“Μπροστά σε μια έκτακτη κατάσταση Εθνικής Σωτηρίας δεν θα μπορούσαμε να διακινδυνεύσουμε την υπόστασή μας παραμένοντας εγκλωβισμένοι σε διχασμούς και πολώσεις του παρελθόντος. Χρειαζόταν μία κοινή προσπάθεια υπέρβασης προκειμένου να επιτευχθεί μία προγραμματική λύση για την Κύπρο” δηλώνει ο Μάριος Καρογιάν εξηγώντας την απόφαση του ΔΗΚΟ να στηρίξει τον Νίκο Αναστασιάδη .
Μιλώντας στο ΛΑΙΜΗΤΟΜΟΣ.COM ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ εκφράζει την ελπίδα, η Τρόικα που θα έρθει τις επόμενες μέρες στο νησί, να μην εφαρμόσει τα μνημόνια και τα λάθη που έκανε σε άλλες χώρες.
Πως κρίνετε την θητεία της κυβέρνησης Χριστόφια; Είναι ο μόνος υπεύθυνος για την αρνητική πορεία της οικονομίας;
Αναμφίβολα, η κυβέρνηση Χριστόφια φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης για την δραματική επιδείνωση της κυπριακής οικονομίας. Κυρίως γιατί εθελοτυφλούσε μπροστά στους κινδύνους που είχαν προ πολλού φανεί στον ορίζοντα και κώφευε, στις εκκλήσεις και προτάσεις μας για λήψη έγκαιρων και αποτελεσματικών μέτρων εξυγίανσης και εξορθολογισμού.
Θα ήταν όμως άδικο, να τη θεωρήσουμε αποκλειστικά υπεύθυνη για τις εξελίξεις. Πέραν της τραγωδίας στη ναυτική βάση στο Μαρί και τις διαστάσεις που πήρε η διεθνής οικονομική κρίση, υπάρχουν οι ευθύνες που σήμερα δικαίως καταλογίζονται στις τράπεζες. Η έκθεση τους στα ελληνικά ομόλογα, μόνον ως ένα βαθμό ήταν δικαιολογημένη.
Επιπλέον, είναι πια σαφές ότι ανέλαβαν με ελαφρότητα αποφάσεις και ρίσκα που σήμερα, φαίνονται να είναι πράγματι
ασυγχώρητα.
Έχετε υπάρξει κόμμα εξουσίας, θεωρείτε ότι έχετε μερίδιο ευθύνης για την σημερινή εικόνα της κυπριακής οικονομίας;
Σε ότι αφορά την ιστορία μας ως κόμματος εξουσίας, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι επί των ημερών των δικών μας κυβερνήσεων δημιουργήθηκε το γνωστό οικονομικό θαύμα.
Σε ότι αφορά στη συμμετοχή μας στη διακυβέρνηση Χριστόφια, κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας να προλάβουμε τα
χειρότερα. Δυστυχώς δεν εισακουσθήκαμε ή εισακουσθήκαμε όταν πια ήταν αργά . Ήταν άλλωστε αυτός ένας από τούς λόγους για τούς οποίους αποχωρήσαμε από την κυβέρνηση.
Ποιά είναι κατά την άποψη σας τα σημεία «κλειδιά» για την επίλυση της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο;
Θα επέμενα κυρίως σε ένα: Την εφαρμογή θαρραλέων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που όμως θα μας εγκλωβίσουν σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης.
Με άλλα λόγια, θα πρέπει να διαχειρισθούμε την κρίση ως ευκαιρία αλλαγής του παραγωγικού μας μοντέλου, με εξάλειψη των υπερβολών στις δημόσιες δαπάνες και τις ιδιωτικές καταναλωτικές συνήθειες, που κληρονομήθηκαν από την εποχή της
αναπτυξιακής ευφορίας, χωρίς όμως να καταστρέψουμε τα συγκριτικά στρατηγικά πλεονεκτήματα πάνω στα οποία, στηρίξαμε μέχρι σήμερα την ανάπτυξή μας .
Πολύ δε περισσότερο, που στα πλεονεκτήματα αυτά έχουν τώρα προστεθεί και αυτά που συνδέονται με τη δυνατότητα που δίνεται στην Κύπρο να αναδειχθεί σε μεγάλης ευρωπαϊκής σημασίας, διεθνή ενεργειακό κόμβο.
