50 χρόνια έχουν περάσει από τη μαύρη εκείνη μέρα του Ιουλίου
Κανένας δεν ξεχνά… Τίποτα δεν ξεχνιέται….
«Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος τον οποίον συ εξέλεξες διά να είναι ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν…»
08.20 πρωινό Δευτέρας, 15 Ιούλη 1974..
Οι σειρήνες ηχούν σε όλες τις ελεύθερες πόλεις της Κύπρου..
Η Κύπρος αναστατώνεται στο άκουσμα..
Αρχίζουν τα άρματα μάχης να βγαίνουν από το στρατόπεδο της Κοκκινοτριμιθιάς..
Η προδοτική Αμερικανοκίνητη Χούντα της Ελλάδας εξετέλεσε το σχέδιο των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.
Το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.
Το καθεστώς Ιωαννίδη είχε συμφωνήσει από τις αρχές του 1974 για το πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακαρίου, το οποίο στις κρυπτογραφημένες συνομιλίες αναφέρεται με τον κωδικό «Κόκα Κόλα»!
Η Κύπρος στη δίνη.. μυστικών υπηρεσιών, δολοπλοκιών, πολιτικών δολοφονιών..
Οι Αμερικανοί αποκοίμιζαν τη χούντα διαβεβαιώνοντας ότι οι Τούρκοι δεν επρόκειτο να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να εισβάλουν στην Κύπρο.
Σήμερα.. 50 χρόνια μετά, από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.. και η τουρκική κατοχή συνεχίζεται, με τον κυπριακό λαό να βιώνει καθημερινά τις οδυνηρές συνέπειες της τραγωδίας του 1974.
Πολιτεία και λαός με μνημόσυνα, συγκεντρώσεις και άλλες εκδηλώσεις, θα αποτίσουν φόρο τιμής σε όσους έπεσαν υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία.
Κόμματα και οργανώσεις με ανακοινώσεις τους καταδικάζουν το προδοτικό πραξικόπημα, επισημαίνοντας ότι η σημερινή ημέρα είναι ημέρα περισυλλογής και μόνο με συλλογική αυτογνωσία, εθνική συνεννόηση και παλλαϊκή συστράτευση θα σταθεί η Κύπρος στα πόδια της.
Ιστορία
…Μέχρι τότε τίποτε δεν είχε εκδηλωθεί ακόμα στην Κύπρο..
Ο Μακάριος με την συνοδεία του έρχονταν από τη θερινή κατοικία του, στο Τρόοδος, όπου είχε περάσει το Σαββατοκύριακο, και διερχόμενος κοντά από το στρατόπεδο Κοκκινοστριμιθιά που ήταν το κύριο στρατόπεδο της Εθνοφρουράς, κατευθύνθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο, στο οποίο και έφθασε γύρω στις 08:10 το πρωί.
Λίγο αργότερα στις 08:15 (τοπική ώρα εκδήλωσης του πραξικοπήματος), δύο ισχυρές φάλαγγες αρμάτων εξήλθαν στο οδικό δίκτυο, η μία από το στρατόπεδο Κοκκινοστριμυθιάς, που αποτελούταν από όλα τα άρματα της Κυπριακής Εθνοφρουράς, με κύριο σκοπό την εξουδετέρωση της Προεδρικής Φρουράς, δίπλα στο Προεδρικό Μέγαρο και η δεύτερη φάλαγγα από το στρατόπεδο Καποτά στη Παλλουριώτισσα με κάποια λίγα άρματα βρετανικής προέλευσης με σκοπό την εξουδετέρωση του αστυνομικού Εφεδρικού Σώματος που έδρευε περίπου 1 χλμ. μακρύτερα του Προεδρικού Μεγάρου.
Ο Μακάριος φθάνοντας στο γραφείο του στις 08:15 δέχθηκε μια σχολική αντιπροσωπεία από την Αίγυπτο που τον ανέμενε.
Τη στιγμή της προσφώνησης εκ μέρους του συνοδού καθηγητή από χειρογράφου, ακούστηκαν υπόκωφοι κανονιοβολισμοί.
Ο Μακάριος καθησυχάζοντας τον καθηγητή τον παρότρυνε να συνεχίσει. Όταν και πάλι ακούστηκαν δυνατότεροι οι κανονιοβολισμοί που προέρχονταν από το στρατόπεδο του Εφεδρικού Σώματος, όλοι έδειχναν ανήσυχοι..
