«Το χρωμόσωμα Υ φθείρεται συνεχώς»
To χρωμόσωμα Υ, που μόνο οι άνδρες διαθέτουν στο γενετικό υλικό τους, φθείρεται με το πέρασμα του χρόνου συνεχώς και σε πέντε εκατομμύρια χρόνια θα έχει εξαφανιστεί, ακόμα και αν εξακολουθεί να υπάρχει το ανθρώπινο είδος. Αυτό υποστήριξε, σε διάλεξή της στην Καμπέρα, η καθηγήτρια Γενετικής Τζένη Γκρέϊβς που πρόσθεσε ότι σε κάποιες απομονωμένες ομάδες ανδρών η διαδικασία φθοράς του χρωμοσώματος Υ ίσως να έχει ήδη ξεκινήσει.
«Τα νέα δεν είναι καλά για του ανδρικό φύλλο» ανέφερε η καθηγήτρια Γκρέϊβς μιλώντας στην Αυστραλιανή Ακαδημία Επιστημών. Όπως τόνισε η Γκρέιβς στη διάλεξή της «Κάποιος για να είναι αρσενικό χρειάζεται το χρωμόσωμα Υ. Περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια πριν το Υ έφερε πάνω του 1.400 γονίδια, ενώ τώρα έχει μόνο 45. Εάν αυτός ο ρυθμός εκφυλισμού συνεχιστεί, τότε σε 5 εκατομμύρια χρόνια το Υ δεν θα φέρει καθόλου γονίδια. Το Υ χρωμόσωμα πεθαίνει, το θέμα είναι τι γίνεται μετά;»
Το ανδρικό χρωμόσωμα Υ φέρει ένα γονίδιο το οποίο είναι αυτό που ευθύνεται για την ανάπτυξη του ανδρικού μορίου και για την έκκριση των ανδρικών ορμονών. Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι τι συμβαίνει με το ανδρικό φύλο σε περίπτωση που το χρωμόσωμα εκφυλιστεί και μαζί του εξαφανιστούν τα γονίδια τα οποία φέρει;
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Γκρέιβς, «οι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα της παρθενογένεσης, όπως επί παραδείγματι έχουν μερικά ερπετά, αφού κάποια σημαντικά γονίδια για την ανάπτυξη του νέου οργανισμού προέρχονται από το αρσενικό».
Μία από τις πιθανότητες λοιπόν είναι το χρωμόσωμα Υ και το κρίσιμο για τον βιολογικό καθορισμό του φύλου γονίδιο να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο -όπως συμβαίνει σε κάποια τρωκτικά- κι έτσι το είδος θα μπορεί να αναπαραχθεί. Ένα άλλο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία δύο ειδών ανθρώπων, τα οποία όμως δεν θα μπορούν να αναπαράγονται μεταξύ τους.
Από τις συγκριτικές μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ανθρώπινο χρωμόσωμα Υ δεν έχει χάσει καθόλου γονίδια κατά τα τελευταία έξι εκατομμύρια χρόνια και έχει χάσει ένα μόλις γονίδιο εδώ και 25 εκατ. χρόνια. «Το Υ δεν πάει πουθενά και η απώλεια