Της Νικολέτας Σοφοκλέους
Συνεχείς αναβαθμίσεις από διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Διθύραμβοι για την μεγάλη πρόοδο της πιστοληπτικής ικανότητας του τόπου από την κυβερνητική πλευρά και όσους συμπορεύονται μαζί της και από την άλλη… ο απλός κόσμος πνιγμένος μέσα στην καθημερινότητά του. Χαμένος μέσα στην υποχρέωση για καταβολή ενοικίων, στην υποχρέωση καταβολής δόσεων στεγαστικών δανείων, στην αύξηση των επιτοκίων. Ο κόσμος είναι εγκλωβισμένος μέσα στη δίνη του πολύ υψηλού κόστους διαβίωσης, των χαμηλών μισθών και συντάξεων, των καθημερινών εξόδων, των υπερβολικά ακριβών καυσίμων και των τεράστιων λογαριασμών κοινής ωφέλειας. Εφιάλτης
. Ζωντανός καθημερινός εφιάλτης με το μέσο πολίτη να καλείται να ζήσει μέσα σε αυτή την κατάσταση, να δημιουργεί και να συντηρεί την οικογένειά του, να αγωνίζεται να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Έχει ήδη δημιουργηθεί η νέα τάξη του εργαζόμενου – φτωχού.
Σαφώς και οι αναβαθμίσεις των οίκων αξιολόγησης είναι θετικές και δεν αποτελούν ανάθεμα, έχοντας μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για την κυπριακή οικονομία, όμως πως βοηθούν αυτές τους πολίτες να βελτιώσουν έμπρακτα και απτά την καθημερινότητά τους; Πως οι αναβαθμίσεις των διεθνών οίκων βοηθούν τον μέσο πολίτη να ανταπεξέλθει με τα «του οίκου του»;
Τα φαινόμενα φτώχειας και αδυναμίας για εξασφάλιση των βασικών αγαθών, δυστυχώς έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Οι πολιτικές που προκάλεσαν μείωση των εισοδημάτων πολλών εργαζομένων, η αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους και η απορρύθμιση της εργασίας, είναι οι βασικότεροι λόγοι. Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, η ακρίβεια, ο πληθωρισμός και η αύξηση των επιτοκίων δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Επιπλέον, προστίθεται η κατακόρυφη αύξηση των τιμών στην ενέργεια, στα ακίνητα και στα ενοίκια.
Είναι φανερό ότι κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, δεν έλαβε ουσιαστικά μέτρα για τον περιορισμό των επιπτώσεων της ακρίβειας, ενώ οι αποφάσεις διαρθρωτικού χαρακτήρα για την αντιμετώπιση όλων των κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Αντί αυτών, η κυβέρνηση περιορίζεται στο να λαμβάνει ημίμετρα για το θεαθήναι χωρίς να αγγίζουν τη ρίζα των προβλημάτων.
Αυτό που χρειάζεται είναι η άμεση λήψη μέτρων που να δημιουργούν δίκτυ προστασίας, ένα αποτελεσματικό και κοινωνικά ευαίσθητο κράτος, ώστε να προστατεύει και να στηρίζει τους πολίτες και κυρίως τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Χρειάζεται η κυβέρνηση να θέσει επί των τύπων τον ήλων και να προστατεύσει τον κάθε πολίτη και την κάθε κοινωνική ομάδα ώστε να ανταπεξέλθει στις καθημερινές ανάγκες.
Οι μακροπρόθεσμοι σχεδιασμοί για οικονομική σταθερότητα επιβάλλεται και πρέπει να γίνονται. Την ίδια στιγμή όμως οι πολίτες έχουν ανάγκη να πάρουν ανάσες από την ακρίβεια που τους κατακλύζει σε όλα τα επίπεδα και προς αυτή την κατεύθυνση οφείλει η κυβέρνηση να προσανατολιστεί. Επίκεντρο πρέπει να είναι η ευημερία των ανθρώπων και όχι των αριθμών κι αυτό δυστυχώς δεν αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη.