Από μια κλωστή κρέμεται κυριολεκτικά το ελληνικό χρηματιστηριακό trade (συναλλαγή) για τους ξένους επενδυτές.
Αυτή η κλωστή όμως δεν είναι άλλη από τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και φυσικά μια θετική δήλωση από τους δανειστές για λύση του ελληνικού χρέους τον Αύγουστο του 2018. Με αυτές τις δύο προοπτικές οι ξένοι επενδυτές τοποθέτησαν 1,5 δισ. ευρώ στο Χρηματιστήριο, το οποίο ήταν ανοδικό επί 13 συνεχόμενες συνεδριάσεις εμφανίζοντας την τρίτη απόδοση παγκοσμίως από 1/1/2017 (23%).
Την ίδια ώρα η απόδοση των ελληνικών ομολόγων υποχώρησε στο 5,6%, χαμηλότερα και από το 2014 και στα ίδια επίπεδα με τον Ιανουάριο του 2010.
Οπως γίνεται αντιληπτό, οι ξένοι επενδυτές δεν πόνταραν στην Αθήνα για να επιστρέψει απλώς στις 800 μονάδες. Το trade που παίζουν είναι απλό, αλλά δείχνει έναν ευρύτερο δρόμο στα ξένα κεφάλαια: αν στις 22 Μαΐου το Ταμείο αποκτήσει ουσιαστικό ρόλο στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης και οι δανειστές προχωρήσουν σε μια θετική δήλωση για το χρέος, τότε το ελληνικό Χρηματιστήριο μπορεί να φτάσει τις 1.000 μονάδες μέχρι τον Σεπτέμβριο και το Δημόσιο να βγει στις αγορές με επιτόκιο 3%.
Το Χρηματιστήριο, υπό έντονη πίεση τα τελευταία δύο έτη, αντέδρασε σαν πιεσμένο ελατήριο και πραγματοποίησε νέο ρεκόρ ανοδικών συνεδριάσεων, καθώς ο έλεγχος της αγοράς βρίσκεται σε 3-4 ξένους επενδυτικούς οίκους (Goldman, Citigroup, Morgan Stanley, Credit Suisse), οι οποίοι εξασφαλίζουν μεγάλες προμήθειες ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις ελληνικές τραπεζικές μετοχές. Στην άνοδο, μόλις οι τράπεζες υποχωρούσαν και η μικρή λιανική ακολουθούσε σε πωλήσεις, αναλάμβαναν οι ξένες χρηματιστηριακές που οδηγούσαν σε νέες αυξήσεις τις τραπεζικές μετοχές. Το τελευταίο διάστημα, όμως, εκτός από τις τράπεζες και την υψηλή κεφαλαιοποίηση, ακολούθησαν και οι υγιείς εταιρείες της μεσαίας και μικρής κεφαλαιοποίησης. Μάλιστα σε ορισμένες εξ αυτών αυξάνεται η εμπορευσιμότητα τόσο από τους επενδυτές όσο και από τους βασικούς μετόχους.