Είναι αλήθεια ότι όταν ο Σταύρος Μαλάς ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές του 2013, είχε ως σύνθημά του το σλόγκαν “νέο πρόσωπο, νέα πρόταση, νέα εποχή”.
Η έννοια του όρου «νέος» από μόνη της δίνει αέρα εκσυγχρονισμού σε μία, κατά κοινή ομολογία, γερασμένη πολιτική σκηνή. Πως θα αποφύγει τους «υπάρχοντες» σκοπέλους δεν μας έχει εξηγήσει όμως ο κ. Μαλάς…
Τα σλόγκαν δεν βλάπτουν… οι ανεφάρμοστες όμως, δεσμεύσεις, και δη οι προεκλογικές, βλάπτουν. Ο υποψήφιος που στηρίζεται από το ΑΚΕΛ, σε συνέντευξή σε τηλεοπτικό σταθμό που πρόσκειται στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, υποσχέθηκε τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου να είναι νέοι σε ηλικία και να υπάρχουν και πέντε γυναίκες. Τους μεγαλύτερους σε ηλικία θα τους συνταξιοδοτήσει και θα τους στείλει σπίτι τους…
Καμία αντίρρηση δεν υπάρχει από κανέναν σώφρονα για μία πνοή νέας, δημιουργικής γενιάς πολιτικών, αν και μέχρι στιγμής το αντίθετο έχουμε δει από τον Δημήτρη Χριστόφια.
Η υπεραπλούστευση όμως, κάνει κακό. Εκτός της ηλικίας, κριτήρια πρέπει να είναι και η εμπειρία, η καταλληλότητα, η αφοσίωση, η ζέση της προσφοράς για τη χώρα.
Αυτά δεν γνωρίζουμε αν τα έχει συνυπολογίσει ο κ. Μαλάς.
Δεν γνωρίζουμε και αν έχει συνυπολογίσει τις «αγκυλώσεις» που προκαλούν τόσο υψηλές πολιτικές θέσεις και αν έχει στρατηγική για να τις ξεπεράσει.
Θα αναμένουμε από τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ να ισορροπήσει ανάμεσα στις προεκλογικού χαρακτήρα υποσχέσεις και τις προτάσεις με μέτρο και κριτήρια αξιόπιστα που μπορούν και θα έπρεπε να εφαρμόζονται στην κονίστρα της πολιτικής ζωής.