«[…] Κατά την ιστορικήν αυτήν στιγμήν αισθάνομαι την ανάγκην να καλέσω ολόκληρον τον Κυπριακόν λαόν εις σύμπνοιαν, συναδέλφωσιν και λήθην του παρελθόντος. Μόνον ηνωμένοι θα δυνηθώμεν να υπερπηδήσωμεν τας δυσχέρειας μας και επί των ερειπίων να οικοδομήσωμεν εν καλύτερον μέλλον διά τα τον λαόν μας […]».
Γλαύκος Κληρίδης, 23 Ιουλίου 1974
Ο ΔΗΣΥ, ως το ιστορικό και μεγαλύτερο κόμμα της Κυπριακής Δεξιάς, και ο ιστορικός του ηγέτης Γλαύκος Κληρίδης είχαν και έχουν διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής σκηνής της χώρας μας. Στο παρελθόν, με αφορμή την πολιτική τους ιδεολογία και πρακτική, υπήρξαν έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις, καθώς και ιστορικές στιγμές που έχουν διαμορφώσει το πολιτικό τοπίο της Κύπρου. Κάθε χρόνο, ο ΔΗΣΥ τιμά τον αείμνηστο ηγέτη και ιδρυτή του με μνημόσυνα, ομιλίες, εκδηλώσεις και αναφορές σε αξίες και ιδανικά. Η φιγούρα του Γλαύκου Κληρίδη, με την ηγετική του ικανότητα και την αφοσίωσή του στην πατρίδα, αποτελεί διαρκή παράγοντα επίκλησης, στην πολιτική ζωή της Κύπρου. Οι αρχές του για ενότητα, διαφάνεια και εθνικό συμφέρον εξακολουθούν να αποτελούν σημείο αναφοράς για τον ΔΗΣΥ και όχι μόνο.
Ωστόσο, κάθε φορά που τα στελέχη του κόμματος μιλούν για ενότητα, διαφάνεια και εθνικό συμφέρον, ο απλός κόσμος αναρωτιέται αν τα λόγια τους είναι απλά ευχές και διερωτώνται αν η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός (ΔΗΣΥ) αν και σήμερα: (α) παραμένει η κύρια πολιτική δύναμη που μπορεί να φέρει πραγματικές και δημιουργικές αλλαγές σε κάθε τομέα της κρατικής λειτουργίας, της οικονομίας και της κοινωνίας, (β) διαθέτει τους ανθρώπους, τη βούληση και την αποφασιστικότητα για να οδηγεί την Κύπρο σε μια μεταρρυθμιστική και ωφέλιμη πορεία, (γ) η σημερινή δυναμική και εξωστρεφής ηγεσία του έχει πολλή όρεξη για δουλειά, δυστυχώς βρίσκεται αντιμέτωπος με βαθύτατους διχασμούς.
Οι εσωτερικές έριδες που προέκυψαν λόγω των τελευταίων προεδρικών εκλογών (2023), απειλούν την ενότητα και την αποτελεσματικότητα του κόμματος, οδηγώντας το σε διαίρεση και εσωστρέφεια. Επιπλέον οι εσωκομματικές εκλογές (2023) και οι διεργασίες για τις ευρωπαϊκές και τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης (2024), παρασκηνιακές και μη, δημιούργησαν ακόμα περισσότερα προβλήματα. Ένα κόμμα που κάποτε ήταν η ελπίδα της Κύπρου, εδώ και δύο χρόνια σχεδόν μοιάζει να έχει χάσει την πορεία του, δίνει την εικόνα ενός κόμματος διχασμένου, με εσωτερικές διαμάχες και προσωπικές φιλοδοξίες να κυριαρχούν. Η εικόνα ενός ενωμένου μετώπου έχει θολώσει, αφήνοντας το κόμμα να παλεύει με την κληρονομιά του Γλαύκου Κληρίδη και το όραμα για μια ενωμένη και ευημερούσα Κύπρο.
Σημαντικός παραμένει ο ρόλος των δύο «τέως» προέδρων, οι οποίοι με την επιρροή τους στα στελέχη του κόμματος, οφείλουν να λειτουργήσουν «κληριδικά», εξασκώντας και εξαντλώντας τον συμβουλευτικό τους ρόλο ως «σεβάσμιων και σοφών γερόντων», ώστε να εκλείψουν οι αντιπαραθέσεις, τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο, για να δοθεί επιτέλους η ευκαιρία στη νέα ηγεσία να δράσει και να διορθώσει τη σοβαρή κατάσταση που επικρατεί ανάμεσα στα στελέχη και τα μέλη του κόμματος.
Η εκδικητική και στείρα αντιπολίτευση απλά επιβεβαιώνει τις οργανωτικές αδυναμίες του πρόσφατου παρελθόντος, εντείνει τις εντάσεις εντός του κόμματος και δίνει άλλοθι στους πιο «αδύνατους» (με πολλαπλή σημασιολογία) να φύγουν για «άλλες πολιτείες». Η αντιπολίτευση πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι αντιπολίτευση (απόφαση συνεδρίου), αλλά να ασκείται υπεύθυνα, ώστε η επιστροφή στην εξουσία να στρωθεί πάνω στην παραγωγή πολιτικής και τη χρησιμότητα. Ο τελευταίος διορισμός της λεγόμενης «σκιώδους κυβέρνησης» αποτελεί μια κίνηση σοβαρού πολιτικού χώρου, που αποδεικνύει ότι, παρ’ όλα τα προβλήματά του, ο ΔΗΣΥ έχει μεγάλο βάθος και ποιότητα, με πολλά μέλη και στελέχη έτοιμα να προσφέρουν στο κάλεσμα του κόμματος και της πατρίδας.
Γιατί τα υπενθυμίζω όλα αυτά; Γιατί αυτή την ώρα η χώρα μας χρειάζεται έναν ενωμένο, υπεύθυνο και εποικοδομητικό Δημοκρατικό Συναγερμό, ο οποίος με την πολιτική του δράση «θα βάλει και πάλι την ράχη του από κάτω», για να προχωρήσει μπροστά ο τόπος. Οι εξελίξεις τρέχουν και το κόμμα μας δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να «ξαποστάσει». Ο Γλαύκος Κληρίδης, παρά τα λάθη του, έμεινε στην ιστορία ως ο πολιτικός που δεν κρατούσε «δάκκαμα». Όταν έκρινε ότι το συμφέρον της πατρίδας απαιτούσε συνεργασίες, δεν άφησε τις κατηγορίες εναντίον του να τον αποτρέψουν. Θυμίζω τα λεγόμενα του στις 25 Νοεμβρίου 1959: «Πατρός τε και μητρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον και αγιότερον εστίν η πατρίς». Αυτό είναι κάτι που οι πολιτικοί της νέας και της νεότερης γενιάς πρέπει να κατανοήσουν…
Στέλιος Οδυσσέως
Μέλος ΔΗΣΥ
