Της Μαριελένα Μιχαλάτου*
Η εκπαίδευση δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση από την παρούσα κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Έτσι ξαφνικά αναγκαστήκαμε να μείνουμε μέσα στο σπίτι και η ζωή μας πήρε άλλο ρυθμό και αξία. Σίγουρα κανείς μας δεν το φανταζόταν και σίγουρα κανείς μας δεν περίμενε ότι αυτό θα διαρκούσε για τόσο πολύ καιρό. Η καθημερινότητα όλων μας, των μαθητών, των μαθητριών, των γονιών και των εκπαιδευτικών έχει αλλάξει.
Ως εκπαιδευτικός και εγώ, σίγουρα ποτέ δεν θα φανταζόμουν πως χωρίς καμία προειδοποίηση θα βρισκόμουν στο σπίτι μου, μπροστά από μια οθόνη, διδάσκοντας μακριά από την αίθουσα διδασκαλίας. Η απουσία της διά ζώσης διδασκαλίας και η αντικατάστασή της με εναλλακτικές μορφές εκπαίδευσης, όπως η εξ αποστάσεως διδασκαλία, σηματοδοτεί έναν συμπληρωματικό τρόπο εκπαίδευσης, όπου το να μεταφέρεις, να μεταδώσεις και να ανταποδώσεις όλα αυτά που πρέπει τα παιδιά να διδαχτούν γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, λόγω και της έλλειψης της άμεσης επικοινωνίας.
Η ζωή των εκπαιδευτικών έχει αλλάξει και έχει γίνει ένα καθημερινό άγχος και μια καθημερινή αγωνία, χωρίς κανείς να ξέρει τι ξημερώνει αύριο για την εκπαίδευση. Ως εκπαιδευτικός δημοτικής εκπαίδευσης σε ιδιωτικό σχολείο, το να μεταφέρω τη διδασκαλία των μαθημάτων μου πίσω από μια οθόνη, είναι ό,τι πιο δύσκολο έχω κληθεί να φέρω εις πέρας κυρίως γιατί πρέπει να έρθεις στη θέση μαθητών/τριών και γονιών και να σκεφτείς διαφορετικούς τρόπους να μεταδώσεις τις γνώσεις σου, χωρίς να ‘πνίγεις’ και να ΄αποδυναμώνεις’ το υλικό του μαθήματος που πρέπει να διδάξεις.
Η τεχνολογία είναι εκεί για να γίνει αυτό πραγματικότητα, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό το να είσαι σε μια τάξη, να διδάσκεις με την παρουσία σου και την παρουσία των μαθητών σου, από το να έχεις την τεχνολογία ως το μόνο εφόδιο για τη διδασκαλία τους. Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να συναναστραφούν με τους φίλους τους, να έρθουν σε επαφή με τους δασκάλους/λες τους, να μιλήσουν, να παίξουν και να κοινωνικοποιηθούν. Είναι γεγονός, πως καμία τεχνολογία και καμία εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση δεν μπορεί να συγκριθεί με τη διά ζώσης διδασκαλία και εκπαίδευση.
Παράλληλα, η διδασκαλία και η προετοιμασία του κάθε μαθήματος γίνεται πιο σύνθετη, καθώς ο δάσκαλος πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, ανοίγοντας ταυτόχρονα νέες διόδους επικοινωνίας με τους μαθητές του. Συγκεκριμένα ο εκπαιδευτικός καλείται να ξεπεράσει τους διάφορους περιορισμούς και δυσκολίες και να προετοιμάσει το πιο κατάλληλο υλικό για τους μαθητές του, αναπτύσσοντας την ίδια ώρα εξοικείωση με τις δυνατότητες που παρέχουν οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες διδασκαλίας για τη σωστή εκπαίδευση των μαθητών.
Με τη στήριξη του σχολείου μας, των συναδέλφων μας, των παιδιών και των γονιών, έχουμε καταφέρει να συνεχίσουμε την ύλη μας κάτω από όχι και τόσο εύκολες συνθήκες. Υπάρχει όμως μια εξαιρετική αλληλοβοήθεια, στήριξη, αλληλεγγύη και δυναμικότητα από όλες τις πλευρές.
Σίγουρα υπάρχουν οι στιγμές που όλοι μας λυγίζουμε, κάπως απογοητευόμαστε, αγχωνόμαστε και αναρωτιόμαστε για το αύριο και το μέλλον. Ωστόσο, το πάθος, η προσήλωση και η αγάπη όλων μας για την εκπαίδευση, κάνουν τις διάφορες δυσκολίες και αλλαγές να φαίνονται κατορθωτές και όλα εν τέλη να υλοποιούνται με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο.
*Δασκάλα του Δημοτικού Σχολείου του ISOP