Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, το 2023 θα είναι χρονιά μαζικών εκποιήσεων. Υπολογίζεται ότι θα εκποιούνται περίπου έξι χιλιάδες ακίνητα τον χρόνο. Συνεπώς, οι μαζικές εκποιήσεις για τις οποίες εμείς προειδοποιούμε εδώ και χρόνια, δεν είναι κινδυνολογία όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, αλλά μια πραγματικότητα που βρίσκεται μπροστά μας.
Από το 2013 μέχρι σήμερα το νομοθετικό πλαίσιο για τις εκποιήσεις άλλαξε πέντε φορές. Οι υποστηρικτές αυτών των αλλαγών, προέβαλλαν το επιχείρημα ότι έτσι θα γίνει το σύστημα πιο «αποτελεσματικό» και «θα σωθεί η οικονομία». Επέλεξαν όμως να σώσουν μόνο τη μια πλευρά. Τις τράπεζες.
Σήμερα αφού τα δάνεια ξεφορτώθηκαν στα επενδυτικά ταμεία, οι θιασώτες των μαζικών εκποιήσεων παριστάνουν ότι δήθεν δεν υπάρχει πρόβλημα πια. Όμως για την κοινωνία δεν έχει σημασία ποιος έχει το δάνειο, τράπεζα ή fund. Σημασία έχει ότι συνεχίζει να χρωστά, μάλλον και περισσότερο. Σημασία έχει ότι η πίεση αυξάνεται και ο εκβιασμός είναι ολοένα και μεγαλύτερος.
Παρά τις δεσμεύσεις και τις δημόσιες εξαγγελίες του Υπουργού Οικονομικών για το θέμα των εκποιήσεων η πρόσφατη συζήτηση στην Επιτροπή Οικονομικών έδειξε ότι η Κυβέρνηση ούτε πρόταση είχε ούτε τη βούληση για ν’ αντιμετωπίσει μια σειρά προβλημάτων που άφησε προίκα η προηγούμενη κυβέρνηση.
Συνάμα επιβεβαίωσε ότι κινείται στην ίδια γραμμή πλεύσης με την προηγούμενη κυβέρνηση αφού δήλωσε ευθαρσώς ότι δεν επιθυμεί ουσιαστικές αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο. Απέρριψε σχεδόν όλες τις εισηγήσεις που κατατέθηκαν ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών, παραδέχθηκε ότι το περιλάλητο Σχέδιο «Ενοίκιο έναντι Δόσης» αντιμετωπίζει προβλήματα έγκρισης σε ευρωπαϊκό επίπεδο και επανέλαβε ότι ακόμα δεν είναι έτοιμη να προχωρήσει με τις αλλαγές που αφορούν την ειδική δικαιοδοσία των δικαστηρίων.
Απέναντι στο περιλάλητο επιχείρημα της διάσωσης της οικονομίας υπάρχει μια πραγματικότητα με μεγαλύτερη αξία. Η διάσωση της κοινωνίας. Διότι για ποια οικονομία θα μιλούμε όταν ο κόσμος θα βρεθεί χωρίς στέγη, στον δρόμο;
Τι μπορεί να γίνει; Πολλά. Αποτελεσματική εποπτεία και διαφάνεια όσων διαχειρίζονται δάνεια (τράπεζες και fund). Πρόσβαση στη δικαιοσύνη όταν υπάρχουν παρανομίες και καταχρήσεις. Ολοκληρωμένη κοινωνική πολιτική από το Κράτος για να μην βρεθεί κανείς στο δρόμο. Αποκατάσταση της ισορροπίας σε ένα απόλυτα ετεροβαρές νομοθετικό πλαίσιο.
Πρώτα όμως χρειάζεται βούληση, από την Κυβέρνηση που παίρνει τις αποφάσεις.
Και συνείδηση ότι το διακύβευμα όσο σύνθετο και αν φαίνεται είναι απλό και διαχρονικό: Ποιος θ’ αρπάξει όλο αυτό τον πλούτο…
Χ. Πολυκάρπου
Μέλος Π.Γ ΑΚΕΛ – Επικεφαλής Τομέα Οικονομίας ΑΚΕΛ