Του Λάμπρου Αχιλλέως*
Είναι ελάχιστοι οι θεσμοί στη Κύπρο, που η διοίκηση τους ασκείται από ένα πρόσωπο. Αυτοί οι συγκεκριμένοι δημόσιοι θεσμοί/οργανισμοί, όλως παραδόξως ασκούν εξουσία σε οργανισμούς που διαχειρίζονται τεράστια ποσά. Έχουν υπό την ευθύνη τους διαχείριση μεγάλων χρηματικών κονδυλίων. Όσο ικανοί και να είναι αυτά τα μονομελή, Διοικητικά Συμβούλια, αυτοί οι μοναδικοί διευθυντές/ Επίτροποι, είναι αδύνατο να είναι αλάνθαστοι. Θα έπρεπε από μόνοι τους να ζητήσουν προστασία από το κράτος, από τη βουλή, από Υπουργεία ή τέλος πάντων από την κοινωνία γενικότερα.
Ένας τέτοιος οργανισμός είναι και ο ΚΟΑΠ ο οποίος ουσιαστικά διοικείται από ένα άτομο, τον Επίτροπο. Άμα μετροφυλλίσει κάποιος τη σχετική με τον ΚΟΑΠ νομοθεσία θα αντιληφτεί ότι o οργανισμός αυτός συστάθηκε το 2003 με συνοπτικές διαδικασίες. Ο νομοθέτης δεν προνόησε να προφυλάξει τόσο τον Επίτροπο όσο και το δημόσιο συμφέρον επαρκώς.
Είναι έξω από κάθε λογική, μετά τα όσα η Κύπρος έχει πάθει από τέτοιου μοντέλου θεσμούς/οργανισμούς, να συνεχίσει να διατηρείται ο οργανισμός αυτός μονοεδρικός με μονομελές Δ.Σ.
Πάθαμε και δεν μάθαμε από το παράδειγμα των Διοικητών της Κεντρικής Τράπεζας οι οποίοι κατέστρεψαν την Κύπρο με τις «μικρές» πεισματάρικες κινήσεις ή καλύτερα τις ακινησίες τους.
Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τον Επίτροπο του ΚΟΑΠ. Ο Υπουργός Γεωργίας θέλοντας να προλάβει τα χειρότερα με την μη απορρόφηση των Ευρωπαϊκών Κονδυλίων που αφορούν το ΠΑΑ 214-2020, θεσμοθέτησε μέσω του Υπουργικού Συμβουλίου, δευτεροβάθμιο όργανο το οποίο θα επιλαμβάνεται τυχόν απορρίψεις αιτητών (γεωργών) από την διαχειριστική Επιτροπή των προγραμμάτων.
Η οργίλια και ακατανόητη αντίδραση από μέρους του Επιτρόπου του ΚΟΑΠ είναι άνευ προηγουμένου. Η δήλωση του για προσφυγή στα δικαστήρια, χαρακτηρίζοντας το Υπουργικό Συμβούλιο αναρμόδιο να πάρει τέτοια απόφαση, είναι κλασσική περίπτωση αντίδρασης ενός συμβασιούχου διορισμένου στη δημόσια υπηρεσία που φοβάται την πιθανότητα να χάσει εξουσία. Στην προκειμένη περίπτωση τέτοια πιθανότητα δεν υπάρχει αφού ο ΚΟΑΠ διατηρεί όλες τις εξουσίες που είχε μέχρι σήμερα, για εμάς βέβαια κακώς τις διατηρεί.
Είναι καιρός λοιπόν να μπουν κάποια όρια και μια τάξη σε όσους έχει ευνοήσει η αδυναμία του «συστήματος».
Δεν μπορεί κανένας μα κανένας να μπλοκάρει με τις ιδιοτροπίες του και τους ετσιθελισμούς του την Αγροτική Ανάπτυξη. Θέλουμε να δούμε την Κυβέρνηση να κινηθεί αποφασιστικά θέτοντας τέρμα σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Παρότρυνση μας κάντε το πριν είναι αργά.
*Γεν. Γραμματέας ΕΥΡΩΑΓΡΟΤΙΚΟΎ.