«Κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου στη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2006 είχα καταθέσει πρόταση για δωρεάν εγκατάσταση, από την κυβέρνηση, 5000 ηλιακών στεγών το χρόνο σε κατοικίες ευάλωτων ή πολύτεκνων οικογενειών και ατόμων, προς αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας.
Ίσως να ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε στην Κύπρο, σε πολιτικό λόγο, η φράση “ενεργειακή φτώχεια”.
Φέτος, στη χώρα μας, μετράμε ήδη οκτώ νεκρούς από επεισόδια που αφορούν άμεσα ή έμμεσα την ενεργειακή φτώχεια.
Την ίδια ώρα, σημειώνεται η πλήρης αποτυχία των εκάστοτε αρμοδίων στη διαχείριση των ΑΠΕ και ιδιαίτερα των οικιακών φωτοβολταϊκών συστημάτων, αφού η ΑΗΚ αναγκάζεται να διακόπτει την λειτουργία τους.
Όσοι τότε – και από τότε ως σήμερα – αδιαφόρησαν στις προτάσεις μας για αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας, σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλο.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν και οι αρμόδιοι απλά φιλονικούν μεταξύ τους, σε ένα blame game, άνευ ουσίας και σημασίας.
Οφείλει το κράτος να δημιουργήσει μία δομή, όπου τα άτομα που δυσκολεύονται να καλύψουν με ασφάλεια τις ενεργειακές τους ανάγκες, να απευθύνονται για άμεσες και αποτελεσματικές παρεμβάσεις. Όποιο άτομο κρυώνει ή κινδυνεύει από θερμοπληξία πρέπει να ξέρει που να απευθυνθεί για να πάρει άμεση βοήθεια και στήριξη.
Ένα τέτοιο κράτος ζητούμε, που να έχει κοινωνική ευαισθησία για όλους.»