*Του Γιώργου Περδίκη
Βουλευτή Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
Ένα πρωινό – αρχές Ιουλίου του 1995 – τρία μέλη της Οικολογικής Κίνησης παρακολουθούσαν από το πεζοδρόμιο της οδού Πλουτάρχου στη Λευκωσία, την συμβολική κατάληψη της Γαλλικής πρεσβείας από μέλη της παγκόσμιας περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace. Λίγες βδομάδες πριν, ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ είχε ανακοινώσει την επανέναρξη των πυρηνικών δοκιμών στην γαλλική Πολυνησία (νησιά Μουρουόα) και η Greenpeace διεξήγαγε διεθνή εκστρατεία για την αποτροπή τους,
Εκεί τους συνάντησε ο δημοσιογράφος Άλεξ Ευθυβούλου, που κάλυπτε την εκδήλωση ως ανταποκριτής διεθνών πρακτορείων (πχ. Associated Press) και ρίχνει την ιδέα για κάθοδο των περιβαλλοντιστων στις βουλευτικές εκλογές του 1996, διότι μόλις την προηγούμενη μέρα αιφνιδίως αποφασίστηκε η υιοθέτηση της απλής αναλογικής από την Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ο Άλεξ Ευθυβούλου, ήταν τότε πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας Κυπριακού Περιβάλλοντος και είχε λάβει μέρος στις βουλευτικές εκλογές το 1985 ως ανεξάρτητος περιβαλλοντιστής υποψήφιος.
Η ιδέα βρήκε γόνιμο έδαφος αφού από το 1985 στην Κύπρο είχε αναπτυχθεί ένα νεανικό περιβαλλοντικό κίνημα, με την εμφάνιση νέων οργανώσεων και συσπειρώσεων πολιτών (πχ. «Φίλοι του Ακάμα», «Οικολογική Κίνηση Κύπρου») που ήρθαν να συμπληρώσουν τους περιβαλλοντικούς συνδέσμους που λειτουργούσαν μέχρι τότε. Μάλιστα το 1991 δύο στελέχη της Οικολογικής Κίνησης, η Αντωνία Θεοδοσίου και ο Στέλιος Ιωάννου, συμμετείχαν στις δημοτικές εκλογές στο δήμο Αγλαντζιας με το όνομα «Οικολόγοι Περιβαλλοντιστές».
Τον Αύγουστο η Οικολογική Κίνηση αποφασίζει να εισηγηθεί στην Ομοσπονδία Περιβαλλοντικών και Οικολογικών Οργανώσεων Κύπρου να αναλάβει την κάθοδο των περιβαλλοντιστων στις εκλογές, όπως είχε γίνει λίγα χρόνια πριν στην Ελλάδα.
Η πρόταση απορρίφθηκε. Βλέπετε τότε οι περισσότερες περιβαλλοντικές οργανώσεις είχαν κάποια σχέση με πολιτικά κόμματα. Σε κάποιες περιπτώσεις οι ηγέτες τους έπαιζαν το ρόλο της «πράσινης πινελιάς» στο ψηφοδέλτιο των κομμάτων. Απογοητευμένος από τους «περιβαλλοντιστές» δημοσιεύω στις εφημερίδες ένα άρθρο με τίτλο «Η κοινωνία θέλει, οι πράσινοι μπορούν;» με υπότιτλο μια ρήση του αναρχικού πρίγκιπα Π. Κροπότκιν: «Ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν έπαιρναν την εξουσία αυτοί που δε την θέλουν». Ήταν ένα ανοικτό προσκλητήριο για την οργάνωση ενός πολιτικού οικολογικού χώρου.
Στο προσκλητήριο ανταποκρίθηκαν λίγοι. Στην πρώτη συνάντηση σε μια αίθουσα διδασκαλίας στο κολλέγιο Intercollege στην Έγκωμη συμμετείχαν μόλις 25 άτομα, μεταξύ των οποίων και ένας συμπαθής κύριος που υπέγραψε στο φύλλο συμμετοχών ως Α.Κ από την… ΚΥΠ.
