Ο «Νέφης Συννέφης» και το «Ελάφι και το αγριολούλουδο» φαίνεται πως είναι μόνο η αρχή για την Ρούλα Κορομηλά που σήμερα μας ανοίγει την καρδιά της και μας μιλά για τα δυο παιδικά βιβλία, που έχουν γίνει πολύ γνωστά, ήδη!
Χωρίς υπεκφυγές, σαν ένα μικρό παιδί, μιλά αποκλειστικά στο “Laimitomos.com” για το πώς ξεκίνησε να γράφει ιστορίες αλλά και για τον φανατικό της θαυμαστή, των παιδικών χρόνων, που εμπιστεύεται την κρίση του, μέχρι και σήμερα!
Η διάσημη τηλεπαρουσιάστρια φαίνεται να ταυτίζεται με τους δυο ήρωες της, όσο τίποτε άλλο, και νιώθει υπερήφανη που τους έδωσε «σάρκα και οστά», ώστε να έχουν την ευκαιρία να τους μάθουν όλοι. Τους αποκαλεί παιδιά της και ένα χαμόγελο πλημμυρίζει το πρόσωπο της! Πάμε να δούμε τις μας είπε…
Πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς και να γράψεις δυο παιδικά βιβλία;
Από πολύ μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να γράφει μικρές φανταστικές ιστορίες. Ιστορίες που δημιουργούσαν εντύπωση στην οικογένεια μου, αλλά και στο φιλικό περιβάλλον μας… Kάθε φορά που τελείωνα μια ιστορία, περίμενα τη στιγμή που θα συγκεντρωθούν στο σπίτι μας όλοι, για να τους παρουσιάσω το «έργο» μου…
Ποιος ήταν ο πιο φανατικός θαυμαστής των ιστοριών σου ;
Ένας αγαπημένος μου φίλος, που βασάνιζα και ταλαιπωρούσα καθημερινά και στο σχολείο αλλά και όταν παίζαμε σπίτι μου… αφήναμε στην μέση τα παιχνίδια μας και τον υποχρέωνα να καθίσει απέναντι, ως σοβαρό κοινό, και να παρακολουθήσει με σοβαρότητα την ιστορία που είχα ετοιμάσει… ούτε «κίχ» δεν τον άφηνα να κάνει… για αντάλλαγμα της προσοχής και αφοσίωσης του , φρόντιζα να του προσφέρω τις αγαπημένες του σοκολάτες με γεύση φράουλας… αν χασμουριότανε στα μέσα των παραμυθιών μου, εκτός από την επίπληξη ,άλλαζα το σενάριο στη στιγμή….
Να φανταστούμε πως παραμένει μέχρι και σήμερα φανατικός θαυμαστής σου; Διάβασε τα βιβλία σου;
-Γέλια- Μα χαθήκαμε …μάλλον κουράστηκε να μου απονέμει βραβεία “Pulitzer” και ασχολήθηκε με πιο αντρικά θέματα… τον έψαχνα στα γήπεδα … Μετά πήγε για σπουδές στην Αμερική… Μόλις τελείωσα και τα δύο βιβλία μου, επικοινώνησα μαζί του μέσω skype και ξαναθυμηθήκαμε τα παλιά… “Πάλι τα ίδια” μου είπε και συνέχισε λέγοντας «μα δεν θα μεγαλώσεις ποτέ…» Γελάσαμε πολύ , τον υποχρέωσα για ακόμα μια φορά να καθίσει στην αναπαυτική πολυθρόνα του και να ακούσει τα παραμύθια μου…
Και ποιο ήταν το «πόρισμα» του ; Ποια από τις δυο ιστορίες του άρεσε περισσότερο;
Διαπίστωσα πως η ιστορία του Νέφη Συννέφη, τον έκανε να δακρύσει… τον ακολούθησα και εγώ… όταν τελείωσα, την διήγηση μου άναψε τσιγάρο και πήρε βαθιές ανάσες. Μου είπε, «σ αγαπώ γιατί δεν άλλαξες …» Στο Ελάφι και το Αγριολούλουδο, περάσαμε στο ποτάκι, μου είπε, χαμογελούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της αφήγησης και στο τέλος, πετάχτηκε από την πολυθρόνα του και φώναζε, « Να αλλάξεις το τέλος, να αλλάξεις το τέλος!….»
Και εσύ τι του απάντησες;
«Μα αυτή είναι η αλήθεια πώς να το αλλάξω!…» του είπα εγώ με την σειρά μου, για να πάρω την απάντηση «ήσουν , είσαι και θα είσαι ξεροκέφαλη!….»
Με ποιους από τους δυο ήρωες των παιδικών σου παραμυθιών είσαι πιο πολύ συνδεδεμένη;
Με ρωτάς δηλαδή ποιο από τα δυο παιδιά μου αγαπώ περισσότερο; Θα σου απαντήσω λοιπόν και τους δυο. Γιατί είναι δύο ήρωες με δυο διαφορετικούς χαρακτήρες με τις ίδιες, όμως, αρχές και ευαισθησίες. Δυο τρυφερά πλάσματα που μέσα από δύσκολες αντιξοότητες της ζωής, καταφέρνουν να βγουν νικητές….
Παρατηρήσαμε και στα δυο βιβλία σου εκτός των άλλων, την εκπληκτική εικονογράφηση, που έχει γίνει. Πόσο βοήθησε αυτό ;
Σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Γιώργος Δουτσιόπουλος , ο οποίος έδωσε «ζωή», χρώμα και εικόνα, στους ήρωες μου. Εξαιρετική δουλειά τον ευχαριστώ πολύ γι αυτό!
Φαντάζομαι πως αυτή είναι μόνο η αρχή ; (εννοώντας τα δυο παιδικά βιβλία)
Ναι… ακολουθούν κι άλλα !
Θόδωρος Στέφος