Η Κύπρος εργοδοτεί αρκετές χιλιάδες ξένους εργάτες της οικοδομικής βιομηχανίας. Βούλγαρους, Ρουμάνους, Πακιστανούς ,που έρχονται στη Κύπρο να εργαστούν με μεροκάματα πείνας και ανασφάλιστοι.
Την ίδια ώρα, εκατοντάδες Κύπριοι οικοδόμοι, επιλέγουν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να βρουν δουλειά σε άλλες χώρες, κυρίως στις αραβικές, μη έχοντας άλλη εναλλακτική λύση.
Οι εργοδότες, τους αντικαθιστούν με φτηνό εργατικό δυναμικό, σπρώχνοντας στη μιζέρια και την εξαθλίωση χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων.
Οι επιχειρηματικές επιλογές καθοδηγούνται πλέον από τις πιέσεις του ανταγωνισμού και από το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Γίνονται όμως χωρίς μέτρο, χωρίς κανόνες, χωρίς προστασία των εργαζομένων που εξωθούνται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.
Το τι είναι καλό για την Κύπρο, το τι πρέπει για την Κύπρο, είναι άρρηκτα συνυφασμένο με το τι είναι καλό για τους πολίτες της, για το τι πρέπει για τους πολίτες της. Για να μη μείνει αυτός ο πρώην παράδεισος, καμμένη γη.