Είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας, είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας. […] Τι γρήγορα που κατάλαβε αυτό το καλοκαίρι πως ήταν περιττό και τα μάζεψε κι έφυγε στις μύτες των ποδιών […] Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους, Πενταδάχτυλέ μου, ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους
Κώστας Μόντης, “Στιγμές της εισβολής” (Πικραινόμενος εν εαυτώ, 1975)
Το χάραμα γκρίζο και σκοτεινό. Η θάλασσα γεμάτη τουρκικά πολεμικά πλοία.
Πλησιάζουν με την δικαιολογία των ναυτικών ασκήσεων. Ο κόσμος κοιμάται ανίδεος για αυτό που τον περιμένει..
Είναι ακόμη πρωί..Τα πολεμικά πλοία πλησιάζουν ακόμη περισσότερο κάποιο απόμερο μέρος..
Τούρκοι στρατιώτες αποβιβάζονται από τα πλοία και τρέχουν στα γύρω σπίτια.
Σκοτώνουν άμαχο πληθυσμό ενώ κοιμάται.
Άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένους, μικρά παιδιά.
Όλοι πρέπει να πεθάνουν για να μπορέσουν να συνεχίσουν την προέλασή τους..
Σε λίγο αρχίζουν και οι βομβαρδισμοί..
Σμήνη αεροπλάνων γεμίζουν τον ουρανό της Κύπρου και βομβαρδίζουν ανελέητα και αδιάκριτα.
Όλα πρέπει να κατακτηθούν να γίνουν δικά τους, όπως το 1571 μ.χ.
Η Κύπρος τους ανήκει γιατί βρίσκεται πολύ κοντά στην Τουρκία.
Για πεντακόσια ολόκληρα χρόνια ήταν δική τους και τώρα να είναι ανεξάρτητη;
Αυτοί ήταν και θα είναι πάντοτε οι αφέντες του νησιού..
Αυτοί είναι οι δυνατοί..
20 Ιουλίου 1974..
Τρέχει ο κόσμος να ξεφύγει από την οδύνη και τον θάνατο.
Τρέχουν με τις πυτζάμες χωρίς παπούτσια να γλυτώσουν ..
Αφήνουν πίσω τα σπίτια τους, λες και θα ξαναεπέστρεφαν.. Δεν γνώριζαν τι τους περίμενε..
Άλλοι κρύβονται στους πορτοκαλεώνες και άλλοι τρέχουν στα αυτοκίνητα.
Αυτοί που δεν προλαβαίνουν σκοτώνονται ή βιάζονται από τους Τούρκους ειρηνευτές.
Μερικοί προστατεύονται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών που προσπαθεί να βοηθήσει τον άμαχο πληθυσμό.
Αργά το βράδυ βρίσκει σχεδόν τη μισή Κύπρο στα χέρια των Τούρκων.
Ο τόπος μυρίζει φωτιά, μπαρούτι.. αίμα..
Φόβος και οδύνη επικρατεί σε όλη την Κύπρο.
Άραγε θα πάρουν όλο το νησί;
Ποιος θα τους εμποδίσει να το κάνουν;
Οι Κύπριοι.. Άλλοι πιάνονται αιχμάλωτοι και στέλλονται στα Άδανα της Τουρκίας και άλλοι σκοτώνονται εν ψυχρώ..
Πολλοί είναι αγνοούμενοι αφού κανείς δεν γνωρίζει τι απέγιναν.. που να είναι ..
Έξι μέρες κράτησαν οι δύο φάσεις της Τουρκικής Εισβολής.
Τα θύματα.. 4000 νεκροί, 1587 αγνοούμενοι και 200 χιλιάδες πρόσφυγες..
Συμπληρώνονται σήμερα 39 χρόνια από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974 και τη συνεχιζόμενη κατοχή σχεδόν του 40% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία.
Παρά το πέρασμα του χρόνου οι μνήμες παραμένουν νωπές και η Κύπρος θυμάται και αγωνίζεται για την αποκατάσταση της εδαφικής της ακεραιότητας.
Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1587 δηλώθηκαν αγνοούμενοι.
Ο Τουρκικός στόλος επιτέθηκε στο λιμάνι της Κερύνειας και τα σημεία όπου βρίσκονταν ελληνοκυπριακές δυνάμεις. Δυνάμεις αλεξιπτωτιστών ρίχτηκαν σε περιοχές τουρκοκυπριακές και στην τουρκοκυπριακή συνοικία της Λευκωσίας.
Στις επιθέσεις αυτές, η αντίδραση των κυπριακών και ελληνικών δυνάμεων Κύπρου ήταν χαλαρή και ανοργάνωτη.
Οι εισβολείς διέθεταν όλα τα σύγχρονα όπλα της εποχής. Αντίσταση άξια λόγου πρόβαλε η ΕΛΔΥΚ και ορισμένα σώματα Κυπρίων Εθνοφρουρών, πολλοί από τους οποίους σκοτώθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν ή χάθηκαν τα ίχνη τους.