Ο Μακάριος επανέλαβε ατάραχος «συνέχισε παιδί μου».
Τη στιγμή όμως εκείνη όρμησαν στην αίθουσα υποδοχής ο υπασπιστής του Μακαρίου με τον διοικητή της Προεδρικής Φρουράς, (ανιψιό του Μακαρίου) προειδοποιώντας τον για την επίθεση και παροτρύνοντάς τον να φύγει.
Στα λίγα λεπτά που ακολούθησαν ο Μακάριος με πολιτική περιβολή οδηγείται από τους συνοδούς του στην πίσω έξοδο ασφαλείας του Μεγάρου, που παραμένει αφύλακτη και μέσα από ένα ξεροπόταμο φθάνει σε δημόσιο δρόμο. Τα παιδιά είχαν φυγαδευτεί από την κυρία είσοδο του κτιρίου.
Την κρίσιμη στιγμή εκείνη και ενώ πίσω του πυρπολείται το Προεδρικό Μέγαρο, φθάνει απόσπασμα του Εφεδρικού που σπεύδει να προστατέψει τον Μακάριο.
Τελικά αστυνομικό όχημα ακολουθώντας αγροτικούς δρόμους μεταφέρει τον Πρόεδρο με ασφάλεια σ’ ένα μοναστήρι, στο Τρόοδος.
Εκεί ο Πρόεδρος ακούει τον ραδιοφωνικό σταθμό της Λευκωσίας, που ήδη είχε περιέλθει στους πραξικοπηματίες, να επαναλαμβάνει το θάνατό του.
Στις 13:00 ο Μακάριος ακολουθώντας άλλη διαδρομή κατήλθε από το Τρόοδος και φορώντας ράσα κατευθύνθηκε στην Πάφο, όπου και εισερχόμενος στον εκεί καθεδρικό ναό, μέσα από ένα πλήθος που παραληρούσε βλέποντάς τον, με γεμάτη πάθος φωνή αναγγέλλει προ του μικροφώνου του εκεί ραδιοφωνικού σταθμού:
«Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποίος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος τον οποίον συ εξέλεξες διά να είναι ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός, όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν…»
Το μήνυμα αυτό αν και δεν ακούγονταν δυνατά λόγω της περιορισμένης εμβέλειας του ραδιοφωνικού σταθμού, έγινε αμέσως γνωστό από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Τελ Αβίβ που το είχε λάβει και με τον ισχυρό πομπό του άρχισε ν΄ αναμεταδίδει προς όλο τον κόσμο το φορτισμένο εκείνο μήνυμα, διακόπτοντας συνεχώς τη ροή του προγράμματός του, για να αναγγείλει ότι ο Μακάριος ζει.
Ο Μακάριος ζει!
Στις 15:00 οι πραξικοπηματίες στη Κύπρο, μη έχοντας γνωστά τα τεκταινόμενα στη Πάφο, δεδομένου ότι είχαν διακοπεί οι τηλεφωνικές συνδέσεις, παραβλέποντας τον εκ του συντάγματος νόμιμο διάδοχο στη θέση του προέδρου που ήταν ο τότε πρόεδρος της κυπριακής Βουλής των Αντιπροσώπων Γλαύκος Κληρίδης, επιλέγουν τον δημοσιογράφο και βουλευτή τότε Νικόλαο Σαμψών.
Λίγη ώρα μετά, ο Νίκος Σαμψών ορκίζεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κύπρου, εκφωνεί και το διάγγελμα επί την ανάληψη των καθηκόντων του κηρύσσοντας στρατιωτικό νόμο, χωρίς όμως να προβεί σε διάλυση της Βουλής ή σε δίωξη πολιτικών προσώπων.
Στη θέση αυτή θα παραμείνει για οκτώ ημέρες. Γι αυτό και τον έλεγαν μετέπειτα, Σαμψών ο «οκταήμερος».
Το ίδιο απόγευμα φαινόταν ότι το πραξικόπημα είχε τελικά επικρατήσει με απολογισμό 91 νεκρούς και 250 τραυματίες.
Οκτώ μέρες αργότερα,το καθεστώς Ιωαννίδη ανατρέπει την κυβέρνηση της Κύπρου.
Η Τουρκία εισβάλει στην Κύπρο και τα απόνερα της εισβολής και κατοχής εξαναγκάζουν τους στρατιωτικούς να παραχωρήσουν την εξουσία πάλι στους πολιτικούς.
