*Του Γιώργου Περδίκη
Μια Κυριακή – ήταν 18 Φεβρουαρίου 1996 – στο Σινε Studio δημιουργήθηκε επίσημα το Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών. Πέρασαν 26 χρόνια. Χάθηκαν μάχες, κερδήθηκαν μάχες. «Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες, τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους. Εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαί τερατσιές πάνω στο ρότσο τους» (Κ. Μόντης).
Προηγήθηκαν χρόνια αγώνων από πρωτοπόρους περιβαλλοντιστές όπως ο Αλεξ Ευθυβούλου, Γιαννάκης Ποταμίτης, Κώστα Παπασταύρου. Μετά, στην δεκαετία του 80 οργανώθηκαν οι «Φίλοι του Ακάμα» και η «Οικολογική Κίνηση Κύπρου» που ουσιαστικά έριξαν το σπόρο για το δέντρο της Πολιτικής Οικολογίας.
Εμείς τι είμαστε; Απλοί υπηρέτες της Ιστορίας.
Ξεκινήσαμε από τον Μάιο του 1995 – από μια εκδήλωση της Greenpeace έξω από τη Γαλλική Πρεσβεία – μια μικρή ομάδα ανθρώπων για να φτάσουμε σήμερα να έχουμε ένα καθιερωμένο (άλλα όχι ελπίζω κατεστημένο πολιτικό κίνημα) με ευάριθμη παρουσία στη Βουλή και μεγάλη κοινωνική παρουσία.
«Είκοσι έξι χρόνια δεν είναι πολλά» μου είπε κάποιος φίλος στην επέτειο των γενεθλίων. «Ακούγονται λίγα, αν έχεις υπόψη σου πόσα έγιναν αυτά τα χρόνια», πρόσθεσε. Σωστό. Από την άλλη είναι πάρα πολλά για να ξεχαστούν ή να τα αφήσουμε να γίνουν βορά στα νύχια των δαιμόνων. Ενάντια στα δαιμόνια λοιπόν, ενάντια στην πόρνη ιστορία, και στις διάφορες «βρώμες» (βρωμιές), συνεχίζουμε. Δεν ξοφλήσαμε! (Αυτό ως αναφορά στο στίχο του Κ. Τριπολίτη που τραγούδησαν Μικρούτσικος/ Νταλάρας, Δ. Τσακνής, Μ. Πασχαλίδης «έβγαλε βρώμα η ιστορία, ότι ξοφλήσαμε»).
«Φαίνεται να έχετε χάσει τον βηματισμό σας», μου είπε πρόσφατα ένας ακαδημαϊκός. Όμως δεν πέσαμε, κρατάμε γερά.
Το ροκ συγκρότημα, το χειροκρότημα, και το σχοινί που ακόμα μας αντέχει όπως τραγουδούν οι η Δήμητρα Γαλάνη/Άλκηστης Πρωτοψάλτη. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεκινήσαμε μαζί, άνθρωποι που βαδίσαμε μαζί έστω για λίγο, αλλά κυρίως άνθρωποι που άντεξαν αυτή την τολμηρή σχοινοβασία και συνεχίζουν από τότε μέχρι σήμερα. Και νέοι άνθρωποι που τώρα βαδίζουν μαζί μας. Όλοι και όλες ακριβοί μου άνθρωποι. Μα πιο πολύ ακριβοί μου είναι οι άνθρωποι που μας έφυγαν για πάντα. Ο Σάββας, η Εύη, ο Στέλιος, η Ανδρούλα, η Δήμητρα, ο Κυριάκος, ο Παντελής….
Οι φίλες και οι φίλοι που έγιναν ρίζες του δέντρου της Οικολογίας στην Κύπρο. Εμείς τι είμαστε; Τα φύλλα της ελιάς και της τερατσιάς που επιμένουμε στο πράσινο, στην ελπίδα.
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής
Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών