Η ένταση και τα κατά τόπους επεισόδια σε εργοτάξια στην Κύπρο, όπου εργαζόμενοι, χωρισμένοι σε στρατόπεδα – εκείνο των απεργών και εκείνο των απεργοσπαστών – στρέφονται ο ένας κατά του άλλου, φανερώνει ότι ο κίνδυνος του κοινωνικού αυτοματισμού είναι ορατός.
Καθηλωμένη, ανήμπορη η κυβέρνηση παρακολουθεί να αυξάνονται φαινόμενα καταστροφής της κοινωνικής και εργασιακής ειρήνης, με την αστυνομία να επεμβαίνει, βιαίως ενίοτε, και εργολάβους, παράγοντες του τουρισμού και συνδικαλιστές να επιδίδονται σε έναν άνευ προηγουμένου «πόλεμο» καταγγελτικών δηλώσεων, την ώρα που η κυβέρνηση αναζητά, εδώ και 12 ημέρες, τη χρυσή τομή.
Είναι φαινόμενα κοινωνικής έντασης που γεννά ένα σαθρό κυβερνητικό σύστημα, που συνήθως δηλώνει άμοιρο ευθυνών, που δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, που δεν παίρνει αποφάσεις.
Κατά πολλούς ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιείται από τους εκπροσώπους της εξουσίας για να αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα πραγματικά προβλήματα.
Απευχόμαστε να συμβαίνει αυτό και με την απεργία των οικοδόμων. Να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης των κυβερνώντων για να στρέψουν την προσοχή των πολιτών μακριά από ανεργία, περικοπές, μέτρα κοινωνικά δυσβάσταχτα, πολιτικές που εξαγγέλλονται αλλά δεν εφαρμόζονται.
Γιατί φαινόμενα κοινωνικών αναταραχών, υπό διαρκή ύφεση, και χωρίς προσδοκίες ανάπτυξης και ευημερίας , αποκτούν επικίνδυνη δυναμική που δύσκολα ανατρέπεται.