χωρίς σκεπάσματα, μόνο με ένα γυμνό, βρωμερό στρώμα. Γύρω υπήρχαν διάφορα μεταλλικά αντικείμενα. Και τα δικά μου εσώρουχα, οι κάλτσες μου, να στεγνώνουν στον ανεμιστήρα. Κι εγώ να στέκομαι δίπλα στα λιγδιασμένα παράθυρα, μόνη μέσα στο σκοτάδι».