Απολύσεις και οφειλές σε ιδιαίτερα γνωστό και προσφιλές μοναστήρι.
Απλήρωτους υπαλλήλους και αρκετούς απολυμένους αριθμεί πλέον η πασίγνωστη Ιερά Μονή που ανταγωνίζεται την Αρχιεπισκοπή και μερικά χρόνια πριν διεκδικούσε το θρόνο. Εν αντιθέσει με τα κηρύγματα της θρησκείας, φροντίζει τη δεδομένη δύσκολη οικονομικά, χρονική στιγμή να προστατέψει την οικογενειοκρατία και να στηρίξει εργαζόμενους φιλικά προσκείμενους προς το μοναστήρι κι όχι ανθρώπους που πραγματικά βρίσκονται σε ανάγκη.
Επιλέγει να συντηρεί την πολυάριθμη εκκλησιαστική χορωδία, που αποτελείται από ανθρώπους που ήδη εργάζονται, αλλά παρ’ όλα αυτά εισπράττουν χιλιάδες ευρώ μηνιαίως, την ώρα που πτυχιούχοι και οικογενειάρχες μένουν άνεργοι και με μηδενικό εισόδημα.
Αντίστοιχα το Μοναστήρι διατηρεί μεγάλες εκτάσεις γης, που δεν θέλει να θυσιάσει για να αυξηθεί η οικονομική του ρευστότητα, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί και να μη χρειαστεί να απολύσει αθώους ανθρώπους.
Όταν τέτοιου είδους κινήσεις προέρχονται από ένα άνθρωπο, που επιθυμεί διακαώς τη θέση του Αρχιεπισκόπου και αποτελεί συνήθως φωτεινό παράδειγμα για την κοινωνία, τότε ο κόσμος δεν έχει πολλές ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.