Η 19η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Κακοποίηση των Παιδιών, προκειμένου μέσα από διάφορες δράσεις να δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι όλο και περισσότερα παιδιά σήμερα είναι θύματα βίας από τους ενήλικες ακόμα και από τους ίδιους τους γονείς τους.
Η επιλογή της ημερομηνίας δεν είναι τυχαία καθώς έγινε για να συνδυαστεί με την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού (20 Νοεμβρίου). Η πρωτοβουλία ανήκει στην «Women’s World Summit Foundation» (WWSF), που συσπειρώνει μη κυβερνητικές οργανώσεις, γυναικείες και για την υπεράσπιση του παιδιού. Σήμερα ολοκληρώνεται και η διεθνή καμπάνια «19 Ημέρες Ακτιβισμού κατά της Παιδικής Κακοποίησης» («19 Days of Activism for Prevention of Abuse and Violence against Children»). Από ελληνικής πλευράς συμμετέχει το «Χαμόγελο του Παιδιού».
Παρά τις πολλές μορφές που μπορεί να πάρει η παιδική κακοποίηση, τέσσερις είναι οι βασικοί της τύποι:
Σωματική κακοποίηση
Σεξουαλική κακοποίηση
Συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση
Παραμέληση
Σωματική κακοποίηση
Σωματική κακοποίηση παιδιού είναι η εμπρόθετη άσκηση σωματικής βίας σε βάρος των παιδιών και έχει ως αποτέλεσμα (ή θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα) επιπτώσεις στην υγεία του παιδιού, την επιβίωσή του, την ανάπτυξη ή την αξιοπρέπειά του. Εκδηλώνεται μέσω ξυλοδαρμού, με χτυπήματα, ταρακουνήματα, στραγγαλισμούς, καψίματα, δηλητηριάσεις και πρόκληση ασφυξίας.
Σεξουαλική κακοποίηση
Σεξουαλική κακοποίηση έχει οριστεί ως η «με οποιονδήποτε τρόπο συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί πλήρως και δεν είναι σε αναπτυξιακό ή νοητικό στάδιο κατά το οποίο μπορεί να δώσει τη συγκατάθεσή του».
Συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση
Η συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση περιλαμβάνει μεμονωμένα περιστατικά, αλλά και ένα σταθερό μοντέλο συμπεριφοράς, κατά τα οποία υποτιμάται η προσωπικότητα και γενικά η ύπαρξη του παιδιού. Συνήθως περιλαμβάνει: τον περιορισμό της κίνησης του παιδιού, συμπεριφορές ταπείνωσης, κατηγοριών, απειλών ή εξευτελισμού, και οποιασδήποτε μορφής κακή μεταχείριση και απόρριψη.
Παραμέληση
Αφορά την ανικανότητα του γονέα να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον (φυσικό και συναισθηματικό) για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού, επικεντρωμένο στους εξής τομείς:
Υγεία
Εκπαίδευση
Συναισθηματική ανάπτυξη
Διατροφή
Σπίτι και συνθήκες διαβίωσης
Αναλύοντας τις καταγγελίες, παρατηρείται ότι σε ποσοστό 92% θύτες είναι οι ίδιοι οι γονείς, οι οποίοι, βασιζόμενοι στην αγάπη των παιδιών και στην εμπιστοσύνη που τα ίδια τους δείχνουν, εξασφαλίζουν τη σιωπή τους.