*του Ανδρέα Α. Αποστόλου
Είναι αλήθεια πως πριν μερικούς μήνες, όταν ήμασταν μπροστά στα συντρίμμια της κυπριακής οικονομίας ήταν η ώρα των γενναίων αποφάσεων. Η μια εκ των επιλογών η οποία τέθηκε στο τραπέζι και τελικά υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση ήταν η είσοδος μας στον μηχανισμό στήριξης, ενώ η άλλη η οποία είχε στηριχθεί από μερίδα πολιτικών, τεχνοκρατών και οικονομολόγων ήταν η εξεύρεση πιθανών επενδυτών για την προπώληση μέρους από το φυσικό αέριο στο οικόπεδο 12.
Όταν προσπαθούσε τότε κάποιος να επιχειρηματολογήσει υπέρ της προπώλησης, ότι ίσως να είναι μια επιλογή που θα έπρεπε τουλάχιστον να διερευνηθεί, έπεφταν όλοι πάνω του σαν κοράκια και του επιτίθονταν φραστικά με του κόσμου τα επίθετα και χαρακτηρισμούς, απλά και μόνο για να δαιμονοποιήσουν την πρόταση και να μηδενίσουν όποιον τολμούσε να την ξεστομίσει.
Αυτό που φαινόταν τότε ήταν πως οι ιδεοληψίες τους δεν τους επέτρεπαν να δουν πέρα του ορίζοντα και να συζητήσουν έστω, πιθανές άλλες επιλογές εκτός μνημονίου. Μας έδωσαν την εντύπωση πως η επιλογή τους, όχι μόνο να θεωρούν μονόδρομο την Τρόικα αλλά και να δαιμονοποιούν την όποια αντιπρόταση, ήταν αποτέλεσμα ιδεολογικών πεποιθήσεων. Η προπώληση όμως αποδείχθηκε εν τοις πράγμασι πως δεν ήταν η όποια αντιπρόταση και ο λόγος που αποδομήθηκε τότε με επιτυχία, δεν ήταν ιδεολογικός-οικονομικός αλλά εξόχως πολιτικός. Η πραγματικότητα είναι ότι εάν η Κυπριακή Δημοκρατία προπωλήσει έστω και ένα κυβικό πόδι φυσικού αερίου κάνει πράξη την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιώμάτων επί της ΑΟΖ της.
Σήμερα, μερικούς μήνες μετά, μπορούμε νηφάλια και χωρίς φανατισμό και προσβλητικά επίθετα να αναλύσουμε τα νέα πολιτικά δεδομένα που δημιουργούνται μετά και την μεσολάβηση του Λευκού Οίκου για την έναρξη των συνομιλιών στην βάση του κοινού ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου, μεταξύ Αναστασιάδη-Έρογλου.
Την ίδια μέρα ο Λευκός Οίκος εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία χαιρετίζει την αποδοχή του κοινού ανακοινωθέντος και αναφέρει (το μεταφέρω αυτούσιο από το αγγλικό κείμενο) : “(…)We continue to believe that the island’s oil and gas resources, like all of its resources, should be equitably shared between both communities in the context of an overall settlement (…)”.
Η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η μεταφορά των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης των φυσικών της πόρων στον νέο συναιτερισμό δεν θα αποτελέσει μόνο μια από τις πτυχές της επερχόμενης λύσης αλλά τον βασικό λόγο που θα θέλουν κάποιοι να κλείσουν άρον άρον το κυπριακό με μια οποιαδήποτε λύση.
Αν θέλουμε το φυσικό αέριο να αποτελέσει όντως στρατηγικό μας πλεονέκτημα για μια σωστή λύση είναι σημαντικό ,έστω και τώρα, να ξεκινήσουν οι διαδικασίες προπώλησης από την Κυπριακή Δημοκρατία καθώς επίσης και η έναρξη των διαδικασιών που αφορούν το τερματικό.
Και αυτή την φορά οι λόγοι δεν είναι μόνο οικονομικοί αλλά κυρίως εθνικοί.
* Υποψήφιος ευρωβουλευτής Συμμαχίας Πολιτών.