Του Μάριου Βασιλείου*
Η συμφωνία στην οποία έκανε η αριστερή – σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά υποταγή στους εκβιασμούς των τοκογλύφων. Η συμφωνία αυτή είναι η ίδια με αυτή που πρότεινε η Τρόικα στην κυβέρνηση Σαμαρά τον Δεκέμβριο του 2014 που προέβλεπε 6μηνη παράταση του μνημονίου. Ο Σαμαράς προτίμησε να πάει σε εκλογές και έτσι να δώσει την σκυτάλη σε ένα νέο συστημικό αλλά αυτή την φορά αριστερό λαϊκιστή. Ένα πρωθυπουργό που πλέον θα κάνει την δουλειά των τοκογλύφων και των καρτέλ πολύ πιο εύκολή αφού θα έχει την υποστήριξη ή τουλάχιστο την ανέχεια του αριστερού παρακράτους και των συνδικάτων, με αποτέλεσμα η λαϊκή και εθνική αντίδραση να καταπνίγεται εν τη γενέσει της.
Με τη συμφωνία αυτή ο Τσίπρας δεσμεύεται να μην καταργήσει κανένα από τα βασικά αντιλαϊκά μέτρα των Μνημονίων και να μην λάβει επίσης κανένα νέο μέτρο ελάφρυνσης ή φορολόγησης του κεφαλαίου χωρίς την άδεια των πιστωτών. Ταυτόχρονα, συμφωνήθηκε ότι τον Απρίλιο θα καταλήξουν Τρόικα και Ελληνική κυβέρνηση για το περιεχόμενο του νέου προγράμματος – Μνημόνιο 3, δηλαδή τη συνέχιση της λιτότητας και της εξαθλίωσης.
Επιπρόσθετα, η Ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται στην επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, χωρίς καμία ελάφρυνση με ήδη τους δύο πρώτους μήνες στο κόκκινο με απώλεια δισεκατομμυρίων που θα πρέπει να καλυφθούν βάση του μνημονίου κατά το υπόλοιπο του τρέχοντος έτους. Οι αλαλαγμοί περί καταγγελίας του επαχθούς και μη βιώσιμου χρέους έχουν σβήσει και η δέσμευση για κανονική εξυπηρέτηση του δυσβάστακτου χρέους βασικά έχει γκρεμίσει οποιαδήποτε μελλοντική προοπτική της χώρας να μπει σε ανάπτυξη, να αντιμετωπίσει την ανεργία και να απομειώση το γιγάντιο δημοσιονομικό έλλειμμα.
Η συνεχής μετάλλαξη των διεκδικήσεων του Έλληνα υπουργού Οικονομίας είχε δώσει από νωρίς το στίγμα της υποχωρητικότητας. Σε μία διαπραγμάτευση ουδέποτε ανοίγεις τα χαρτιά σου πρώτος αλλά επιμένεις στην αρχική σου θέση μέχρι εσχάτων, ιδιαίτερα εάν αυτή η θέση είναι για την επιβίωση ενός ολάκερου έθνους, και σίγουρα δεν είναι παιχνίδι πράσινης τσόχας.
Τα όσο διαλαλούσε στον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ πώς η Τρόικα θα φύγει και το μνημόνιο τελείωσε, ήταν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Συνέβη ακριβώς το αντίθετο, πρόδωσαν την λαϊκή εντολή και έσβησαν τις προσδοκίες της εργατικής και μεσαίας τάξης για ένα καλλίτερο αύριο. Οι μόνοι που ανακουφίστηκαν ήταν οι απολογητές του νέο φιλελευθερισμού, η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ το Ποτάμι, το ΔΗΣΥ, οι τραπεζίτες, τα καρτέλ και οι πολυεθνικές, αφού πλέον η χώρα παραμένει υπό «οικονομικό ζυγό» και μπορούν να συνεχίσουν το αντεθνικό και αντιλαϊκό παιχνίδι τους. Όσο για τους διάφορους θεατρίνους και δήθεν αντί μνημονιακούς Κύπριους πολιτικούς, απλώς λαϊκίζουν ο ένας όσο πιο μπορεί περισσότερο από τον άλλο, στην πραγματικότητα, με την πολιτεία τους ενισχύουν την ρητορεία της νέο φιλελεύθερης κυβέρνησης Αναστασιάδη, η οποία μας βύθισε στο μαγγανοπήγαδο της οικονομικής ατέρμονης ύφεσης.
Το απόσταγμα αυτών που συνέβησαν και που διαφαίνεται επιτακτικά σήμερα είναι ότι η ελληνική πλευρά ενέδωσε σε όλες τις βασικές απαιτήσεις των δανειστών και πλέον δεν υπάρχει καμία άλλη προοπτική διαπραγμάτευσης. Για τους διεθνείς δανειστές θα είναι ακόμα ένα, business as usual, για τον απλό λαό ένα ακόμα σφίξιμο της θηλιάς στο λαιμό του.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι, η συμφωνία αυτή τι θα προσφέρει στην Ελληνική πλευρά; Ποια είναι τα οφέλη για τον λαό πέραν από μιας λιγοήμερης απελευθερωτικής παραίσθησης και μιας κάλπικης αντίδρασης; Μήπως σε μία αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθουμε σε μία σκληρότερη πλέον νέο φιλελεύθερη διακυβέρνηση της νέας τάξης πραγμάτων; Το επόμενο διάστημα θα ξεκαθαρίσει την εικόνα.
Το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (Ε.ΛΑ.Μ.), δηλώνει την πλήρη διαφωνία του με το αποτέλεσμα του Eurogroup. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ευκαιρία να καταγγείλει το μνημόνιο, να επιμείνει στην άρνηση πληρωμής του επαχθούς χρέους και να διαπραγματευτεί κάτω από μηδενική βάση την οποιαδήποτε συμφωνία και όχι να προχωρήσει στη στήριξη πολιτικών που στρέφονται ενάντια στα συμφέροντα και τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού. Η Ελλάδα ήταν και παραμένει το σύμβολο αντίστασης και εθνικής αξιοπρέπειας.
Η ευκαιρία που χάθηκε δεν χάθηκε μόνο για τους ’Έλληνες της Ηπειρωτικής Ελλάδας αλλά και για εμάς του ‘Έλληνες της Κύπρου, απώλεια ευκαιρίας επίσης και για όλα τα έθνη που βρίσκονται υπό οικονομική κατοχή και είναι αποικίες χρέους. Αν κάτι που απέμεινε από το φιάσκο του Eurogroup, είναι ότι δεν κτυπάς κλειστές πόρτες όταν είσαι σε ανάγκη, δεν απλώνεις το χέρι σαν επαίτης και περιμένεις ελεημοσύνη από καπιταλιστές- νταβατζήδες που είναι σίγουρο ότι θα σε εκβιάσουν και θα σε οδηγήσουν σε νέες υποχωρήσεις και δεσμεύσεις.
*Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)