Υπάρχει άλλη λύση για την οικονομική σταθεροποίηση της χώρας πλην της ένταξης της στο μηχανισμό στήριξης;
Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα σήμερα, δε βλέπω άλλη λύση. Βλέπω όμως πολλές και πιο δημιουργικές λύσεις. Διαφορετικές από αυτές που υιοθετήθηκαν από την Τρόικα σε περιπτώσεις όπως η ελληνική.
Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι η κυπριακή οικονομία είναι πολύ πιο μικρή και ευέλικτη, με έναν χρηματοπιστωτικό τομέα που, παρά τα σημερινά προβλήματά του, παραμένει ιδιαίτερα δυναμικός και ποιοτικός. Το δε πρόβλημα του δημόσιου χρέους και των ελλειμμάτων, είναι ευκολότερα διαχειρίσιμο συγκρινόμενο με το αντίστοιχο άλλων Κρατών.
Τα μνημόνια στην Ευρώπη έχουν αποτύχει, κάνοντας ουσιαστικά αδύνατη την ανάπτυξη, παρότι όλοι μιλούν γι αυτήν. Πιστεύετε ότι η Κύπρος θα έχει καλύτερη μοίρα; Κι αν ναι, γιατί;
Ακριβώς επειδή, όπως είπα, η κυπριακή οικονομία είναι μικρή και ευέλικτη, μπορεί να προσαρμοσθεί ευκολότερα και γρηγορότερα στις απαιτήσεις μίας ταχύτερης επιστροφής σε τροχιά ανάπτυξης. Αρκεί, να μην επιβληθούν όροι που θα τη
ματαιώσουν.
Θέλω να ελπίζω ότι τόσο η Τρόικα όσο και όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουν διδαχθεί από τις αστοχίες και τα λάθη των συνταγών που εφαρμόσθηκαν με τα άλλα μνημόνια. Όπως ελπίζω, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ξεπεράσει πια τον αιφνιδιασμό της από την διεθνή οικονομική κρίση και την επιθετική συμπεριφορά των κερδοσκοπικών αγορών και είναι περισσότερο έτοιμη και ώριμη για συνολικότερες, δραστικότερες και πιο ορθολογικές στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης.
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ο κυπριακός λαός έχει ήδη στο ενεργητικό του τη μετατροπή μίας εθνικής καταστροφής ( το 1974 )σε αφετηρία μίας πρωτοφανούς οικονομικής ανάπτυξης. Είμαι σίγουρος, ότι θα επαναλάβει τους άθλους του και αυτή τη φορά, αξιοποιώντας τις δημιουργικές του δυνάμεις και τις ικανότητές του να αναλαμβάνει ποιοτικές και ανταγωνιστικές πρωτοβουλίες.
Θα στηρίξετε στις εκλογές του Φεβρουαρίου την υποψηφιότητα Αναστασιάδη, ο οποίος σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, προηγείται. Ποιό ρόλο επιθυμείτε να κρατήσετε για σας και το κόμμα σας, στην πιθανή νέα κυβέρνηση με πρόεδρο Αναστασιάδη;
Η απόφασή μας να στηρίξουμε την υποψηφιότητα Αναστασιάδη δεν ήταν ούτε εύκολη, ούτε απερίσκεπτη. Ανάμεσα στον ίδιο και το κόμμα μας υπήρχε το χάσμα ενός παρελθόντος γεμάτου διαφορές, αντιθέσεις και πικρίες.
Υπήρχε όμως μπροστά μας ένα παρόν γεμάτο κινδύνους, απειλές και προβλήματα χωρίς την αντιμετώπιση των οποίων το μέλλον της πατρίδας μας θα ετίθετο εν αμφιβόλω.
Αντιλαμβάνεσθε μάλιστα, ότι στην περίπτωση της Κύπρου, η οικονομική κρίση έχει μία ιδιαίτερα κρίσιμη εθνική διάσταση,
δεδομένου ότι η ευρωστία της οικονομίας της, αποτελεί καθοριστικό στοιχείο της διαπραγματευτικής της θέσης και της στρατηγικής της ασφάλειας.
