Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971
Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης. Από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Γραμματολογικά ανήκει στη «Γενιά του ’30».
Ας δούμε παρακάτω μερικά από τα σημαντικότερα αποφθέγματά του:
• Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί.
• Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον.
• Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων.
• Σ’ αυτόν τον τόπο όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι…
• Κι ο άνθρωπος κατάντησε πραμάτεια.
• Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες.
• Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη.
• Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό.
• Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου.
• Καταλαβαίνει κανείς πως δουλεύει καλά, όταν κάθε περιστατικό, το πιο μικρό και ασήμαντο, της καθημερινής ζωής του και της σκέψης του, έρχεται, σαν μοναχό του, και βάζει ένα πετραδάκι στο πράγμα που φτιάνει.
• Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.
(από την ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ)
• Είναι δύσκολο ν’ απαλλαγεί ο κάθε άνθρωπος από τον αόρατο χορό των γερόντων που τον παρακολουθούνε σ’ όλη του τη ζωή.
• Όπως δεν μπορείς να καταλάβεις το ψάρι, αν δεν είσαι ψάρι, ή το πουλί, αν δεν είσαι πουλί, έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις τον μοναχό άνθρωπο, αν δεν είσαι μοναχός. Πώς να με καταλάβεις, λοιπόν, χρυσή μου;
(από την Αλληλογραφία Γιώργου και Μάρως Σεφέρη)
• Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
• Με τι καρδιά, με τι πνοή τι πόθους και τι πάθος, πήραμε τη ζωή μας λάθος! κι αλλάξαμε ζωή.
• Τόσος πόνος τόση ζωή πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη.
• Λυπούμαι που άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι ανάμεσα από τα δάχτυλα μου χωρίς να πιω μια στάλα.
• Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στο ακρογιάλι.
• Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές που σιγά-σιγά βουλιάζει.
Και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ που φαγώθηκε από τα μαλάματα στο πρόσωπό της.
• Τ’ είναι θεός; τι μη θεός; και τι τ’ ανάμεσό τους;
• Είπες εδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός.»
• Χώρες του ήλιου και δεν μπορείτε ν᾿ αντικρίσετε τον ήλιο. Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν᾿ αντικρίσετε τον άνθρωπο. («Κίχλη»)
• Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις. (από την «Κίχλη»)
• Στήνουμε θέατρα και σκηνικά, όμως η μοίρα μας πάντα νικά και τα σαρώνει και μας σαρώνει.
• Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε. Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.