Της Αναστασία Παττίχη
Ακούω και βλέπω το ΡΙΚ από τότε που ήμουν παιδούλα, μαθήτρια στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου πριν το 1974. Μεγάλωσα με ένα ραδιοφωνάκι στο χέρι. Μελετούσα τα μαθήματα μου και δίπλα ήταν το ραδιόφωνο ανοιχτό. Ρουφούσα το καθετί που άκουγα από τις συζητήσεις, άκουα τραγούδια για τους εθνοφρουρούς, τα κυπριώτικα σκετς, το “Σπίτι των Ανέμων”…
Μπορώ να πω με σιγουριά πως εκείνα όλα που άκουα με βοήθησαν να περάσω με επιτυχία τις εξετάσεις στην Παιδαγωγική Ακαδημία και να γίνω δασκάλα. Θυμούμαι πολύ καλά πόσο ωραία είχα αναπτύξει το θέμα: Το χάσμα των δύο γενιών, διότι το είχα ακούσει να συζητιέται πολλές φορές στις διάφορες εκπομπές του ΡΙΚ.
Το ραδιόφωνο ήταν για τις απογευματινές ώρες γιατί το βράδυ τρέχαμε το μισό χωριό στα καφενεία και το άλλο μισό, στα λιγοστά σπίτια του χωριού που είχαν τηλεόραση , με την καρέκλα του ο καθένας για να παρακολουθήσει τις τότε εκπομπές του ΡΙΚ στις μαυρόασπρες τηλεοράσεις. Μου άρεσε ιδιαίτερα το Μπονάζα, τα κυπριώτικα σκετς, το πρόγραμμα διαγωνισμού γνώσεων μεταξύ μαθητών. Μπορεί να δυσκολεύομαι να θυμηθώ όλες τις εκπομπές όμως έχουν εντυπωθεί βαθιά μέσα μου και έχουν γίνει ένα με μένα.
Για να θυμηθούμε τις εκπομπές του ΡΙΚ και τι έχει προσφέρει στην Κύπρο ας πάμε στα αρχεία του και να βρούμε τι θησαυρούς κρύβουν!
Και τώρα μου λένε πως θα το εκσυγχρονίσουν κι εγώ φοβάμαι και ανησυχώ μήπως αυτοί που ανέλαβαν να το κάνουν δεν το πονούν και δεν εκτιμούν την προσφορά του στην Κύπρο. Πώς γίνεται να το πονούν αφού τα συμφέροντα τους συγκρούονται με τα συμφέροντα του? Αφού είναι ανταγωνιστές…
Ζω στο εξωτερικό, σε μια κοινότητα που οι περισσότεροι διατηρούν επιχειρήσεις και μαγαζιά και γνωρίζουμε πολύ καλά τους νόμους του παζαριού. Εγώ πχ έχω ένα μαγαζί και έχει και ο γείτονας το δικό του απέναντι στη γωνία… και πουλούμε τα ίδια προϊόντα… Το μαγαζί απέναντι χρειάζεται διευθυντή και του στέλλω το διευθυντή μου για να το διαχειρίζεται και να το αναδιοργανώσει. Εγώ είμαι χαρούμενη γιατί τρύπωσα στο αντίπαλο δέος. Ο ιδιοκτήτης όμως του άλλου θα δεχτεί κάτι τέτοιο;
Στην περίπτωση του ΡΙΚ δεν υπάρχει ιδιοκτήτης να το προστατέψει. Ας γίνουμε ιδιοκτήτες όλοι οι ακροατές, οι τηλεθεατές, οι απόδημοι σε όλες τις γωνιές του κόσμου, οι εργαζόμενοι που δεν πρέπει να χωρίζονται σε στρατόπεδα και τα μέλη όλων των παλιών διοικητικών συμβουλίων και ας διαφυλάξουμε τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση!
Δεν θα σταματήσω να γράφω μέχρι να νοιώσω πως το ΡΙΚ βρίσκεται στα κατάλληλα χέρια που θα το αναδιοργανώσουν με αγάπη και εκτίμηση στην προσφορά του. Δεν θέλω να το δω, να έχει την ίδια μοίρα με την ΕΡΤ.
Αναστασία Παττίχη
Σύνδεϋ – Αυστραλία