Βρισκόμαστε λοιπόν, σε μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την εθνική μας σωτηρία. Δε θα μπορούσαμε, κατά συνέπεια, να διακινδυνεύσουμε την υπόστασή μας παραμένοντας εγκλωβισμένοι σε διχασμούς και πολώσεις του παρελθόντος. Χρειάζονταν μία κοινή προσπάθεια υπέρβασής τους προκειμένου να επιτευχθεί μία προγραμματική σύγκλιση, ενόψει των προτεραιοτήτων της διακυβέρνησης της πατρίδας κατά την πιο κρίσιμη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας της.
Γι’ αυτό. επί δύο σχεδόν χρόνια, το κόμμα μας επέμενε να καλεί όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε εθνική συνεννόηση πάνω σε ένα οικουμενικά αποδεκτό, στρατηγικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Καμία πολιτική δύναμη δε θα μπορούσε από μόνη της να σηκώσει το βάρος της εφαρμογής του. Αν δε μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στη στήριξη ενός κοινού υποψηφίου προέδρου, οφείλαμε τουλάχιστο, να εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις σχηματισμού ενός ισχυρού και αξιόπιστου συνασπισμού εξουσίας της ευρύτερης δυνατής σύνθεσης και αποδοχής.
Πράγμα αδύνατο χωρίς τη συνεργασία με ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα.
Η συνεργασία μας με το ΔΗΣΥ και η από κοινού υποστήριξη της υποψηφιότητας, δεν είναι ούτε προσωποπαγής ούτε αναιρεί τις διακριτές ιδεολογικές μας προτεραιότητες. Έχει συγκεκριμένο προγραμματικό και δεσμευτικό περιεχόμενο.
Αυτό καθορίζει και το ρόλο μας. Θέλουμε το ΔΗΚΟ να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο ενός συνθετικού πολυκομματικού κυβερνητικού σχήματος και να είναι ο εγγυητής και ταυτόχρονα ο καταλύτης, των μεταρρυθμίσεων που θα αλλάξουν το μοντέλο της διακυβέρνησης και το πρότυπο της ανάπτυξης.
Δημοσκόπηση σε κυπριακό μέσο, έδειξε ότι η συσπείρωση στο κόμμα σας για τον πρώτο γύρο των εκλογών είναι μόλις 27,5%, η χαμηλότερη όλων. Πως το σχολιάζετε;
Ας είμαστε επιφυλακτικοί με τα νούμερα.
Η προεκλογική περίοδος τώρα αρχίζει και όπως ξέρετε, στη διάρκεια της είναι που αποκρυσταλλώνονται οι τελικές προτιμήσεις του εκλογικού σώματος. Ιδιαίτερα στο χώρο του Κέντρου, στον οποίο ανήκουνοι δικοί μας ψηφοφόροι. Πρόκειται για κατεξοχήν προβληματιζόμενους πολίτες. Ζυγίζουν τις επιλογές τους μέχρι την τελευταία στιγμή. Πάντοτε όμως, παίρνουν τις πιο ώριμες και υπεύθυνες αποφάσεις με κριτήρια που συνήθως θέτουν το γενικό συμφέρον, πάνω από το οποιοδήποτε άλλο.
Γι’ αυτό και είμαι σίγουρος ότι τελικά, θα στηρίξουν τις επιλογές του κόμματος.
Γιατί κι αυτές, υπαγορεύθηκαν από τα ίδια εθνικά συμφέροντα. Όλοι άλλωστε γνωρίζουν, ότι αυτή τη φορά, εκείνο που διακυβεύεται δεν είναι ούτε η νομή της εξουσίας, ούτε τα πολιτικά αξιώματα και οι κομματικοί συσχετισμοί. Διακυβεύεται η ίδια η προοπτική και η υπόσταση της πατρίδας μας.
Το δίλημμα, δεν είναι ναι ή όχι στον Αναστασιάδη. Το δίλημμα, είναι ναι ή όχι σε ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση.
Όπως και εμείς δυσκολευτήκαμε ως ηγεσία να πάρουμε μία επιβεβλημένη ιστορική απόφαση, που παραμέριζε τις αντιθέσεις του παρελθόντος, έτσι και οι ψηφοφόροι μας θα συμφωνήσουν στο τέλος, ότι μπροστά στη σωτηρία της πατρίδας μας δεν υπήρχε καλύτερη εναλλακτική λύση.
