Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β`, καλεί σε «πνευματική και εθνική εγρήγορση» και «αφύπνιση από τον εθνικό λήθαργο» σημειώνοντας ότι δεν κινδυνεύει μόνο η πατρίδα από την τουρκική κατοχή, αλλά και η πίστη.
Στο μήνυμα του στην Αρχιεπισκοπική Εγκύκλιο, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρει ότι ο Χριστός καλεί «επ’ ελευθερίᾳ, πνευματική και εθνική» και καταδικάζει την παθητικὴ αποδοχή της κατοχής και του εποικισμού, καθώς όπως λέει «συνιστούν έμμεση ολιγωρία μπροστά στον κίνδυνο που διατρέχει η πίστη μας».
Προσθέτει εξάλλου ότι η διδασκαλία του Χριστού δίνει στον άνθρωπο της Κύπρου σήμερα να καταλάβει ότι ευτελίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια «όταν μπαινοβγαίνει, κάτω από τους δοτούς περιορισμούς του κατακτητή, τις προσωπικές ταπεινώσεις και τον εθνικό εξευτελισμό, στα κατεχόμενα. Όταν θητεύει στα καζίνα των κατεχομένων, όταν διαμένει και διασκεδάζει στα κλεμμένα ξενοδοχεία μας, όταν ταξιδεύει από το παράνομο αεροδρόμιο, ενισχύοντας την κατοχή και την οικονομία της».
Πολύ περισσότερο, συνεχίζει, «όταν ξεπουλά την περιουσία του στην κατοχική δύναμη, διευκολύνοντας στην επίτευξη των τελικών στόχων της».
Αυτά, αναφέρει στο μήνυμα του ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, συνεπάγονται μονιμοποίηση και νομιμοποίηση του αποχριστιανισμού της κατεχόμενης γης μας και επιτάχυνση της κατάληψης και του αποχριστιανισμού ολόκληρης της Κύπρου.
«Τελικός και αμετάθετος στόχος της Τουρκίας» συνεχίζει, «παραμένει η κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου», κάτι που «φαίνεται ξεκάθαρα και από τις συνεχιζόμενες προκλήσεις της στην ΑΟΖ».
Εξάλλου, ο Αρχιεπίσκοπος κάνει λόγο για «ηθική αποτελμάτωση» της κυπριακής κοινωνίας, το στίγμα της οποίας, όπως λέει, προσδιορίζεται σήμερα από τις ποικιλόμορφες απάτες και κλοπές, την εκμετάλλευση των θεσμών προς ίδιον όφελος, τη σήψη και τη διαφθορά.
«Μόνο ο ενανθρωπήσας Θεός μπορεί να αναχαιτίσει αυτό το κατρακύλισμα» προσθέτει, ενώ αναφέρει ότι «δεν αντιτίθεται ο Χριστός ούτε στην απόκτηση υλικών αγαθών, ούτε και στην απόλαυσή τους».
Αντιτίθεται, συνεχίζει, «στην υποδούλωση σ` αυτά, στη χρήση άδικων μέσων για την απόκτησή τους, καθώς και στη διαγραφή των υποχρεώσεων προς τους άλλος».
Καταλήγοντας, λέει ότι η ενανθρώπιση του Θεού και η διδασκαλία του είναι η απάντηση στα αδιέξοδα της σημερινής κυπριακής κοινωνίας.