Μέσα από πολλές συναντήσεις, συνεδριάσεις και επαφές φτάσαμε σε μια συγκέντρωση 75 ατόμων στις 18 Φεβρουάριου 1996 στο αμφιθέατρο του Cine Studio στο Intercollege όπου αποφασίστηκε η ιδρυτική διακήρυξη και η κάθοδος στις βουλευτικές εκλογές του πολιτικού σχηματισμού ανεξάρτητων υποψηφίων «ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΣΤΕΣ».
Έχουν περάσει από τότε 25 ολόκληρα σκληρά δύσκολα και γεμάτα αγώνες χρόνια, συμπληρώνοντας φέτος το πράσινο αργυρό ιωβηλαίο.
Στην πρώτη μας εκλογική αναμέτρηση ως «Οικολόγοι Περιβαλλοντιστές», με μόνο 17 υποψηφίους (κατανεμημένους στις 6 εκλογικές περιφέρειες) δεν πετύχαμε εκλογή. Πήραμε μόλις 3.710 ψήφους ή ποσοστό 1%. Αξίζει όμως για την ιστορία να καταγράψουμε τις εκλογικές επιδόσεις των υπολοίπων πολιτικών κομμάτων σε εκείνη την αναμέτρηση: ΔΗΣΥ 34.5%, ΑΚΕΛ 33%, ΔΗΚΟ 16.5%, ΕΔΕΚ 8.1%, ΕΔΗ 3,7%, ΝΕ.Ο. 1,7%, ΑΔΗΣΟΚ 1,4%.
Παρατηρούμε λοιπόν ότι το Κίνημα Οικολόγων μέσα από την 25χρονη του πορεία σημείωσε μια αξιοσημείωτη άνοδο της εκλογικής του βάσης φτάνοντας στις βουλευτικές εκλογές του 2016 στις 17.000 ψήφους και σε ποσοστό 4,8%, ενώ στην ίδια περίοδο τα μεγαλύτερα παραδοσιακά κόμματα παρουσίασαν σημαντικές απώλειες. Από την άλλη δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι την ίδια αυτή περίοδο των 25 χρόνων ένας σημαντικός αριθμός πολιτικών σχημάτων έκαναν την εμφάνισή τους, διέγραψαν μια εφήμερη πορεία στην πολιτική ζωή και χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι την είσοδο του Κινήματος στη Βουλή των Αντιπροσώπων το 2001, είχαμε την εκλογή της πρώτης πράσινης δημοτικής συμβούλου στο Δήμο Λευκωσίας, την καλύτερη οργάνωση του Κινήματος και την ανάληψη πλέον της πρωτοβουλίας των οικολογικών αγώνων στη χώρα μας. Κρίσιμο ρόλο στην ανάδειξη του Κινήματος Οικολόγων είχε ο δυναμικός αγώνας για την κατάργηση των βρετανικών στρατιωτικών γυμνασίων στον Ακάμα που μας έφερε σε ευθεία αντιπαράθεση με την τότε Κυβέρνηση. Αξίζει να αναφερθούν επίσης οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις στον ευκαλυπτώνα της Πόλης Χρυσοχούς, μια ιδέα του Αλκίνοου Ιωαννίδη, που με επιτυχία υλοποιήσαμε για δέκα συνεχή χρόνια. Καταξιωθήκαμε στην συνείδηση των πολιτών ως μια ωραία ομάδα ανθρώπων που ενδιαφέρεται και αγωνίζεται για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την δημόσια υγεία (πχ χυτήριο Εργάτες).
Συμπληρώνονται τον ερχόμενο Μάιο τα 20 χρόνια κοινοβουλευτικής παρουσίας του Κινήματος. Έχουμε να παρουσιάσουμε έργο αναλογικά ανώτερο του αριθμού των βουλευτών μας, μέσα κι έξω στη Βουλή, με κοινοβουλευτική δράση που ξεχωρίζει και που προκάλεσε ακόμα και διεθνές ενδιαφέρον (από την ραφιοποίηση των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων μέχρι τα «χρυσά διαβατήρια»).
Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές σε λίγες εβδομάδες καλούμαστε να δώσουμε συνέχεια σε αυτή την λαμπρή πορεία που ξεκίνησε από μια εκδήλωση πολιτικού ακτιβισμού της Greenpeace, πίσω στο μακρινό Ιούλιο του 1995.
Καλούμαστε να στολίσουμε με τα άνθη ακόμα μιας εκλογικής νίκης το πράσινο αργυρό ιωβηλαίο.