“Που πελλό τζιαι που μιτσίν να μάθεις την αλήθκεια”, λέει η λαϊκή ρήση, που ως συνήθως είναι αποστάγματα λαϊκής σοφίας.
Η ανάρτηση στο Facebook μιας φίλης στάθηκε αφορμή για να συνειδητοποιήσω για άλλη μια φορά την κατάντια μας. Την κατάντια μας ως λαός, γιατί οι πολιτικοί μας είναι η εικόνα μας ως άνθρωποι και ως λαός.
Θα αναρωτιέστε τι εννοώ. Μια φίλη ανέβασε στο «τοίχο» της ότι ο γιός της, ο οποίος είναι μόλις 13 χρόνων της είπε χθες ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξει ποτέ
κανένα από τους υφιστάμενους πολιτικούς μας.
Και όταν του ανέφερε ότι πρέπει να αποκτήσει δική του άποψη και να μην παπαγαλίζει αυτά που ακούει από άλλους , της είπε πως αυτό έκανε παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα τους πολιτικούς, τις δηλώσεις και τις θέσεις τους, αφήνοντας την άφωνη για δύο λεπτά την μάνα.
Πάντως το τελευταίο διάστημα μπουχτίσαμε να βλέπουμε και να ακούμε πολιτικούς, που να μην κάνουν τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να περάσουν την γραμμή του κόμματος και ας καίγεται γύρω τους το πελεκούδι.
Στην συνέχεια όπως αναφέρει η φίλη τον ρώτησε εάν θα ήθελε να γίνει πολιτικός και της απάντησε όχι καθώς δεν μπορεί να κοροϊδεύει τον κόσμο.
Θέλω να γίνω κάτι που θα βοηθήσει την κοινωνία, όχι ένας ψεύτης.
Αυτή είναι η εικόνα μέσα από τα μάτια ενός 13χρονου για τους πολιτικούς μας.
Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται…
Πωπ