Ή θα διασπούσαμε τις πολιτικές μας δυνάμεις διεκδικώντας η κάθε μία την ενίσχυση του δικού της αυτόνομου κομματικού ρόλου, ή θα ενώναμε τις δυνάμεις μας σε μία κοινή προσπάθεια παλλαϊκής κινητοποίησης για τη σωτηρία της Κύπρου. Το μόνο αποτέλεσμα μίας πολυδιάσπασης των πολιτικών δυνάμεων, θα ήταν να αδυνατίσει το εσωτερικό μέτωπο που πρέπει να συμπτύξουμε, για να βγούμε από την κρίση και να προκαλέσει σύγχυση στην κοινή γνώμη, για τις πραγματικές προγραμματικές διαφορές και εναλλακτικές στρατηγικές.
Δε θα μπορούσαμε λοιπόν, ούτε να συνεχίσουμε να παίζουμε το παλαιοκομματικό παιχνίδι ενός εικονικού πολιτικού ανταγωνισμού, χωρίς ουσιαστικό προγραμματικό περιεχόμενο, ούτε να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος οδηγώντας τις εξελίξεις σε ένα άνευ αρχών παζάρι ανταλλαγμάτων, ενόψει του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών.
Θεωρήσαμε πολύ πιο υπεύθυνο και έντιμο, να εξετάσουμε πρώτα τη δυνατότητα έγκαιρων και ευρύτατων διακομματικών συγκλίσεων, πάνω σε προτεραιότητες έκτακτης ανάγκης, παρά να κρυφτούμε πίσω από κομματικές ιδιοτέλειες και προσωπικές φιλοδοξίες, εμποδίζοντας το σχηματισμό αξιόπιστων συνασπισμών εξουσίας με αυθεντικά στρατηγικά χαρακτηριστικά.
Ο κυπριακός λαός, έχει τώρα μπροστά του όλο το χρόνο που χρειάζεται για να μελετήσει, συγκρίνει και κρίνει ρεαλιστικές εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις και να διαχωρίσει αυτούς, που τις επικαλούνται στο όνομαμίας γνήσιας ανησυχίας για το μέλλον του τόπου. Από αυτούς, που τις κατασκευάζουν προσχηματικά επιδιώκοντας απλώς είτε την εξυπηρέτηση των προσωπικών τους φιλοδοξιών, είτε τη διατήρηση επιζήμιων και αποτυχημένων κομματικών και κυβερνητικών εξουσιών.
Πάνω σε αυτό το διαχωρισμό, είμαι σίγουρος, ότι θα συσπειρωθεί η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, διαμορφώνοντας τους συσχετισμούς ανάμεσα στις δυνάμεις που αρνούνται να υποθηκεύσουν το μέλλον με ανούσιες αναφορές στο παρελθόν και τις δυνάμεις, που επικαλούμενες το παρελθόν, θέλουν απλώς να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους για το αδιέξοδο παρόν.
Είναι κατάλληλη η εποχή για μια νέα προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού ζητήματος; Τι προτείνετε;
Στην ευρύτερη περιοχή μας, συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι ανταγωνισμοί, για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους σε διεθνές επίπεδο, δημιουργούν νέα δεδομένα. Η Τουρκία, τα αξιοποιεί για να αναβαθμίσει το ρόλο της και να ισχυροποιήσει τη θέση της αυξάνοντας την επιθετικότητά της. Ιδιαίτερα τώρα, που τα ενεργειακά αποθέματα επιτρέπουν στην Κύπρο να προσβλέπει σε ένα νέο ελπιδοφόρο μέλλον.
Όλα αυτά και άλλα πολλά, αποτελούν προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες, για την επίλυση του κυπριακού.
Ένα είναι σίγουρο, ότι για να αυξηθούν οι πιθανότητες μιας δίκαιης και συνάμα ταχείας λύσης, χρειάζεται η διόρθωση της
πολιτικής που ασκήθηκε τα τελευταία χρόνια και η αναπροσαρμογή της εθνικής μας στρατηγικής, με γνώμονα την αντιμετώπιση της αυξανόμενης επιθετικότητας της Τουρκίας.
Έχουμε τη δυνατότητα διεθνών συμμαχιών, που θα μας εγγυηθούν αποτελεσματικότερα την ασφάλειά μας.