Το τελευταίο αντίο είπαν σήμερα στον ποινικολόγο που πέθανε την Παρασκευή σε ηλικία 74 ετών, μετά από μάχη με τον καρκίνο συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και πελάτες στον Ι.Ν της Παναγίας Φανερωμένης στη Βουλιαγμένη. Η ταφή του έγινε στο Α’ Νεκροταφείο.
Τραγικές φιγούρες τα παιδιά του, Χρήστος και Μάιρα, που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, λέγοντας το τελευταίο αντίο στον πατέρα τους.
Συγκίνηση σκόρπισαν στο πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί στην εκκλησία οι επικήδειοι που εκφώνησαν τόσο ο γιος όσο και η κόρη του Αλέξη Κούγια.
Πρώτη η Μάιρα Κούγια με τρεμάμενη φωνή απευθύνθηκε στον πατέρα της λέγοντας: «Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να αποχαιρετήσουμε έναν σπουδαίο άνθρωπο, τον πατέρα μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πυροτεχνήματα, τα μπαλόνια και τις όμορφες στιγμές που έχουμε περάσει μαζί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ να σε βλέπω με μια ανθοδέσμη στην πρώτη σειρά σε κάθε μαθητική επίδειξη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ να με παίρνεις τηλέφωνο και να με παρηγορείς. Ήμασταν η προτεραιότητά σου, ο λόγος που αγωνιζόσουν καθημερινά και δεν τα παράτησε ποτέ. Ήσουν μαχητής».
Από την πλευρά του, ο Χρήστος Κούγιας είπε, μεταξύ άλλων, πως ο επιτυχημένος ποινικολόγος δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε και εκπλήρωσε τον στόχο που είχε θέσει, να γίνει μύθος. «Ήσουν το είδωλό μου, δεν σε συγκρίνω με κανέναν άλλον», σημείωσε ο γιος του Αλέξη Κούγια και ολοκλήρωσε τον επικήδειό του εκφράζοντας την αγάπη του για τον πατέρα του.
Ο επικήδειος του Χρήστου Κούγια
«Αγωνίστηκε γιατί ήταν μαχητής. Για να συνεχίσει να πηγαίνει στα δικαστήρια, για να συνεχίσει να πηγαίνει στα γήπεδα. Για να συνεχίσει να είναι δίπλα μου, να είναι το στήριγμα των παιδιών του. Ο πατέρας μου παρόλο που ήταν εξαίρετος σε όλους τους τομείς, δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε. Γνώριζε τι σημαίνει να μην έχεις τίποτα. Τότε δεν είχε τίποτα να χάσει.
Είχε θέσει έναν στόχο στη ζωή του, να γίνει μύθος. Και έγινε. Όσο περνούσαν τα χρόνια δεν είχε λόγο να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Όμως είχε περισσότερα να χάσει απ’ όταν ξεκίνησε. Παρ’ όλα αυτά δεν κατέβασε ποτέ το κεφάλι. Δεν άλλαξε τρόπο ζωής, δεν κρύφτηκε ποτέ. Δεν φοβήθηκε κανέναν, τους κοιτούσε όλους στα μάτια ανεξαιρέτως.
Αγαπημένε μου μπαμπά ήσουν ένας αληθινός άνθρωπος. Ήσουν μάγκας και γενναίος. Όπως έχω ξαναπεί ήσουν το είδωλό μου, δεν σε συγκρίνω με κανέναν άλλον. Αγαπημένε μου πατέρα ελπίζω να είσαι περήφανος για μας. Σ’ αγαπώ πολύ».
