Μπροστά στο ενδεχόμενο μιας τεχνητής χρεοκοπίας βρίσκεται η Αργεντινή, δέκα χρόνια μετά την ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας της και την θεαματική ανάκαμψη της. Αυτή τη φορά, η χρεοκοπία θα έρθει μέσω αμερικανικού δικαστηρίου το οποίο αποφάσισε να δικαιώσει δύο hedge funds που έχουν στα χέρια τους χρεοκοπημένα ομόλογα αξίας 1,4 δις δολαρίων.
Πρόκειται για την Elliott Capital Management και την Aurelius Capital Management, δύο hedge funds που αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην ανταλλαγή χρέους το 2005 και 2010 καταθέτοντας αίτημα σε εφετείο της Νέας Υόρκης.
Το Εφετείο έκκρινε παράνομη την απόφαση της Αργεντινής να δώσει προτεραιότητα στις αποπληρωμές, στους μολογιούχους που συμμετείχαν στην ανταλλαγή χρέους το 2005 και 2010 και θεωρεί ότι καταπατήθηκε το δικαίωμα ίσης μεταχείρισης σε κατόχους των νέων ομολόγων που εκδόθηκαν το 2005 και 2010 και αρνήθηκαν να ανταλλάξουν τους τίτλους τους, με καινούργιους. Δηλαδή τα funds, που διεκδικούν τώρα δικαστικά πληρωμή της ονομαστικής αξίας των ομολόγων στο ακέραιο.
Αν το Μπουένος Άιρες υποχρεωθεί να πληρώσει και αυτούς τότε είναι ξεκάθαρο ότι κινδυνεύει να μην επαρκέσουν τα χρήματα για να πληρώσει τους κατόχους των νέων ομολόγων και να καταλήξει σε τεχνητή χρεοκοπία.
Πάντως η Αργεντινή έχει δεσμευθεί ότι σε καμία περίπτωση δεν θα διαπραγματευθεί με όσους δεν συμμετείχαν στην αναδιοργάνωση, αποκαλώντας τους τοκογλυφικά funds.
Η εικόνα της Αργεντινής πριν από δέκα χρόνια ήταν τελείως διαφορετική από σήμερα.
Η χώρα βίωνε τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της. Χιλιάδες άνθρωποι κατέβαιναν στους δρόμους του Μπουένος Άιρες διαμαρτυρόμενοι για την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια κορυφώθηκε το Δεκέμβριο του 2001, όταν το Μπουένος Άιρες εξερράγη: δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις συγκρούσεις με την αστυνομία, η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και ο Ντε Λα Ρούα
εγκατέλειπε το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο.
Η χώρα είχε χρεοκοπήσει. Το χρέος είχε εκτιναχθεί στα 170 δισ. δολάρια, η ανεργία σε εφιαλτικά ύψη, ενώ παιδιά πέθαιναν από την πείνα στην άλλοτε πλούσια Αργεντινή.
Ο αρχιτέκτονας της ανάκαμψης της Αργεντινής και μετέπειτα υπουργός Οικονομικών Ρομπέρτο Λαβάνια, ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει πόσο χαμηλά είχε πέσει η χώρα του και όπως είπε πρόσφατα στη Deutche Welle:
“Ήταν μια πολύ κακή κατάσταση. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ήταν η χειρότερη κρίση από το 1890. Η κοινωνική κατάσταση των ανθρώπων ήταν φρικτή. Το 52 % των ανθρώπων, περισσότεροι από τους μισούς, ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας”.
Μαζί με τον μετέπειτα πρόεδρο Νέστορ Κίρχνερ δρομολογεί την ανάκαμψη της χώρας. Ο πρόεδρος κηρύττει στάση πληρωμών και αποπληρώνει το δάνειο προς το ΔΝΤ για να έχει μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων. Παράλληλα προχωρά σε γενναία διαγραφή του εξωτερικού χρέους ενώ κρατά υποτιμημένο το πέσο.
Η Αργεντινή αρχίζει να συνέρχεται και να γίνεται και πάλι ανταγωνιστική.
Δέκα χρόνια μετά, στο Μπουένος Άιρες αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας τίποτε δεν θυμίζει τις δύσκολες εκείνες μέρες της χρεοκοπίας. Οι πολίτες έχουν περισσότερα στη τσέπη τους και ως εκ τούτου ξοδεύουν και περισσότερα.
Η Αργεντινή δεν φαινόταν να επηρεάζεται ούτε από την παγκόσμια κρίση. Το ερώτημα είναι, για πόσο ακόμη.