Περί περιστατικής και εξ ακοής μαρτυρίας ο λόγος σήμερα και πάλι την τιμητική του έχει το Ποινικό Δίκαιο και η ενασχόληση μας με αυτό.
Διάφορα είδη μαρτυρίας υπάρχουν και αναλόγως αυτού του είδους, έκαστο Πρωτόδικο Ποινικό Δικαστήριο, αποδίδει την σημασία και βαρύτητα που αρμόζει, ή στη βάση νόμου, αν πρόκειται για εξ ακοής μαρτυρία, ή στη βάση γεγονότων, αν πρόκειται για περιστατική μαρτυρία.
Μεταξύ των διαφόρων ειδών μαρτυρίας που υπάρχουν, καταπιανόμαστε σήμερα, με τα 2 πιο πάνω ήδη αναφερόμενα είδη και, επικαλούμενοι, σχετικά πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, παραθέτουμε την έννοια αυτών: <….Περιστατική μαρτυρία, ο ορισμός και η ανάλυση που της δόθηκε διαχρονικά από τη νομολογία, είναι η μαρτυρία εκείνη η οποία διαφέρει της άμεσης, η οποία αφ΄ εαυτής τείνει να αποδείξει το έγκλημα όπως η μαρτυρία αυτοπτών μαρτύρων (Παφίτης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 102).
Η περιστατική μαρτυρία δεν πρέπει να συγχέεται με τις περιστάσεις της υπόθεσης. Δίδεται και προσφέρεται, κατά κύριο λόγο από την Κατηγορούσα Αρχή, ώστε να αποδειχθούν γεγονότα τα οποία συνιστούν την υπόθεση και πρέπει να αποδεικνύονται όπως και κάθε άλλο πρωτογενές γεγονός. Αν προκύπτει, από τη σύνθεση της περιστατικής μαρτυρίας, βεβαιότητα πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, τότε διαγιγνώσκεται και η ενοχή του κατηγορουμένου>.
Ως προς δε, την εξ ακοής μαρτυρία ή την πέραν του πρώτου βαθμού, δυνάμει πλέον του άρθρου 27 του περί Αποδείξεως Νόμου, ΚΕΦ.9, όπως αυτό τροποποιήθηκε, Πρωτόδικο Ποινικό Δικαστήριο υποχρεούται να αξιολογήσει τη βαρύτητα που θα προσέδιδε σε αυτήν, λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των περιστατικών από τις οποίες μπορούσε εύλογα να συναχθεί συμπέρασμα αναφορικά με την αποδεικτική αξία της εν λόγω μαρτυρίας.
Στην προσπάθεια του αυτή το Πρωτόδικο, θα πρέπει να λάβει υπόψη τα κριτήρια που θέτει το εδάφιο 2 του άρθρου 27 και ακολούθως να καταλήξει στην αξιολόγηση της βαρύτητας που θα της προσέδιδε, πριν προχωρήσει σε διάγνωση ενοχής ή αθωότητας του κατηγορούμενου.
Θεοχαρίδου Κ. Καλυψώ
Δικηγόρος – Νομική Σύμβουλος