Άλλη μια αναχρονιστική πρόνοια του βασικού νόμου για τα παιδιά, για το “δικαίωμα κάθε γονέα, δάσκαλου ή άλλου προσώπου, που έχει το νόμιμο έλεγχο ή την ευθύνη παιδιού, να του επιβάλλει τιμωρία”, διαγράφηκε ομόφωνα σήμερα από την Ολομέλεια της Βουλής.
Το εδάφιο αυτό παρέμενε ανενεργό, αφού η Κυπριακή Δημοκρατία με τον περί της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού (Κυρωτικό) Νόμο του 1990 έχει κυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία έχει αυξημένη τυπική ισχύ σε σχέση με την κυπριακή νομοθεσία, ωστόσο το περιεχόμενο του εδαφίου αυτού έγινε αιτία να καταχωρηθεί προσφυγή εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Η Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας ενημέρωσε τη Βουλή ότι συμφωνεί με τη διαγραφή του εδαφίου αυτού και δήλωσε ότι αποτελεί παράλειψη του αρμόδιου Υπουργείου η ύπαρξή του στον οικείο νόμο.
Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ψηφίσει νόμους περί βίας στην οικογένεια (πρόληψη και προστασία θυμάτων) κατά το 2000 και το 2004 και, σύμφωνα με τους νόμους αυτούς, η σωματική τιμωρία είναι παράνομη κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις.
Ο νόμος για τα παιδιά θεσμοθετήθηκε αρχικά τον Αύγουστο του 1956 και το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ευελπιστεί να ολοκληρώσει τον εκσυγχρονισμό του μέχρι το τέλος του 2013, όπως ανέφερε σχετικώς στη Βουλή.
Η ανάγκη διαγραφής του εδαφίου αυτού είχε επισημανθεί και σε έκθεση της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού που υποβλήθηκε στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Στην έκθεση αυτή είχε γίνει αναφορά στο ότι η ύπαρξη της πρόνοιας αυτής, παρά το γεγονός ότι το σχετικό εδάφιο παραμένει ανενεργό, άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο σωματικής τιμωρίας στα παιδιά λόγω νομικής αβεβαιότητας.