15 Φεβρουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου
Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στα παιδιά που δίνουν τη δική τους καθημερινή μάχη με τον καρκίνο.
Δυστυχώς, η συχνότητα εμφάνισης του παιδικού καρκίνου αυξάνεται με αποτέλεσμα κάθε χρόνο, περισσότεροι από 300.000 παιδιά και έφηβοι κάτω των 20 ετών να διαγιγνώσκονται με καρκίνο. Παρόλο που ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας είναι θεραπεύσιμος, ωστόσο, κάθε χρόνο, πάνω από 100.000 δεν επιβιώνουν. Το 80% αυτών των παιδιών / εφήβων προέρχονται από χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα, όπου τα συστήματα υγείας είναι αδύναμα, οι υπηρεσίες υγείας είναι συχνά απρόσιτες και μη προσβάσιμες, τα βασικά φάρμακα δεν είναι διαθέσιμα ή υπερβολικά δαπανηρά.
Γενικότερα, στοχεύει στην ενίσχυση της προσπάθειας για υποστήριξη των παιδιών με καρκίνο η οποία δεν πρέπει να είναι μόνο υλική αλλά και ψυχολογική. Στοχεύει επίσης στην αποδοχή της νόσου και του πάσχοντα παιδιού καθώς και στην υποστήριξη εκείνων των παιδιών που κατάφεραν να νικήσουν την αρρώστια και προσπαθούν να γεφυρώσουν το κενό που δημιούργησε η περίοδος της ασθένειας, να νιώσουν ισότιμοι με τα συνομήλικά τους παιδιά και να αποδείξουν ότι είναι ικανά να επιτύχουν κάθε στόχο όπως και τα υπόλοιπα υγιή παιδιά.
Οι μορφές καρκίνου από τις οποίες νοσούν τα παιδιά είναι οι λευχαιμίες, τα λεμφώματα και οι διάφορες μορφές όγκων που στην ογκολογία ονομάζονται συμπαγείς όγκοι.
Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στα παιδιά που δίνουν τη δική τους καθημερινή μάχη με τον καρκίνο.
Η Παγκόσμια Ημέρα του Καρκίνου της Παιδικής Ηλικίας, είναι, επίσης, αφιερωμένη στους γονείς των παιδιών με καρκίνο, που προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο άρρωστο παιδί και στα άλλα τους υγιή παιδιά που επίσης τους χρειάζονται, και ανάμεσα στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και τις απαιτήσεις της ασθένειας. Σε αυτή τη μάχη που δίνουν τα παιδιά και οι οικογένειες τους χρειάζεται η συμβολή όλων εμάς, όπου με την υποστήριξη, βοήθεια και φροντίδα μας θα συμβάλουμε θετικά και θα ενισχύσουμε τον καθημερινό αγώνα που δίνουν οι γιατροί, νοσηλευτές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, φυσιοθεραπευτές, και άλλοι ώστε οι μικροί ασθενείς να λαμβάνουν τη βέλτιστη θεραπεία.
Ανάμεσα σε αυτούς τους φορείς περιλαμβάνονται και αρκετές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που επενδύουν είτε στον τομέα της ανακουφιστικής φροντίδας είτε στον τομέα της κοινωνικής και ψυχολογικής υποστήριξης τόσο των ίδιων των μικρών ασθενών όσο και των μελών των οικογενειών τους.
Αναμφίβολα, εργαλεία απαραίτητα για την θεραπεία είναι πέραν της ιατρικής επιστήμης, ο ανθρωπισμός και η αγάπη, εργαλεία που σε όλη τη διάρκεια της θεραπείας βοηθούν και στηρίζουν τον μικρό ασθενή.
Ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στην παιδική ηλικία είναι η λευχαιμία που αναπτύσσεται στον μυελό των οστών και η οποία ευθύνεται για το 1/3 των καρκίνων σε παιδιά.
Εξάλλου, το 20% περίπου των καρκίνων στην παιδική ηλικία συνίσταται σε κακοήθεις όγκους στον εγκέφαλο, ενώ πιο σπάνια εμφανίζονται παιδικά λεμφώματα, νόσος του Hodgin, σαρκώματα του Ewing, ρετινο-βλαστώματα, ραβδομυοσαρκώματα και ηπατοβλαστώματα.
Λιγότερο συχνοί καρκίνοι στα παιδιά είναι ο όγκος στους νεφρούς, ο καρκίνος του νευρικού συστήματος (νευροβλάστωμα) και ο καρκίνος των οστών (οστεοσάρκωμα). «Ο καρκίνος της παιδικής και εφηβικής ηλικίας δεν είναι κάτι που μπορούν να προβλέψουν ο γονέας ή ο παιδίατρος. Δεν έχει γονιδιακή αιτιολογία, δεν προκαλείται από κάτι που συνέβη στην ανατροφή του παιδιού, δεν μεταδίδεται, δεν υπάρχει τρόπος να εντοπίσουμε κάποια προδιάθεση σε προγεννητικό επίπεδο», αναφέρει ο ΠΙΣ.
Συστήνει στους γονείς να δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε πυρετούς που επιμένουν χωρίς άλλα συμπτώματα, στη γενική κακουχία και ανορεξία παιδιών που δεν περνούν ίωση ή άλλο διαγνωσμένο νόσημα, και σε κάθε σύμπτωμα που είναι καινούργιο, ανεξήγητο και επίμονο.
Συστήνει επίσης να μη συγκρίνουν το προσδόκιμο επιβίωσης ενηλίκων ασθενών με αντίστοιχα νοσήματα σε παιδιά, καθώς η ίαση και η επιβίωση στα παιδιά είναι μακράν υψηλότερες.