Περί “δεσμευτικού προηγούμενου” των Δικαστικών Αποφάσεων

Απόσπασμα από Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου:

< Η αρχή της δέσμευσης από προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις γνωστή ως “stare rationibus decidendi” (εφαρμογή παλαιών δικαστικών αποφάσεων) ή όπως είναι πιο πλατειά γνωστή “stare decisis” , είναι ένας γνωστός κανόνας του Αγγλικού Δικαίου που εφαρμόζεται σε μια προσπάθεια καθορισμού του νομικού συστήματος πάνω στο οποίο βασίζεται μια ομοιόμορφη ανάπτυξη των νομικών κανόνων. Ο γνωστός κανόνας που καθιερώθηκε με την απόφαση London Steel Tramways v. London County Council (1898) A.C. 375 ότι η Βουλή των Λόρδων δεσμεύεται με προηγούμενες δικές της αποφάσεις, έχει δεχθεί μια χαλάρωση με την έκδοση των οδηγιών του Λόρδου Καγκελλάριου Practice Statement (Judicial Precedent)

σύμφωνα με τις οποίες το Δικαστήριο μπορεί να παρεκκλίνει από μια προηγούμενη απόφαση αν το κρίνει ορθό .

Αν και ο αριθμός των δικαστών που παρακάθονται δεν έχει σημασία ως προς το νομικό αποτέλεσμα μιας απόφασης, εντούτοις σε υποθέσεις που είναι ιδιαίτερα σημαντικές παρακάθονται 7 δικαστές.

Στην Κύπρο η αρχή της δέσμευσης σε προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις έχει εξετασθεί σε μεγάλο αριθμό υποθέσεων. Στην τελευταία απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Μαυρογένης ν. Βουλή των Αντιπροσώπων (Αίτηση 1/95 της 26/3/93) τονίστηκε ότι η αρχή του δεσμευτικού προηγούμενου δημιουργεί πηγή δικαίου αφού σε αυτές προσδιορίζεται το δίκαιο που εφαρμόζεται. Παρέκκλιση από μια απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου μπορεί να γίνει αν η προηγούμενη απόφαση είναι έκδηλα λανθασμένη ή αν τα γεγονότα των δυο υποθέσεων διαφοροποιούνται μεταξύ τους>.
Θεοχαρίδου Κ. Καλυψώ
Δικηγόρος – Νομικός Σύμβουλος